Biz Ölüyoruz Yaşamıyoruz...

Bir kuş, ne zaman gelirse ölümle o zaman tanışır.
Ancak ölümden endişe duymaz...
Böcekleri yakalaması, yuva yapması, şakıması, tadını çıkara çıkara uçmasıyla;
yani daha çok yaşamakla ilgilidir.
Hiç kuşları kanatlarını çırpmadan, sadece rüzgar tarafından
gökyüzünde süzülüşlerini izlediniz mi?
Ne kadar ebedi bir keyif içinde görünürler.
Ölüm gelirse problem değil, yok olurlar.
Ne olacağı ile ilgili endişeleri yoktur, bir andan diğerine doğru yaşarlar, öyle değil mi?

Biz insanoğlu, bizler her zaman ölümden endişe ederiz.

Çünkü biz yaşamıyoruz!

Sorun bu.

Biz ölüyoruz...

Yaşamıyoruz!

Jiddu Krishnamurti

Biz ölüyoruz...

Gerçekten de yaşarken ölüyoruz...

Olaya tek yönden bakılmış. Kuşlar da dahil her canlı ölümden veya hayatını sonlandıracak bir tehlikeden endişe eder. hatta bu hayvanlarda daha fazladır. Sahip olduğun hayatı koruyabilmek ve devam ettirebilmek için bazen ölümden endişe etmek doğaldır. Endişe denen şey hayatın değerli olduğunu gösteren bir uyarı lambası gibidir. Ama bu endişe değil de tedbir olarak da isimlendirilebilir..

Ölüm olmadan hayatın değerini anlamak mümkün değil. Allah korku duygusunu boşa vermemiş vardır bir bildiği.

Hiç kuşları kanatlarını çırpmadan, sadece rüzgar tarafından
gökyüzünde süzülüşlerini izlediniz mi?

bu görntü tarif edilemeyecek kadar güzel .. ama insan sadece ölümü hatırladığında yaşamın tadını hatırlamamalı her güzel şeyde yaşamın tadını almalı..

İnsanoğlu bu ölümü hesaba katmazsa yoldan sapıyor.

haklısın ama yoldan sapan zaten o tadı hiç almamış demektir

Hayır bence tadı alanlar biraz daha fazlasını isteyince sapıyor o yoldan.