Zor bir durum gercekten. Bir cok genc benzer durumlari yasiyor. Yalniz olmadiginizi bilmek ve bunun gecici bir surec oldugunun farkina varmak belki enerjinizi daha güçlü kilar. Ayrica, babanizin özünde kötü niyetli olmadigini, icinde yetistigi külturden dolayi, dogru bildiginin "bu" oldugu icin boyle davrandigini bilmelisiniz. Tabi ki ek olarak, gerek ebeveynleri gerekse cevresindeki diger insanlar tarafindan, benlik gelisimi esnasinda maruz birakildigi yanlis davranislarin ruhsal yapisinsa actigi yaralarinin da davranislarina yansiyor olmasi ihtimali cok yuksek. Nacizane tavsiyem, dogru bildiginiz konuda kararli bir tutum sergileyin. Sizi tartisma ortamina cekmesine firsat vermeyin. Gerekirse iletisiminizi minimum duzeye indirin ve bu tutumu surdürmekte de kararli bir durusunuz olsun. Yasaminizin genelinde karşi tarafta, ayaklari yere basan, sorumluluklari soz konusu oldugunda, öz disiplini gelismis, sınırları belirgin durus sergileyen, ozguvenli ve sagduyulu bir birey imajı uyandirmak ve gercekten oyle olmak icin ozen gosterin. Havai, sorumsuz, hercai bir cocugun ne istedigini her baba ciddiye almayabilir. Ki siz oylesiniz dedigim anlami cikmasin lutfen bu sozumden
Eminim ozelikle psikoloji okuyan arkadaslarin soyleyecegi cok sey vardir bu duruma dair. Ki yazarlarsa, okumaktan zevk duyarim. Ha bir de son olarak; hayatimizin her evresinde bizi negatif etkileyip asagi ceken dış uyaranlar muhakkak oluyor. Baba olmaz eş olur, evlat olur, arkadas olur vs. Kaçmak asla cozum degildir. Birinden kacsaniz oburune rastlarsiniz. Iç dunyanizda mutluysaniz, ve dogru savas teknigini biliyorsaniz, hic bir durum sizi asagi cekenez.