l'esprit
Kayıtlı Üye
Bir rüyamı anlatacağım. İsteyenler yorumlarsa sevinirim.
Rüyamda bir camiye giriyorum.Kocaman büyük bir cami.. Yanımda benimle bir melek geliyor, bir sürü merdiven çıkıyoruz ve her köşede melekler görüyorum. Merdivenlerin sonunda caminin içinde bütün camiyi gören bir balkona çıkıyorum. Aşağıda binlerce melek var. Durmadan da melekler geliyor ve cami dolup taşıyor. Ben tedirginim ama korkmuyorum. Sonra rahlede açık duran bir Kur-an görüyorum. Annem beliriyor yanımda. ''Hadi oku kızım'' diyor. ''Biliyorsun ama hiç okumuyorsun, oku hadi'' diyor. Ben tekrar aşağı bakıyorum. Meleklerde beni bekliyorlar. Kur-an okumamı bekliyorlar. Kur-an'ın başına gidip okumaya başlayamıyorum bir türlü. Ağlamaya başlıyorum. ''Okumuyorum ki ne zamandır, ben hiç okumadım ki, doğru olmaz ki, okumadım ben,okumuyorum'' falan deyip ağlıyorum sürekli. Kur-an'dan utanıyorum. Okumadığım için. Utanıyorum ve korkuyorum. Yaklaşamıyorum Kur-an'a... (o utancı hala hissediyorum...16 yaşındayım. Kur-an okumayı biliyorum ama pek okumam. O melekler beni orada beklerken ve annem okumam için ağlamaklı bana bakarken kendimden nefret etmiştim resmen.) Ben ağlayarak anneme okumadım falan derken birden annemin gözleri kocaman açılıyor, arkama bakıp 'kızım O geldi' diyor. Başta anlamıyorum. Sonra arkamdan çok parlak ışıklar yayıldığını görüyorum. Melekler hareketleniyor. Annem ağlamaya başlıyor konuşamıyor.Bayram yeri gibi hareketleniyor her şey birden.. O ışığın parlaklığından anlıyorum ki o Peygamber Efendimiz... Daha da ağlıyorum. Anne diyorum; ''O mu geldi? Burada mı? Arkamda? Anne bir şey söyle Peygamberimiz mi geldi?'' Annem gözlerini ayıramıyor arkamdaki ışıktan. Ağlıyor ve bana cevap vermiyor. Ben saçılan ışığı görüyorum. Efendimizin (s.a.v) tam arkamda olduğu anlıyorum ama o utancım devam ediyor. Dönüp arkamı bakamıyorum. Melekler hala benim Kur-an okumamı bekliyorlar. Ben utanıyorum, korkuyorum, ağlıyorum. Arkamı dönüp bakamıyorum. ''O burada okuyamam ki, okumadım ki'' diye feryatlar ediyorum. Ne arkamı dönüp bakabildim ne de Kur-an'ı okuyabildim öylece uyandım. Korkum, utandım... Kur-an okumamı mı istiyordu Efendimiz? Bir mesaj mıydı bu? Ben rüyamda yalnız saçtığı ışığı gördüm ama annem onu gördü benim rüyamda. Neden annemdi hem? Annemin ruhu onu görmüş sayılır mı? Başka biride olabilirdi ama annem istiyordu benden okumamı. İyiliğimi. Karışık değil aslında bu rüya ama fazla etkilendim. Etkilenmeyecek gibi değil ki.. Bir müslüman olarak utancımdan Kur-an'a yaklaşamadım, arkamda duruyordu, okumam için binlerce melekle Efendimiz gelmişti ve ben dönüp bakamadım...Yorumlarınızı bekliyorum.
Rüyamda bir camiye giriyorum.Kocaman büyük bir cami.. Yanımda benimle bir melek geliyor, bir sürü merdiven çıkıyoruz ve her köşede melekler görüyorum. Merdivenlerin sonunda caminin içinde bütün camiyi gören bir balkona çıkıyorum. Aşağıda binlerce melek var. Durmadan da melekler geliyor ve cami dolup taşıyor. Ben tedirginim ama korkmuyorum. Sonra rahlede açık duran bir Kur-an görüyorum. Annem beliriyor yanımda. ''Hadi oku kızım'' diyor. ''Biliyorsun ama hiç okumuyorsun, oku hadi'' diyor. Ben tekrar aşağı bakıyorum. Meleklerde beni bekliyorlar. Kur-an okumamı bekliyorlar. Kur-an'ın başına gidip okumaya başlayamıyorum bir türlü. Ağlamaya başlıyorum. ''Okumuyorum ki ne zamandır, ben hiç okumadım ki, doğru olmaz ki, okumadım ben,okumuyorum'' falan deyip ağlıyorum sürekli. Kur-an'dan utanıyorum. Okumadığım için. Utanıyorum ve korkuyorum. Yaklaşamıyorum Kur-an'a... (o utancı hala hissediyorum...16 yaşındayım. Kur-an okumayı biliyorum ama pek okumam. O melekler beni orada beklerken ve annem okumam için ağlamaklı bana bakarken kendimden nefret etmiştim resmen.) Ben ağlayarak anneme okumadım falan derken birden annemin gözleri kocaman açılıyor, arkama bakıp 'kızım O geldi' diyor. Başta anlamıyorum. Sonra arkamdan çok parlak ışıklar yayıldığını görüyorum. Melekler hareketleniyor. Annem ağlamaya başlıyor konuşamıyor.Bayram yeri gibi hareketleniyor her şey birden.. O ışığın parlaklığından anlıyorum ki o Peygamber Efendimiz... Daha da ağlıyorum. Anne diyorum; ''O mu geldi? Burada mı? Arkamda? Anne bir şey söyle Peygamberimiz mi geldi?'' Annem gözlerini ayıramıyor arkamdaki ışıktan. Ağlıyor ve bana cevap vermiyor. Ben saçılan ışığı görüyorum. Efendimizin (s.a.v) tam arkamda olduğu anlıyorum ama o utancım devam ediyor. Dönüp arkamı bakamıyorum. Melekler hala benim Kur-an okumamı bekliyorlar. Ben utanıyorum, korkuyorum, ağlıyorum. Arkamı dönüp bakamıyorum. ''O burada okuyamam ki, okumadım ki'' diye feryatlar ediyorum. Ne arkamı dönüp bakabildim ne de Kur-an'ı okuyabildim öylece uyandım. Korkum, utandım... Kur-an okumamı mı istiyordu Efendimiz? Bir mesaj mıydı bu? Ben rüyamda yalnız saçtığı ışığı gördüm ama annem onu gördü benim rüyamda. Neden annemdi hem? Annemin ruhu onu görmüş sayılır mı? Başka biride olabilirdi ama annem istiyordu benden okumamı. İyiliğimi. Karışık değil aslında bu rüya ama fazla etkilendim. Etkilenmeyecek gibi değil ki.. Bir müslüman olarak utancımdan Kur-an'a yaklaşamadım, arkamda duruyordu, okumam için binlerce melekle Efendimiz gelmişti ve ben dönüp bakamadım...Yorumlarınızı bekliyorum.
Bu arada annenizin ruyanizdaki durumu zahirini annenizden ziyade "Ümmü olandir" ümmi arabca ayni zamanda anne demektir fakat asil temsil ettigi sey temizliktir saflik ve oda sizsin bir halinizdi ve yine insanin bu saf ümmi olan tarafi ile Kur'an'a dokunup okuyabilir ve bununlaberaber Rasulullah'a ciddi boyutta muhatab olabilir,ve siz cok güzel bir kalbe sahibsinizki size bu bu sekilde hatirlatilmis.. sevgiler.