Diyebilirsiniz telefonları kapat, adresini değiştir, mesajlarına maillerine, aramalarına yanıt verme..ama öyle olmuyor. Kararlılıkla ne yaparsam geri dönüşünde büyülenmiş ya da vicdanımın üzerine oturulmuş gibi hissediyorum. Ancak bir süre tepkisiz kaldıktan sonra kötü günde sırt çeviren birinin vicdan azabıyla uğraşıyor oluyorum..
Başından anlatmak gerekirse erkek arkadaşımla 3. haftada kavgalarımızın doruk noktasına ulaştık. Öncesinde düzenli meditasyon yapmaya çalışan, hayatla kendi aramda ahenk oluşması için olumlu düşüncelere yapıcı yaratıcı işlere yoğunlaşmış biriydim. Ne kadar duygusal olarak etkilenmiş olursam olayım dedim ve telefonda yaşanan şiddetli bir tartışmadan sonra karmik bağı kestim. Bunun koparma anlamına gelmediğini biliyorum ama ondan&onunla öğreneceklerimin bitmiş olmasını diledim.
Bu çalışmayı yaptığım günün ertesi günü hayatı alt üst oldu kaza yaptı, çantası çalındı, şirketinde sorunlar yaşadı. Kendimi biraz suçladım bi süre onun tarafında olmam gerektiğini düşündüm ve çalışmamdan veya diğer çalışmalarımın niteliğinden bahsetmedim. 1-2 gün sonra yanımdaydı (ayrı şehirlerde yaşıyoruz) ve epeyce benim-ailemle bulunduğum şehirde kaldı.
Sorunlar düzelmedi, ağır tartışmalar yaşandı, insana olan inancımdan bitecek birşey bile olsa düğüm şeklinde bırakmamam gerektiğine emin olduğumdan aynı şekilde ama düşüncelerimi de ifade ederek yanında oldum.
Yaklaşık 2 ay süren bu sıkıntılı süreçten sonra gittikten 10 gün sonra ayrıldık.Gerekçe tutarsızlıklarını gündeme getirmem, bir nevi eleştiri. Benim ayrılmaya da itirazım yok, ama bir imkan bulup kendi başına ya da başkalarıyla yapabileceği işleri benimle yapmaya, benden şirketle alakalı işlerinde destek görmek istiyor, yerini bulursa özel konulardan bahsetmektende geri kalmıyor. Belkide vazgeçilmeyen biri filan olmak istiyordur Bende iş denilen şeyin herhangi biriyle herhangi bir profesyonellikle yapılabileceğini söyleyip koparmaya çalışıyorum bağları. Defalarca kez hem gerçek hayatta denedim hem de karmik anlamda. İşe yaramıyor demiyorum, aksine ben koparmak istedikçe yoğunlukla üzerime geliyor sanki. Daha çok seven taraf bendim, onun sevgiyle, ilişkilerin kimyasıyla filan meşgul olduğunu sanmıyorum. Sakince bitsin istiyorum çünkü şiddetli tartışmalarla yaptığımız kapanışlarda insani olgunluk çerçevesi filan kalmıyor, zaten gelecek düşünememe sebebimde bu, istediği olmadığında dünyayı yakan kontrolsüz bir vaka..
huzuru ve hayatımın akışını geri almak için görüş ve önerilerinize ihtiyacım var arkadaşlar
Başından anlatmak gerekirse erkek arkadaşımla 3. haftada kavgalarımızın doruk noktasına ulaştık. Öncesinde düzenli meditasyon yapmaya çalışan, hayatla kendi aramda ahenk oluşması için olumlu düşüncelere yapıcı yaratıcı işlere yoğunlaşmış biriydim. Ne kadar duygusal olarak etkilenmiş olursam olayım dedim ve telefonda yaşanan şiddetli bir tartışmadan sonra karmik bağı kestim. Bunun koparma anlamına gelmediğini biliyorum ama ondan&onunla öğreneceklerimin bitmiş olmasını diledim.
Bu çalışmayı yaptığım günün ertesi günü hayatı alt üst oldu kaza yaptı, çantası çalındı, şirketinde sorunlar yaşadı. Kendimi biraz suçladım bi süre onun tarafında olmam gerektiğini düşündüm ve çalışmamdan veya diğer çalışmalarımın niteliğinden bahsetmedim. 1-2 gün sonra yanımdaydı (ayrı şehirlerde yaşıyoruz) ve epeyce benim-ailemle bulunduğum şehirde kaldı.
Sorunlar düzelmedi, ağır tartışmalar yaşandı, insana olan inancımdan bitecek birşey bile olsa düğüm şeklinde bırakmamam gerektiğine emin olduğumdan aynı şekilde ama düşüncelerimi de ifade ederek yanında oldum.
Yaklaşık 2 ay süren bu sıkıntılı süreçten sonra gittikten 10 gün sonra ayrıldık.Gerekçe tutarsızlıklarını gündeme getirmem, bir nevi eleştiri. Benim ayrılmaya da itirazım yok, ama bir imkan bulup kendi başına ya da başkalarıyla yapabileceği işleri benimle yapmaya, benden şirketle alakalı işlerinde destek görmek istiyor, yerini bulursa özel konulardan bahsetmektende geri kalmıyor. Belkide vazgeçilmeyen biri filan olmak istiyordur Bende iş denilen şeyin herhangi biriyle herhangi bir profesyonellikle yapılabileceğini söyleyip koparmaya çalışıyorum bağları. Defalarca kez hem gerçek hayatta denedim hem de karmik anlamda. İşe yaramıyor demiyorum, aksine ben koparmak istedikçe yoğunlukla üzerime geliyor sanki. Daha çok seven taraf bendim, onun sevgiyle, ilişkilerin kimyasıyla filan meşgul olduğunu sanmıyorum. Sakince bitsin istiyorum çünkü şiddetli tartışmalarla yaptığımız kapanışlarda insani olgunluk çerçevesi filan kalmıyor, zaten gelecek düşünememe sebebimde bu, istediği olmadığında dünyayı yakan kontrolsüz bir vaka..
huzuru ve hayatımın akışını geri almak için görüş ve önerilerinize ihtiyacım var arkadaşlar