Büyücü kendi ekolünün esaslarına göre bu büyüyü kanal bilgi ile evrenden çeker. Yani büyücünün bedensel ve ruhani enerjisine göre onun için özel imal edilmiştir. Başkasının büyü tarifleri kullanılamaz, çünkü başkasında çalışmaz. Kişiye özel olması şarttır yapılabilirlik açısından. Bir de sadece büyücüye has değil müşterisinin özelliklerine ve yapılacak işin özelliklerine göre de şekillenir ve her defasında farklı büyü uygulama tarzı oluşturulur. Bir büyücü yaptığı uygulamayı yani kendine has olan bu sır bilgiyi açıklarsa bu uygulama bir daha kullanılamaz hale gelir. Bu yüzden ölümüne yakın büyücüler yaptıklarını bir deftere yazarak kendi öğrencisine aktarır. Amaç tarih dersi kitabı gibidir, bunları uygulamak değil sadece neler olmuş, nasıl oluyormuş bu işler konusunda merakı gidermek ve öğrencinin esinlenmesini sağlamaktır, kendi yolunu bulmasında. Kişi ölünce varisleri aaa eski yazma buldum, çok para eder deyip satarlar ve piyasa bu tip kitaplarla dolar. O varisler de satın alanlar da aslında bunların bir işe yaramayacağını bilmezler. İşin aslını sadece bu meslekte eğitilenler bilir. Gerçek büyücülerin ruhları farklıdır, bu iş için özel olarak dünyaya yönlendirilirler, belirlenmiş bir ailenin çocuğu olarak doğarlar ki ruhani özelliğinin yanına genetik dizilimi de uysun diye ve sadece bu özellikleri yüzünden büyü yapmaya yatkın olurlar ve bu kişiler tıpkı bir anahtar-kilit gibi ona uygun bir üstad tarafından tanınır ve eğitilirler, kendi özelliğine göre büyü oluşturup uygulayacak seviyeye getirilirler.
İşin özü budur.