KillerHarpooN
Kayıtlı Üye
Arkadaşlar size anlatacak olduklarım kulağa çok saçma gelebilir.Ama ne kadar saçma olursa olsun bunları hissettiğimi biliyorum.Belki bilinçaltıyla alakaladır bu yaşadıklarım.Neyse anlatmaya başlıyorum.
Ben doğmadan önceki halimi hatırlıyorum.Büyük bir boşluk hissediyordum.Hiç varolmamanın vermiş olduğu bir boşluk.Sonra kırmızı renkler geçiyordu önümden.Çok saçma gelecek biliyorum.Belkide güleceksiniz.Bana bile çok saçma geliyor.Ben Atatürkü gördüm.Atatürkün resmi gözümün önünden akıp geçiyordu.Doğduktan sonra kendi varlığımı tam olarak hissetmeden önce ilk yürümeye başladığım anı hatırlıyorum.Yengemler bana gel gel diyorlar.Bende onlara doğru yürümeye başlıyorum.Ama sanki ben o vücudun içindeyim.Yani nasıl ifade etsem.Bir insanın bir demir robot kıyafeti giydiğini düşünün.O robotun içinden bakıyor.Dışında robot var.O robot sayesinde hareeket ediyor.Ama varlığını robotun içinde hissediyor.Bilmem anlatabildimmi.Neyse ilk anımı böyle hatırlıyorum.Sonra bir gün kendimi beşikte buldum.Kendimin varlığını tam olarak hissettğim zaman buydu.Bir insan büyürken etrafındaki insanları tanımaya başlar.Onlara kim olduklarını durup dururken sormaz.Yani etrafındaki o insanları Annesini,Babasını zaten büyüdüğünde tanır.Ben kendi varlığımı hissettikten sonra etrafımdaki insanlara kim olduklarını sormaya başladım.Anneme,Babama ve bütün tanıdıklarıma.Neden bilmiyorum.Başındada belirttiğim gibi size çok saçma gelecek.Ben bile düşününce bana çok saçma geliyor.Ama bunları gerçekten yaşadım.Bir insan doğmadan önceki anını nasıl hatırlayabilir.Büyük bir boşluk.Hiçbirşey olmama hissi veren bir duygu.Okuduğunuz için teşekkür ederim..
Ben doğmadan önceki halimi hatırlıyorum.Büyük bir boşluk hissediyordum.Hiç varolmamanın vermiş olduğu bir boşluk.Sonra kırmızı renkler geçiyordu önümden.Çok saçma gelecek biliyorum.Belkide güleceksiniz.Bana bile çok saçma geliyor.Ben Atatürkü gördüm.Atatürkün resmi gözümün önünden akıp geçiyordu.Doğduktan sonra kendi varlığımı tam olarak hissetmeden önce ilk yürümeye başladığım anı hatırlıyorum.Yengemler bana gel gel diyorlar.Bende onlara doğru yürümeye başlıyorum.Ama sanki ben o vücudun içindeyim.Yani nasıl ifade etsem.Bir insanın bir demir robot kıyafeti giydiğini düşünün.O robotun içinden bakıyor.Dışında robot var.O robot sayesinde hareeket ediyor.Ama varlığını robotun içinde hissediyor.Bilmem anlatabildimmi.Neyse ilk anımı böyle hatırlıyorum.Sonra bir gün kendimi beşikte buldum.Kendimin varlığını tam olarak hissettğim zaman buydu.Bir insan büyürken etrafındaki insanları tanımaya başlar.Onlara kim olduklarını durup dururken sormaz.Yani etrafındaki o insanları Annesini,Babasını zaten büyüdüğünde tanır.Ben kendi varlığımı hissettikten sonra etrafımdaki insanlara kim olduklarını sormaya başladım.Anneme,Babama ve bütün tanıdıklarıma.Neden bilmiyorum.Başındada belirttiğim gibi size çok saçma gelecek.Ben bile düşününce bana çok saçma geliyor.Ama bunları gerçekten yaşadım.Bir insan doğmadan önceki anını nasıl hatırlayabilir.Büyük bir boşluk.Hiçbirşey olmama hissi veren bir duygu.Okuduğunuz için teşekkür ederim..