Cekingen Kisilik Bozuklugu

Sosyal ortamlarda rahatsızlık, yargılanmaktan korkam ve aşırı çekingenlik... Nedir

Çekingen kişilik bozukluğu sosyal ortamlarda rahatsızlık hissetmek, başkalarının kendisini yargılaması ve çocukluktan itibaren süregelen çekingenlik olarak kendini gösterir. Ayrıca aşırı derecede utangaçlık olarak ortaya çıkar. Bu psikolojik rahatsızlığa sahip insanlar kendilerini küçük görür ve başkalarının fikirlerine aşırı derecede önem verir. Hastalığın özellikleri arasında kendini yetersiz görmek, eleştiriye yada kritize edilmeye karşı aşırı derecede hassas olmak ve sosyal ortamlarda bulunmaktan korkmak sayılabilir.

Çekingen kişiliğe sahip insanlar ancak yargılanmayacaklarına inandıkları takdirde başkaları ile iletişim kurabilirler. Sürekli olarak kendi hatalarına ve eksikliklerine yoğunlaşırlar. Bu kişiler sosyalleşmek ve başka insanlar ile iletişim kurmak isterler fakat acı çekmekten, reddedilmekten ve başarısız olmaktan korkarlar. Yargılanmak ve kaybetmek o kadar acı vericidir ki bir ilişkiye girerek risk almaktansa tamamiyle yalnız kalmayı tercih ederler.

Çekingen kişilik bozukluğunun sebepleri tam olarak bilinmemektedir. Bazı araştırmacılar kişinin yetiştirilme şekli ile alakalı olduğunu iddia etmektedir. Örneğin ailesi, kardeşleri yada arkadaşları tarafından sürekli eleştirilen ve reddedilmek kişinin kendisini değersiz olduğunu düşünmeye itmiş ve herkesin aynı şekilde davranacağını düşünmesini sağlamış olabilir.

Bu kişiler çoğunlukla kendi değerlerini farketmezler, aksine itici ve kişilik olarak yetersiz olduklarına inanırlar. Kendilerini istenmeyen kişiler olarak görürler, toplumdan soyutlanmış, yalnız ve mutsuzdurlar.

Çekingen kişiler dünyayı düşmanca, soğuk ve aşağılayıcı bir yer olarak görür. İnsanlar her an kritize etmeye, eleştirmeye, küçük görmeye ve umursamaz davranmaya hazır gibi algılanır. Dolayısıyla bu kişiler en ufak bir eleştiri karşısında bile büyük acı duyarlar. Korkuları öyle bir boyuta varır ki, en önemsiz olayda bile başkalarının kendisini küçük düşüreceğine ve ne yaparsa yapsın insanların hep kendisinde hata bulacağına inanır.

Belirtileri

1. Kritize edilmekten ve kınanmaktan dolayı büyük acı çekerler
2. Yakın hiç bir arkadaşları yoktur
3. İnsanlarla ilişki kurmaktan kaçınırlar
4. Başkaları ile iletişim gerektiren aktivitelerden ve görevlerden uzak dururlar
5. Yanlış yapma korkusundan dolayı sosyal ortamlarda utangaçlık
6. Olası zorlukların abartılması
7. Kendine güven eksikliği ve yetersizlik hissi

Tedavi

Zaman zaman bu hastalar psikoloğa yada psikiyatriste başvurarak terapiye kendi başlarına başvurabilirler, fakat bu durumlarda korkuları öylesine yüksek boyuttadır ki terapi sırasında en ufak bir zorluk ile karşılaştıklarında geri çekilmeye kalkabilirler. Pozitif yorumlara ve nazik yaklaşımlara cevap verebilirler ama en ufak eleştiri bu kişiler için dayanılmaz olur. Doktor ve hasta arasında pozitif bir ilişki kurulabilirse, kişi kendisine sorun yaratan bazı savunma mekanizmalarından vazgeçebilir. Dolayısıyla terapi oldukça faydalı olabilir. Bu kişiler genelde belli bir dereceye kadar insanlarla iletişim kurma yeteneğine sahiptir, terapi ile bu yetenekleri geliştirilebilir. Her hangi bir yardım alınmaz ise bu kişiler yaşamdan tamamiyle kendilerini soyutlayabilir ve tamamiyle izole olabilirler.

İlaç kullanımı bu hastalarda fazla önerilmez, aksine psikoterapinin daha faydalı olduğu görülmüştür. Bu hastalarda dikkat edilmesi gereken en önemli nokta kişi ile terapist arasında güven ilişkisinin kurulmasıdır, böylece hastanın zamanından once terapiyi bırakması önlenmiş olur.

Çiğdem Alper, MA

Bende bu yukarı da anlatmış olduğun özelliklerin %80 i var.

23 yaşındayım ne yaparsam yapıyım tam anlamıyla açılamıyorum.

Böyle kaldım hocam ben ölene kadar da böyle gider heralde.

Sadece bu tip ortamlarda kendimi çok rahat hissediyorum.

Msn , forum , facebook , twitter vs sanal sosyal ortamlarda hayatta tam olmak istediğim gibiyim.

Konuşma şeklim insanlar ile diyaloğum şu an ki gibi olsa ben dünyaya kafa tutarım

halk arasında "klavye başı şovalyesi" olarak da nitelendirilebilirsiniz
bence gerçekten çekingen kişilik olsanız sanal ortamda da korku yaşarsınız... başka birşey olsa gerek...

bende aynen bu gibi sosyal medyalarda rahatım ama dışarda asla değilim

aslında benim çekingen olmam konuşma bozukluğuna dayanıyor (kekeme). veya bana öyle geliyor. bu hastalık olmasa çekingende olmayacağımı sanıyorum. bunun çözümünü burada aramaya geldim ve umarım bulurum.

Bende de karmakarışık bi kişilik bozukluğu var. Hepsi karışmış da ben olmuşum gibi. Kendime yapılan eleştirileri de kaldıramıyorum. Bu bozuklukla yaşamak mı zorundasın insan kendi kendini düzeltir derseniz, nasıl yani kolay değil, bilsek zaten düzelirdik.

Güzel bir yazı ama katılmadığım noktalar var. mesela;

Asosyal olmak ile kendini değersiz hissetmek arasında büyük bir fark vardır. Ben de sosyal ortamları ve kalabalığı sevmem ama bu kendine güvensizlikten değil, yalnızlığı daha çok sevmekten kaynaklanıyor. Sosyal ortamlardan korkmak ile sosyal ortamları gereksiz görmek arasında fark var..

ben küçüklüğümden beri hep insanlarla diyalog kurmaktan çekinirim hatta sevgilimle bile internette konuşuruz

bu yazılanların hepsi bende mevcut bir iş yapacak olsam bile başkasına sorarım ki yanlışlıkta yanlışı ben değilde sen yaptın diyeyim ama deselerki atatürk ü sen öldündün kabullene bilecek derece

Benim çevremde böyle biride yok. Yada ben hiç iyi insan inceleyemiyorum

Ben sosyal alanda bile çekingenim düşünün bunu yazarkende öyle ) daha 16 yaşındayım umarım bu huyumu atabilirim.Gerçekten çok kötü bişe bu yüzden arkadaşım bile fazla yok.

Artemis.B' Alıntı:

Ben sosyal alanda bile çekingenim düşünün bunu yazarkende öyle ) daha 16 yaşındayım umarım bu huyumu atabilirim.Gerçekten çok kötü bişe bu yüzden arkadaşım bile fazla yok.

Genişletmek için tıkla ...

Bak ne güzel gülümsemişsin ama Bende küçükken okul değişikliğim olduğu gün baya sorun yaşamıştım, o günü gözümde okadar büyüttüm ki nasıl girecektim o ortama, herkes kaynaşmış yarı yıldan sonra çok zor gelmişti ve okula gitmeyi bir süre hep erteledim. Sonra gayet cool bir tavırla girdim sınıfa, çok sevdiler beni

blcknghtmr' Alıntı:

Bak ne güzel gülümsemişsin ama Bende küçükken okul değişikliğim olduğu gün baya sorun yaşamıştım, o günü gözümde okadar büyüttüm ki nasıl girecektim o ortama, herkes kaynaşmış yarı yıldan sonra çok zor gelmişti ve okula gitmeyi bir süre hep erteledim. Sonra gayet cool bir tavırla girdim sınıfa, çok sevdiler beni

Genişletmek için tıkla ...

Keşke gerçektede böyle gülümseyebilsem aslında dışarda nrmal kendim gibi hiç çekinmeden davransam beni seveceklerini düşünüyorum ama ne bilim yalnız olmak ve sadece kitaplarla arkadaş olmak daha iyimiş gbi geliyor.

Bende de vardı ama zamnla bunu yendim...

hastamıyım bilmiyorum ama bende bunların hepsi var :/

Belirtileri
Kritize edilmekten ve kınanmaktan dolayı büyük acı çekerler
Yakın hiç bir arkadaşları yoktur
İnsanlarla ilişki kurmaktan kaçınırlar
Başkaları ile iletişim gerektiren aktivitelerden ve görevlerden uzak dururlar
Yanlış yapma korkusundan dolayı sosyal ortamlarda utangaçlık
Olası zorlukların abartılması
Kendine güven eksikliği ve yetersizlik hissi


Her hangi bir yardım alınmaz ise bu kişiler yaşamdan tamamiyle kendilerini soyutlayabilir ve tamamiyle izole olabilirler.

bu gidişle böyle olacak bende :/

Çekingenlik bana göre güvensizlik, cesaretsizlik duygusudur. Bu tür eksikleri giderecek bir çok yöntem var. Onlara başvurabilirsiniz ve bu sorunu ortadan kaldırabilirsiniz, sevgilerle.

Bende bu sorun var ve büyüdükçe daha çekingen olmaya başlıyorum. Şöyle bir 3-5 sene önceki benle şu an ki ben arasında baya fark ve eksiklikler var.İşin kötüsü psikoloğa gideyim diyorum onada cesaret edemiyorum gidip ne anlatacağım diyorum baya baya içime gömüldüm...

Bu sorunun kökenini çocuklukta aramalı bence neticede sosyal bir varlık olarak doğuyoruz. Aslında problemlerimi de biliyorum ama kendi başıma çözemiyo gibiyim bendeki bu durum geçmişte yaşadığım olaylar bütününden kaynaklı sanırım.

benimde çekingenliğim var. insanlara kolay alışamıyorum çok iyi arkadaşsak en fazla 2 ay sonra samimiliğim azalıyor ama normal arkadaşsak 1-2 gün ayrı kalınca hemen normal insan kıvamında oluyoruz ve o insanlarla diğer iyi arkadaşlarım kadar çok konuşmuyorum bazıları diyor hocalar falan sen neden gidip arkadaşlarınla oyun oynamıyorsun diyorlar gibi neden çok sessizsin ailede bi konusda sesini duyalım azıcık gibi cümleler oluyor bir gün beni psikologa götürecekler sanırım ^^

leyla ile mecnun' Alıntı:

Bende bu sorun var ve büyüdükçe daha çekingen olmaya başlıyorum. Şöyle bir 3-5 sene önceki benle şu an ki ben arasında baya fark ve eksiklikler var.İşin kötüsü psikoloğa gideyim diyorum onada cesaret edemiyorum gidip ne anlatacağım diyorum baya baya içime gömüldüm...

Genişletmek için tıkla ...

psikoloğa gitsen pek faydalı olacağını düşünmüyorum sana verecekleri sadece ilaç hap verecekler yinede geneleme yapamyım ama bu böyle

neyazık ki aynı sorun bendede