gülüyorum sıkılıyorum devlete giriş sınavuna çalışıyorum geleceğe ait ümidim yok ölümü düşünüyorum. Acaba kalp durunca beyin çürüyünce herşey biter diye düşünüyorum. rastgele gelmiş ve beynimizin dünya tarafından yıkandığını düşünüyorum kandırmacalarla dolu dünya. İnsan günlük hayatta yapmak istedikleri şeyleri özgürce yapamıyor. Mesela patronu sinirlendirse ona küfredemiyor. gerçekleri konuşmuyor. senden nefret ediyorum demiyor. olduğu gibi görünmüyor hep ikiyüzlülük. mesela kadınlarda bu daha fazla desene ben seni aldatıyorum. seni sevmiyorum. senin paranı yemeye geldim diye Ne biçim yer burası böyle. burdan kızlara tavsiye edeceğim şeyler var birazcık özgüven sahibi olun. hoşlandığınız erkeğin yanına gidin. söyleyin. söylemezsen sana gelen erkeği seçer sonra ben boşanıyorum dersin. azcık aktif olun toplumda pısırık kalmayın. açılın erkeklere herşeyi bizden beklemeyin. beni sevsin yeter diye bekleme baktın çocuk hoşuna gitti söyle sende insansın. senin de söyleme hakların var kardeşim. Neyse kafam çok dolu soruma gelelim. Ölüm bi son mudur yoksa yeni bi başlangıç mı fazla da merak etmemek mi gerekir? nasıl olsa ölünce göreceğiz mantığıyla gidersek sizce yaşamanın anlamını hiçe saymış olmuyor muyuz ?
)
