gereksiz adam
Kayıtlı Üye
arkadaşlar merhaba. lafı fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum.
bende kendimi bildim bileli şöyle bir şey var. biraz uzun olacak, umarım okursunuz.
nasıl başlasam bilemiyorum da
mesela korku filmi. eğer tek başıma izlersem gerçekten çok korkarım. gece uyuyamam. ama eğer samimi olduğum biriyle izlersem korkmuyorum, etkilenmiyorum bile. hatta o yanımdaki arkadaş ne kadar çok korkarsa, ben de o kadar çok etkilenmiyorum, filmi ciddiye bile almıyorum.
ya da mesela dışarıdayken. tek başımayken o kadar özgüvensiz ve pısırık dolaşıyorum ki, görseniz dalga geçersiniz. ama yanımda herhangi biri olursa birden bire dünya'nın en özgüvenli insanı oluveriyorum. mesela yanımda kavgadan zerre anlamayan biri olsun, (ben de pek iyi değilim) rahatlıkla 5-6 kişilik bir gruba dalıp kavga çıkartabilirim. ama tek başıma olayım, karşımdakini rahatlıkla dövebilecek bile olsam kaçarım.
yanımda samimi olduğum bir arkadaşım olursa kalabalık ortamları çok seviyorum. ama eğer tek başımaysam birden bire diğer insanlardan tiksinmeye başlıyorum.
yanımdaki... eğer yanımdaki mutluysa bu beni inanılmaz rahatsız ediyor. bir şekilde moralini bozmaya çalışıyorum. eğer zaten mutsuzsa bu beni anlamsız bir şekilde keyiflendiriyor.
örnekleri daha çoğaltabilirim.
ve bana inanın, artık insanlar benimle arkadaş olmak istemez hale geldiler.
bende psikolojik bir rahatsızlık olduğunu düşünüyorum. siz ne diyorsunuz, ne yapmam gerekir ?
bende kendimi bildim bileli şöyle bir şey var. biraz uzun olacak, umarım okursunuz.
nasıl başlasam bilemiyorum da
mesela korku filmi. eğer tek başıma izlersem gerçekten çok korkarım. gece uyuyamam. ama eğer samimi olduğum biriyle izlersem korkmuyorum, etkilenmiyorum bile. hatta o yanımdaki arkadaş ne kadar çok korkarsa, ben de o kadar çok etkilenmiyorum, filmi ciddiye bile almıyorum.
ya da mesela dışarıdayken. tek başımayken o kadar özgüvensiz ve pısırık dolaşıyorum ki, görseniz dalga geçersiniz. ama yanımda herhangi biri olursa birden bire dünya'nın en özgüvenli insanı oluveriyorum. mesela yanımda kavgadan zerre anlamayan biri olsun, (ben de pek iyi değilim) rahatlıkla 5-6 kişilik bir gruba dalıp kavga çıkartabilirim. ama tek başıma olayım, karşımdakini rahatlıkla dövebilecek bile olsam kaçarım.
yanımda samimi olduğum bir arkadaşım olursa kalabalık ortamları çok seviyorum. ama eğer tek başımaysam birden bire diğer insanlardan tiksinmeye başlıyorum.
yanımdaki... eğer yanımdaki mutluysa bu beni inanılmaz rahatsız ediyor. bir şekilde moralini bozmaya çalışıyorum. eğer zaten mutsuzsa bu beni anlamsız bir şekilde keyiflendiriyor.
örnekleri daha çoğaltabilirim.
ve bana inanın, artık insanlar benimle arkadaş olmak istemez hale geldiler.
bende psikolojik bir rahatsızlık olduğunu düşünüyorum. siz ne diyorsunuz, ne yapmam gerekir ?
