Birini unutmak

  • Konbuyu başlatan Konbuyu başlatan AsBesT
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi

AsBesT

Kayıtlı Üye
Merhabalar mabet ailesi.

Bu forumda yıllardır bir yazar olmaktan ziyade bir okur olarak takılıyorum.
Lakin artık yardımınıza ihtiyacım var.

2 yıl önce benim yüzümden sonlanan bir ilişkim oldu ve ben ayrıldığım insanı hâlâ unutabilmiş değilim.
Hayatıma başka kimseyi kabul edemiyorum, deniyorum ama insanları yok yere ümitlendirmiş oluyorum ve bu durumdan çok rahatsızım.
Sizlere o şahsı nasıl geri döndürebileceğimi sormayacağım, gelmesin de zaten. Ama ben nasıl unutacağımı gerçekten bilmiyorum 2 yıldır her yolu denedim ve içinden çıkamıyorum bu batağın.

Sorum şu ki; Kendi kendime, soğutma, ayırma vs bir büyü yapmam ya da yaptırmam mümkün müdür? Artık tek çözüm yolu bu kaldı çünkü denemediğim.

Umarım yardımcı olursunuz.
 
Merhabalar mabet ailesi.

Bu forumda yıllardır bir yazar olmaktan ziyade bir okur olarak takılıyorum.
Lakin artık yardımınıza ihtiyacım var.

2 yıl önce benim yüzümden sonlanan bir ilişkim oldu ve ben ayrıldığım insanı hâlâ unutabilmiş değilim.
Hayatıma başka kimseyi kabul edemiyorum, deniyorum ama insanları yok yere ümitlendirmiş oluyorum ve bu durumdan çok rahatsızım.
Sizlere o şahsı nasıl geri döndürebileceğimi sormayacağım, gelmesin de zaten. Ama ben nasıl unutacağımı gerçekten bilmiyorum 2 yıldır her yolu denedim ve içinden çıkamıyorum bu batağın.

Sorum şu ki; Kendi kendime, soğutma, ayırma vs bir büyü yapmam ya da yaptırmam mümkün müdür? Artık tek çözüm yolu bu kaldı çünkü denemediğim.

Umarım yardımcı olursunuz.
Sizden sebep ayrılma olmuş madem bu kadar unutamayacak kadar sevdiniz niye bitirdiniz..elbet bunun acısını üzüntüsünü çekeceksiniz unutmak için de birine şans vermeniz lazım bunu da yapmak istemiyorum diyorsunuz o zaman yeniden barışma yolunu deneyin bu da olmaz demişsiniz sizin çözüm öneriniz kendi kendinize büyü yaptırmak da mantıklı değil
Tek önerim birine şans verin baktınız gene olmuyor barışma yoluna gidin hakkınızda hayırlısı olsun
 
Merhabalar mabet ailesi.

Bu forumda yıllardır bir yazar olmaktan ziyade bir okur olarak takılıyorum.
Lakin artık yardımınıza ihtiyacım var.

2 yıl önce benim yüzümden sonlanan bir ilişkim oldu ve ben ayrıldığım insanı hâlâ unutabilmiş değilim.
Hayatıma başka kimseyi kabul edemiyorum, deniyorum ama insanları yok yere ümitlendirmiş oluyorum ve bu durumdan çok rahatsızım.
Sizlere o şahsı nasıl geri döndürebileceğimi sormayacağım, gelmesin de zaten. Ama ben nasıl unutacağımı gerçekten bilmiyorum 2 yıldır her yolu denedim ve içinden çıkamıyorum bu batağın.

Sorum şu ki; Kendi kendime, soğutma, ayırma vs bir büyü yapmam ya da yaptırmam mümkün müdür? Artık tek çözüm yolu bu kaldı çünkü denemediğim.

Umarım yardımcı olursunuz.
Benim sevdiğim halde ayrıldığım hiç olmadı ama benden ayrılan oldu ya da terk eden de oldu....Bir insanı isteyerek hayatınızdan çıkardıysanız esamesi okunmaz artık...Duygularımın farkında olan bir insan olarak çok sevdiğim zaman mümkün değil ayrılamazdım ve üzüleceğimi bilirdim...Ayrılan taraf sevse de ilişkinin daha az seveni o'dur gibime gelir...Kendiniz bitirip de pişman olabileceğinizi bilememek duygularınızın farkında olmadığınızı gösteriyor...Başka insanlarla oyalanacağınıza barışma imkanınız varsa ve ayrılma sebebiniz çok da büyük değil,basit nedenlerse yeniden şans verip barışabilirsiniz...Ben şu anda bu gönderi altında herkese soruyorum...Şarkılardaki gibi severek ayrılan var mı?Çünkü bir zaman sonra olmayacağını hissettiğim kişilerle bitmiştir ama onlar pek hatırlanmaz ki...Biz ancak çok fazla duygu hissettiğimiz kişileri aklımızdan çıkarmakta zorlanırız...Yani aslında karşı taraf böyle hissetmeliydi ama demek ki sizin ayrıldığınız kişi ''istenmediğini''düşünüp yoluna bakmış olabilir....Çükü eğer karşı taraf üzülmezse ayrılan kişiye sinyal gider enerji düzeyinde....Karşı taraf güçlü bir psikolojik yapıda olduğu için kendini hatırlatıyor...Siz de kendi merkezinize gelseniz,karşı tarafa daha az odaklansanız durum eşitlenir...Maç gibi ya da rekabet alanı gibi yazdım ama kalemim kendi kendine aktı...Bana kızmayın,birilerinin okuması gerekiyor demek ki...Ya da zamanında beimle rekabet oluşturmaya çalışan ve sevgiyi oyun alanına çeviren insanlarla muhattap olduğum için hazmetmesi uzun sürüyor demek ki...Bu soru o yüzden beni tetiklemiş olabilir...Kimsenin şahsına değil kendimi çözmek için bazen burada yazarken ara vermeden yazıyorum.....
 
Benim sevdiğim halde ayrıldığım hiç olmadı ama benden ayrılan oldu ya da terk eden de oldu....Bir insanı isteyerek hayatınızdan çıkardıysanız esamesi okunmaz artık...Duygularımın farkında olan bir insan olarak çok sevdiğim zaman mümkün değil ayrılamazdım ve üzüleceğimi bilirdim...Ayrılan taraf sevse de ilişkinin daha az seveni o'dur gibime gelir...Kendiniz bitirip de pişman olabileceğinizi bilememek duygularınızın farkında olmadığınızı gösteriyor...Başka insanlarla oyalanacağınıza barışma imkanınız varsa ve ayrılma sebebiniz çok da büyük değil,basit nedenlerse yeniden şans verip barışabilirsiniz...Ben şu anda bu gönderi altında herkese soruyorum...Şarkılardaki gibi severek ayrılan var mı?Çünkü bir zaman sonra olmayacağını hissettiğim kişilerle bitmiştir ama onlar pek hatırlanmaz ki...Biz ancak çok fazla duygu hissettiğimiz kişileri aklımızdan çıkarmakta zorlanırız...Yani aslında karşı taraf böyle hissetmeliydi ama demek ki sizin ayrıldığınız kişi ''istenmediğini''düşünüp yoluna bakmış olabilir....Çükü eğer karşı taraf üzülmezse ayrılan kişiye sinyal gider enerji düzeyinde....Karşı taraf güçlü bir psikolojik yapıda olduğu için kendini hatırlatıyor...Siz de kendi merkezinize gelseniz,karşı tarafa daha az odaklansanız durum eşitlenir...Maç gibi ya da rekabet alanı gibi yazdım ama kalemim kendi kendine aktı...Bana kızmayın,birilerinin okuması gerekiyor demek ki...Ya da zamanında beimle rekabet oluşturmaya çalışan ve sevgiyi oyun alanına çeviren insanlarla muhattap olduğum için hazmetmesi uzun sürüyor demek ki...Bu soru o yüzden beni tetiklemiş olabilir...Kimsenin şahsına değil kendimi çözmek için bazen burada yazarken ara vermeden yazıyorum.....
Bir insanı hayatından çıkarmak gerekirse çıkarırsın sevsen de, kırmızı çizgilerin vardır onları bile bile geçmiştir defalarca artık ümidin yoktur ondan bi halt olmayacağını anlarsın. Yada ciddi imkansızlıklar söz konusu olabilir zorlu yaşam koşulları nedeniyle.. mesela sen bu sen ülkenin batı ucunda bir yerde yaşıyorken ve yerinden kımıldayamiyorken onun ülkenin doğu ucuna tayin olması görüşme imkanının kalmaması zorlu iş koşullarından dolayı.
Tabi pek çok başka sebep olabilir araya giren 3. kişiler filan.
Bazı şeyler telafi edilemez önüne bakman gerekir. Bazen ise kişilere bağlıdır koşulların değişmesi, ona göre karar verilir.
 


Bir insanı hayatından çıkarmak gerekirse çıkarırsın sevsen de, kırmızı çizgilerin vardır onları bile bile geçmiştir defalarca artık ümidin yoktur ondan bi halt olmayacağını anlarsın. Yada ciddi imkansızlıklar söz konusu olabilir zorlu yaşam koşulları nedeniyle.. mesela sen bu sen ülkenin batı ucunda bir yerde yaşıyorken ve yerinden kımıldayamiyorken onun ülkenin doğu ucuna tayin olması görüşme imkanının kalmaması zorlu iş koşullarından dolayı.
Tabi pek çok başka sebep olabilir araya giren 3. kişiler filan.
Bazı şeyler telafi edilemez önüne bakman gerekir. Bazen ise kişilere bağlıdır koşulların değişmesi, ona göre karar verilir.
Ve tabi büyü sitesinde olduğumuza göre, 3. kişilerin yaptığı ayrılık soğutma büyülerini de eklemek gerek.. bu durum sandığımızdan daha yaygın.
 
Bir insanı hayatından çıkarmak gerekirse çıkarırsın sevsen de, kırmızı çizgilerin vardır onları bile bile geçmiştir defalarca artık ümidin yoktur ondan bi halt olmayacağını anlarsın. Yada ciddi imkansızlıklar söz konusu olabilir zorlu yaşam koşulları nedeniyle.. mesela sen bu sen ülkenin batı ucunda bir yerde yaşıyorken ve yerinden kımıldayamiyorken onun ülkenin doğu ucuna tayin olması görüşme imkanının kalmaması zorlu iş koşullarından dolayı.
Tabi pek çok başka sebep olabilir araya giren 3. kişiler filan.
Bazı şeyler telafi edilemez önüne bakman gerekir. Bazen ise kişilere bağlıdır koşulların değişmesi, ona göre karar verilir.
Bir insan benim kırmızı çizgilerimi aşıyorsa işte ben ayrılmış saymıyorum kendimi,ayrılmaya itilmişim demek ki....Beni ayrılık aşamasına getiren kim?Görünürde ayrılan benim ama aslında ayrılığa zorlanmışım..çünkü gururuma dokunulduysa mecbur kalıp ayrıldığım oldu da severken...Ama yukarıdaki soruda sanki sebep çok açık belirtilmediği için algıladığım şekilde cevapladım...İstemeden ayrılınmış gibi değil de kişi kendisi ayrıldığı halde neden unutamadığını merak ediyor...Ama sonlara doğru saydığın sebeplere katılıyorum,şehir mesafesi ya da diğer aklıma gelmeyen sebepler...
 
Sizden sebep ayrılma olmuş madem bu kadar unutamayacak kadar sevdiniz niye bitirdiniz..elbet bunun acısını üzüntüsünü çekeceksiniz unutmak için de birine şans vermeniz lazım bunu da yapmak istemiyorum diyorsunuz o zaman yeniden barışma yolunu deneyin bu da olmaz demişsiniz sizin çözüm öneriniz kendi kendinize büyü yaptırmak da mantıklı değil
Tek önerim birine şans verin baktınız gene olmuyor barışma yoluna gidin hakkınızda hayırl

Sizden sebep ayrılma olmuş madem bu kadar unutamayacak kadar sevdiniz niye bitirdiniz..elbet bunun acısını üzüntüsünü çekeceksiniz unutmak için de birine şans vermeniz lazım bunu da yapmak istemiyorum diyorsunuz o zaman yeniden barışma yolunu deneyin bu da olmaz demişsiniz sizin çözüm öneriniz kendi kendinize büyü yaptırmak da mantıklı değil
Tek önerim birine şans verin baktınız gene olmuyor barışma yoluna gidin hakkınızda hayırlısı olsun
Yorumunuz için teşekkürler.
Bitirme nedenim hem mental olarak bir buhranda olduğum bir dönem olması (mesleki sıkıntılar vs) ve ona hak ettiği ilgi, alâkayı gösterememiş olmam. Aynı zamanda annesinin beni istemiyor oluşu ve kız arkadaşımı bana karşı dolduruşa getirip tartışmalarımızı şiddetlendirmesiydi.

Çok kişiye şans verdim, ama günün sonunda, gece yastığa başımı koyduğum an aklıma o geliyor şans verdiğim insan değil... Bu öyle bir his ki tam unuttum dediğim an, en zayıf anımda nüks eden bir hastalık gibi tekrarlıyor kendini.

İşte bu yüzden büyü, maji her hangi işe yarayacak bir şeylerin arayışında olmam.
 
Unutmak diye bir şey yok. Alışmak ve kabullenmek diye bir şey var. Unutmaya değil, bunun üzerine çalışın.
Teşekkürler.

İnanın her yolu deniyorum, bazen alıştığıma kendim de inanıyorum lakin bir şekilde yakalıyor beni bu his tekrar tekrar...
Sanırım onsuzluğa alıştım, ama kabullenebilmiş değilim.
 
İşte bu yüzden büyü, maji her hangi işe yarayacak bir şeylerin arayışında olmam.
Her konuda oluyor da kendi üzerimize de mi yapılabiliyor...Öyle kolay olsa herkes bu şekilde yapar,kimse hatırlamazdı...Unutmak zorunda değilsiniz ,böyle bir baskıyı kaldırın...Bu baskı daha beter aklınıza gelmesine neden oluyor...Örneğin''Pembe Fil'i Düşünme''dediğimizde direk ne düşüneceğimiz belli....Belki bundan sonra da seveceksiniz ama kimsenin garantisi yok...Ya da siz de ayrılabilirsiniz....Yine başka ilişkilerinizde de bu şekilde sihirli yollar bulmaya çalışacağınıza bu duygularınızı faydalı işlere yönelterek de akıtabilirsiniz....Böylece hem duyguları işlemeye ve hazmetmeye hem de sanata bir katkınız olacak belki....Sevgi ve şefkat fazlalığınız varsa bunu doğaya,hayvanlara ,küçük çocuklarla vakit geçirmeye ,kendinize özel seçtiğiniz bir bitki yetiştirmeye çevirebilirsiniz....Zaten anladığım kadar çalışıyorsunuz galiba....İş bir yandan bu saydıklarım bir yandan düşünmeye fırsatınız bile olmaz....Meşguliyetin en iyi ilaç olduğunu kadim bilgiler bile söylüyor....Bir de ''hayvan bakmayı''hep ön plana koyuyorum ama inaın ki sokakta bir iki hayvanla ilgilenseniz bile o kadar faydası oluyor ki....Ya da evde sizi sevgi dolu gözlerle bekleyen bir canlı....Bunu çok yineliyorum acısı yoğun olan insanlara....Çünkü çevremde bir insanın doktor tavsiyesiyle kedi baktığını,bir diğerinin de kuş besleyip ruhen iyileştiklerini biliyorum....Belki sizin de vardır,bilemiyorum tabii...Unutmak isteyen insanlar genelde kendini bir amaca adadığında bu duyguyu işleyebilmiş oluyorlar ya da bibliyoterapi (kitap okuyarak)...Unutmak zorunda değilsiniz ama bütün bunlar çok yardımcı oluyor....Ya da siz kendiniz bulabilirsiniz size neyin iyi geleceğini....Bu ''unutumama''halini herkes yaşıyor zaten ,bu saydıklarım sadece örnekti....Önce bir kaçış gibi görünebilir ama zaten öyle....Yavaş yavaş arta kalan zamanlarda iyice yüzleşip bitecek...Bu süreci doğru yönetecek alanlarımız her zaman olmalı...Kimininki de spordur mesela....Her zaman yelpazimizi geniş tutmalıyız....Hayat sadece ilişkilerden oluşmuyor....Çünkü daha önümüzde yıllar varsa ve her zaman birileri hayatımıza girip çıkacak....Arkadaş,komşu,sevgili,akraba...Hastalıklar var ,ayrılıklar var,anlaşmazlıklar var....Böyle zamanlar için başa çıkacak yolları ne kadar erken keşfedersek o kadar iyi...İnsan isterse ''ev temizlemek''bile terapiye dönüşür....Yeter ki isteyelim....
 
Her konuda oluyor da kendi üzerimize de mi yapılabiliyor...Öyle kolay olsa herkes bu şekilde yapar,kimse hatırlamazdı...Unutmak zorunda değilsiniz ,böyle bir baskıyı kaldırın...Bu baskı daha beter aklınıza gelmesine neden oluyor...Örneğin''Pembe Fil'i Düşünme''dediğimizde direk ne düşüneceğimiz belli....Belki bundan sonra da seveceksiniz ama kimsenin garantisi yok...Ya da siz de ayrılabilirsiniz....Yine başka ilişkilerinizde de bu şekilde sihirli yollar bulmaya çalışacağınıza bu duygularınızı faydalı işlere yönelterek de akıtabilirsiniz....Böylece hem duyguları işlemeye ve hazmetmeye hem de sanata bir katkınız olacak belki....Sevgi ve şefkat fazlalığınız varsa bunu doğaya,hayvanlara ,küçük çocuklarla vakit geçirmeye ,kendinize özel seçtiğiniz bir bitki yetiştirmeye çevirebilirsiniz....Zaten anladığım kadar çalışıyorsunuz galiba....İş bir yandan bu saydıklarım bir yandan düşünmeye fırsatınız bile olmaz....Meşguliyetin en iyi ilaç olduğunu kadim bilgiler bile söylüyor....Bir de ''hayvan bakmayı''hep ön plana koyuyorum ama inaın ki sokakta bir iki hayvanla ilgilenseniz bile o kadar faydası oluyor ki....Ya da evde sizi sevgi dolu gözlerle bekleyen bir canlı....Bunu çok yineliyorum acısı yoğun olan insanlara....Çünkü çevremde bir insanın doktor tavsiyesiyle kedi baktığını,bir diğerinin de kuş besleyip ruhen iyileştiklerini biliyorum....Belki sizin de vardır,bilemiyorum tabii...Unutmak isteyen insanlar genelde kendini bir amaca adadığında bu duyguyu işleyebilmiş oluyorlar ya da bibliyoterapi (kitap okuyarak)...Unutmak zorunda değilsiniz ama bütün bunlar çok yardımcı oluyor....Ya da siz kendiniz bulabilirsiniz size neyin iyi geleceğini....Bu ''unutumama''halini herkes yaşıyor zaten ,bu saydıklarım sadece örnekti....Önce bir kaçış gibi görünebilir ama zaten öyle....Yavaş yavaş arta kalan zamanlarda iyice yüzleşip bitecek...Bu süreci doğru yönetecek alanlarımız her zaman olmalı...Kimininki de spordur mesela....Her zaman yelpazimizi geniş tutmalıyız....Hayat sadece ilişkilerden oluşmuyor....Çünkü daha önümüzde yıllar varsa ve her zaman birileri hayatımıza girip çıkacak....Arkadaş,komşu,sevgili,akraba...Hastalıklar var ,ayrılıklar var,anlaşmazlıklar var....Böyle zamanlar için başa çıkacak yolları ne kadar erken keşfedersek o kadar iyi...İnsan isterse ''ev temizlemek''bile terapiye dönüşür....Yeter ki isteyelim....
Her daim yaz çok güzel yazıyorsun....
Yazdıklarına örnek vermem gerekirse çiçek bakmaya başladım ben de :) bir meşakkat bir telaş oluyor insana birde kendimi daha az dinlemeye çalışıyorum dünya da ki diğer acılar kederler onları önceliğim yapmaya çalışıyorum birde part time gideceğim bir iş bulsam tamamdır 🙂
 
Yorumunuz için teşekkürler.
Bitirme nedenim hem mental olarak bir buhranda olduğum bir dönem olması (mesleki sıkıntılar vs) ve ona hak ettiği ilgi, alâkayı gösterememiş olmam. Aynı zamanda annesinin beni istemiyor oluşu ve kız arkadaşımı bana karşı dolduruşa getirip tartışmalarımızı şiddetlendirmesiydi.

Çok kişiye şans verdim, ama günün sonunda, gece yastığa başımı koyduğum an aklıma o geliyor şans verdiğim insan değil... Bu öyle bir his ki tam unuttum dediğim an, en zayıf anımda nüks eden bir hastalık gibi tekrarlıyor kendini.

İşte bu yüzden büyü, maji her hangi işe yarayacak bir şeylerin arayışında olmam.
Annesi seni istemeyip sanki kızına İngiliz prensini alacak :))))))))
Annesini ilişkisine gereksiz yere karıştırması dolduruşa gelen biri olması en uzak durulacak insan tipi aslında demek ki kendi aklı fikri yok sağ sol çok kolay yönlendirir böyle insanları
demek ki yol yakınken bitmesi senin hayrına bir şey bunları düşünmen aklına getirmen bile ondan soğuman için bir sebep
Birde şu açıdan bak eğer o terk etseydi daha kötü yıkım yaşardın
Bunca şeyi deneyip unutamaman acaba okkalı bir beddua etti de o mu tuttu
Ya da içinde ona karşı kendini ispat etme kanıtlama hırsın mı oluştu bazen hırs duygusuna intikam duygusunu sevgi zannedebiliyor insan belki de içindeki hırsın seni rahat bırakmıyor
 
Annesi seni istemeyip sanki kızına İngiliz prensini alacak :))))))))
Annesini ilişkisine gereksiz yere karıştırması dolduruşa gelen biri olması en uzak durulacak insan tipi aslında demek ki kendi aklı fikri yok sağ sol çok kolay yönlendirir böyle insanları
demek ki yol yakınken bitmesi senin hayrına bir şey bunları düşünmen aklına getirmen bile ondan soğuman için bir sebep
Birde şu açıdan bak eğer o terk etseydi daha kötü yıkım yaşardın
Bunca şeyi deneyip unutamaman acaba okkalı bir beddua etti de o mu tuttu
Ya da içinde ona karşı kendini ispat etme kanıtlama hırsın mı oluştu bazen hırs duygusuna intikam duygusunu sevgi zannedebiliyor insan belki de içindeki hırsın seni rahat bırakmıyor
Ben yazacaktım sen yazmışsın...Biz bile bu konularda annemize danışmazken erkeklerin hala''annelerinin''onayını almaya çalışması sadece bizim gibi kültürlere özgü sanırım....Dünyanın hiç bir yerinde 18 yaşından sonra birey olmuş kişilerin eş adaylarına ya da hayat yolundaki partnerlerine kimse karışma gerek duymaz ,ilgilenmez bile ....Bizde adam 50 yaşına gelse de hala çocuk gibi davranılıyor.....Sanki aynı evde yaşayacak olan aileler...Eskiden olsa derdim ki;aileler koloni halinde yaşıyor haydi bir derece....Ama günümüzde bir adamın yaşayacağı kadına kendinin karar verememesi adamın bütün iyi yönlerini yok eder...Bir örnek vermem gerekirse;Diyelim ki bu kişi doktor ve bir kadın seviyor ,annesi bu ilişkiye onay vermiyor....Bu doktora hala saygı duyar mısınız mesleğini hakkıyla yerine getirdiğine?Hayatımızı ellerine teslim ettiğimiz bir doktor meslek hayatında da zor zamanlarda sorumluluk verildiği halde,baş hekim olmasına rağmen diğer doktor arkadaşlarından onay almadan risk alamazmış...Hatta teşhis bile koyamaz....Bu doktor örneğini de yine bir psikoloğa danışan önemli görevdeki birinin sorunu (annesi evleneceği kişiyi onaylamamış)olduğu için paylaştım...Konu aynı....Meslek ne olursa fark etmez,bütün meslekler önemli ama burada gerçek bir doktor üzerinden anlatılmıştı sanırım ve de bu meslek gerçekten de direk hayatımız söz konusu olduğu için daha da kabul edilemez geliyor bana.....Bir adam da gelip size bunu hissettiriyorsa zaten baştan güven vermiyor...Bilinçli bir insan annesini uyarır...Sevdiği kadından bunu gizlemeye çalışır ,bir de gelip söylemezler mi ya da alt yazıyla ima etmezler mi?Direk uzaklaşılması gereken insan modeli ;kadın ya da erkek...Normal psikolojideki insanlar için konuşuyorum....Yoksa bazen ailelerimizin uyarması bizi korumak içindir.Extrem durumlar olmadığı sürece(Karşıdaki kişiler dolandırıcı,yalancı ve şiddet eğilimli)kimsenin söz söylemesine izin verilmemeli....
 
Her daim yaz çok güzel yazıyorsun....
Yazdıklarına örnek vermem gerekirse çiçek bakmaya başladım ben de :) bir meşakkat bir telaş oluyor insana birde kendimi daha az dinlemeye çalışıyorum dünya da ki diğer acılar kederler onları önceliğim yapmaya çalışıyorum birde part time gideceğim bir iş bulsam tamamdır
Çok teşekkür ederim...Mutlu ettin beni....Ben de inanıyorum bitkilerin şifa olduğuna....Ben de sabah programlarına takılıyordum bir ara suç,ceza ve adalet arayışı ,iyi geliyor....Sonbahar gelince yine dizilerime ve sabah programıma da döneceğim.....Rutinler insanı rahatırmış biliyor musunuz?Beynimiz ve hafızamız için değişik aktiviteler önemliymiş (farklı yollardan eve gitmek,yeni bir dil öğrenmek,sosyalleşmek vs....)ama her gün yaptığımız rutinler de bizi rahatlatırmış...Örneğin her gün içitiğiniz bir sabah kahvesi ya da yarım saatlik yürüyüş önemli adımlar....Herkes kendi bünyesine uygun olanı bulabilir...
 
Merhabalar mabet ailesi.

Bu forumda yıllardır bir yazar olmaktan ziyade bir okur olarak takılıyorum.
Lakin artık yardımınıza ihtiyacım var.

2 yıl önce benim yüzümden sonlanan bir ilişkim oldu ve ben ayrıldığım insanı hâlâ unutabilmiş değilim.
Hayatıma başka kimseyi kabul edemiyorum, deniyorum ama insanları yok yere ümitlendirmiş oluyorum ve bu durumdan çok rahatsızım.
Sizlere o şahsı nasıl geri döndürebileceğimi sormayacağım, gelmesin de zaten. Ama ben nasıl unutacağımı gerçekten bilmiyorum 2 yıldır her yolu denedim ve içinden çıkamıyorum bu batağın.

Sorum şu ki; Kendi kendime, soğutma, ayırma vs bir büyü yapmam ya da yaptırmam mümkün müdür? Artık tek çözüm yolu bu kaldı çünkü denemediğim.

Umarım yardımcı olursunuz.
İnşirah suresi sabah 7 kere akşam 7 kere oku. En az 40 gün okumaya devam et. Yapabilirsen 40 günü geçince günlük rutin haline getir. 1. Gün bu niyetle okuduğunu belirten bi niyet et. Ben denedim gerçekten aklından siliniyor o kişi.
 
Belki de hayatınıza yeni insanları kabul edememenizin sebebi eski ilişkinizi unutamamanız değildir. Hepimizin geçiş dönemlerimiz olur. Bu dönemlerde, hayatımıza gelen değişimlere, dönüşümlere direnmemiz (farkında olarak veya olmayarak) bizi zorlayabilir. Bu direniş sırasında eskiye sıkı sıkı tutunup hala konfor alanımızda olduğumuz yanılsamasına kapılabiliriz. Bu eski bir ilişkimiz de olabilir, eski evimiz, eski muhitimiz, eski arkadaşlarımız da olabilir. Bu süreçte kendi üzerinize çok gitmemeniz, mümkün olduğunca düşünsel olarak iyi hissetmek için felsefe, sosyoloji gibi alanlarda okuma yapmanız, sosyal medya içeriklerinden faydalanmanız süreci daha az agresyonla geçirmeniz için faydalı olabilir belki. Her ilişki bir süreç, her ilişki sonrası yaşanan yas dönemi de bizim bir ilişkide neyi istediğimizden çok neleri istemediğimizi öğrendiğimiz ve deneyimlediğimiz zamanlar olur. Tüm yolları tükettiğinizi ve baş edemediğinizi düşündüğünüz noktada bir psikologtan yardım almak da faydalı olabilir. Uzayan yas süreçleri için fayda gören çok kişi var.
 
Geri
Üst