Ayrılık sonrası şiddetli acı, lütfen okuyun

xesim' Alıntı:

Yaklaşık 1 ay önce aldatıldığımı öğrenmem üzerine ayrılmak zorunda kaldım. Uzak mesafeydi. O sırada onun yanındaydım ve apar topar kendi şehrime döndüm. Buraya kadar normal bir ayrılık hikayesi.

Yalnız son 2 haftadır o kadar şiddetli bir yoksunluk ve acı çekiyorum ki ilk haftalara göre dayanılmaz hale geldi. İlişkide sürekli kendinden ödün veren, cesur adımlar atan, olmadık işkenceler çeken, yanına giden bendim. Karşı taraf pek oralı olmazdı ama yine de birbirimizin dostluğundan zevk alırdık, her gün konuşur neşeli paylaşımlarda bulunurduk. İyi günler bir yere kadarmış. Birçok zorluğa göğüs gerip bu kadar fedakarlıkta bulununca kendisinin yeri gözümde ulaşılmaz bir yere çıktı. Ayrılık sonrası gittikçe acı hissi azalır sandım ama azalmıyor gittikçe çoğalıyor. Ayrılık sonrası kendisi bana hiçbir şekilde ulaşmaya çalışmadı; kendisine onda kalan eşyalarımı istemek için birkaç kere ben ulaştım. Ben istemesem göndermeyecekti bile belki. Onu hala seviyorum, bana dönmek isterse döneceğim. Bir tarafım sürekli umut ediyor bir tarafım asla dönmek için ya da herhangi birşey için aramayacağını biliyor. Onun için artık yokum ve bu ayrılık sonrası benden kurtulmuş gibi birşey oldu. Asla darlayan biri değildim hatta özgür de bıraktım ama ilişkide sıkıntı yaratan biri olsaydım belki böyle olmayacaktı diye düşünmeye başladım. Sürekli kendimden verme duygusu sonucu ayrıldığıma bile pişman oldum. Evet büyük gurursuzluk ama bu raddeye geldi. Sürekli kitap okuyor, film izliyor ve beynimi unutmak için oyalamaya çalışıyorum ama bastırdığım yerden patlak veriyor. Kursa başladım ama olmuyor. Sürekli kendimi ona mesaj atma isteği içinde buluyorum, barışmak istiyorum çünkü hala mantık olarak çok uyumlu olduğumuzu düşünüyorum, herşeyden önce çok iyi arkadaştık ve bu bozuldu. kimseyle anlaşayamacağım kadar anlaşıyordum ve kendi kişiliğimi bastırmak zorunda kalmıyordum. Karşı taraf ikizler burcu yani umrunda bile değilim, kestirilip atıldım. Kendisi bu hayatta gerçekten çok ciddi sınavlar vermiş ve hayatta kalmaya çalışmış, bana ihtiyacı yok. Herşeye rağmen aklımda hep iyi biri olarak kalacak ama hatasını anlamasını isterdim. Bu değersizlik duygusuyla artık başa çıkamıyorum. Daha dün gece tam 2 saat boyunca ağladım ve mesaj atmaktan son anda vazgeçtim. 30 küsür yaşındayım ve 20li yaşlarımın başlarında takıntı haline getirdiğim platonik biri için boşu boşuna yıllarımı harcadım, tekrar o hale dönmek istemiyorum. Çok zor zamanlar geçirdim. Bu yüzden korkuyorum hem yıllarım ziyan oldu hem psikolojim bozuldu. O kişi de dönmemişti muhtemelen bu da dönmeyecek. Bunu kabul edemiyorum. Sürekli bir umut bekliyorum. Bu şeyin gittikçe azalması lazım ama hayatımda ilk defa gittikçe çoğaldığını hissediyorum, daha önceki ilişkilerimde böyle olmamıştı.

Lütfen bana kendime nasıl yardımcı olacağıma dair yardım edin. Ölümü bile düşündürttü bana son günlerde. Bu yaştan sonra böyle anlaşacağım birini çevremde bulamayacağım ve yalnız öleceğim. Bu satırları yazarken bile gözlerim doluyor. Herkese baktığım tarotum kendime gelince hiçbir şey göremiyorum, anlayamıyorum. rüyalarıma sığınıyorum ama onlarda gelecek habercisi değil bilinçaltımın bir ürünü çıkıyor. Ne yapsam olmuyor. Yükselen aslan olan oğlak burcu kadını olarak bu duyguları aklım almıyor. Lütfen nasıl olacak bilmiyorum ama bana yardım edin. Bu konuyla içinize ne doğuyor tavsiye verin.

Okuduğunuz için teşekkürler, benim için çok değerliydi.

Genişletmek için tıkla ...

URUMHAMATAHAYİL' Alıntı:

Ayrılıklardan sonra ya kendi hayatlarınıza döner ya da yeniden bir araya gelirsiniz. Hangisi olursa olsun yine onunla ya da bir başkası ile benzer şeyler yaşamamak için bilinçaltı kalıplarınızdan arınmanız gerekiyor. Sadece Yazdığınız mesaj da bile birden fazla olumsuz kalıp var. Bu olumsuz yargılar nedeniyle yaşadığınız duygusal sorunları yaşamaya devam eder ve zamanla kabuk bağlar ve yeniden bir başkası ile tekrar eder.

Şuanki durumu ve bundan sonrasını değiştirmenin yolu bu bilinçaltı kalıplarını değiştirmek. Maalesef mesajlar yolu ile kısa kısa bunu anlatmak çok zor, kişinin kendisine de uygulaması zor.

kendi kendine uygulamana bilen enkin yöntem EFT duygusal arınma metodudur. Yazılı ve görsel olarak pek çok bilgi bulabilirsiniz bu konu da denemenizi tavsiye ederim.

bilinçaltı ile çalışan, kişisel gelişim uzmanları, psikolog ya da aile danışmalarında faydalı olacaktır.

Direnmeye devam edin. Yapmanız gerekenleri zamanında yapmanıza rağmen sonuç ayrılık oldu ise ve o kişi size ulaşmayı seçmiyorsa bu durumda yapacağınız En iyi onu aramamak sormamak olacaktır. Tabi söylemesi çok kolay biliyorum lakin. Bunu bir bağımlılık gibi düşünün. Bağımlı olduğumuz şeyden kurtulmanın tek yolu ondan uzak durmaktır.

kendinize olan güveninizi ve gücünüzü her gün bu günde aramadım bu günde mesaj atmadım. Bir gün yaptı isem bir gün daha yapabilirim inancı ile koruyun.

hayattaki değerimizi bir başkasının bize verdiği değer ile ölçemeyiz. Unutmayın diğer insanlar sadece bize şahitlik etmeleri için varlar. Siz ne iseniz ona şahitlik ederler . Siz kendinize ne kadar değer verirseniz o kadar verirler.

Aşk ise bir hediyedir. Yaşa, özeliklere, güzelliğe, hiç bir şeye bakmaz. Aşk aşktır. Bir kişinin içine düşer ve orada kalır ve beslendiği ölçü de kalır. Bir kişi size aşık olmadığında ya da aşkı bitiğinde buna hiç bir sebep aramayın. Kendinizi ya da o kişiyi suçlamayın. Aşk böyle bir şey çünkü.

değer vermek,dostluk,fedakarlık bunlar başka konular elbette. Bir ilişki de davranışlar eşit değilse duygular da eşit değildir ve olmak zorunda da değildir.

özetle ilişkiye karşı tarafa ve kendinize olan bakış açınızı değiştirin ve basite İndirin.
Klişedir lakin doğrudur.

isteseydi arardı
Sevseydi dönerdi
Bitmesi gerekiyormuş bitmiş
Şimdi yaralarımı saracağım ve kendi istediğim hayata sahip olmak için kendimi değiştireceğim. Diyeceksiniz ve buna inanıp, kendiniz için ne yapanız gerekiyorsa bulup onları yapacaksınız.

Genişletmek için tıkla ...

Ori' Alıntı:

Yazınız baştan aşağı psikolojik sorunlar içeriyor. Lütfen beni yanlış anlamayın, her insanın başına gelebilir. Aşılamayacak bir şey değil. Sadece iyi bir doktordan yardım almanız gerek. Araştırın ve işinde iyi bir psikoloğa görünün.

Genişletmek için tıkla ...

Alchemista' Alıntı:

Lütfen lütfen o msjı atmayın,sakın ikinci bir şansı vermeyin.İlkinde yaptığı hatanın misliyle korkuncunu ikinci şansta kullanacak.Size öldürücü darbeyi vuracak.Uzak durun,arkadaşlarınıza,çevrenizdeki insanlara sığının.Bol bol bedensel olarak yorulun,spor yapın,koşturun,evi boyayın,dolapları indirin ama sakın msj atmayın

Genişletmek için tıkla ...

Milenaa49' Alıntı:

Durumunuza gerçekten çok üzüldüm aşk benimde çok zor bir şekilde verdiğim bir savaştı o yüzden suanki durumunuzu o kadar iyi anlıyorum ki size akıl vermek gibi bir terbiyesizlik etmek istemiyorum hislerinizle deil mantığınızla hareket edin ve lütfen o mesajı atmayın arama yapmayın sessizliğinizi koruyun gururunuz herşeyden önce gelsin hatayı yapan o siz deilsiniz vicdanınız rahat olsun ve Allah elbette ağlayarak gideni başkasına gülerek yar etmez mesajınızı okurken hislerim geri geleceğini ve pişman olacagini söylüyor ama bu siizin elinizde sadece sessizliginizi koruyun. Konuşup içinizi dökmek ve rahatlamak da istiyorsanız mesaj kutum açık yazip konusa bilirsiniz ayrıca bol bol ayet-el kürsi okuyun Allahdan isteyin bolca dua edin saygilarimla efendim...

Genişletmek için tıkla ...

cathrine' Alıntı:

@xesim Seni çok iyi anlıyorum...Bir ilişkiden,bir insandan ya da herhangi bir mekandan ayrılırken bile insan üzülür...Çok sevdiğimiz bir kişiden hangi nedenle ayrılırsak ayrılalım bu duygular oluşuyor..Yani bunları hissetmesen tuhaf olurdu bana göre...Hepimiz bilinçaltı kodları,psikolojik sorunlar ya da kendine değer vermemek olarak görsek bile ayrılık sonrası herkeste bu tip duyguların olması gayet normal...Her aşk duygusunu tattığımızda bunu kişisel özelliklerimizle bağdaştırsak aşk diye bir şey olmaz...Seni asıl rahatsız eden bazı duyguların ifade edilmeden ilişkinin bitmesi olmuş..Herkes içindeki taşları dökseydi sen bu dönemi daha hafif geçirecektin..Hiç acı hissetmeyecektin demiyorum ama daha az acıyla atlatabilecektin...Daha önce de başka bir konu altında yazmıştım,eğer böyle aşklar olmasa edebiyat,müzik,felsefe,sinema dünyası çok yavan olurdu.Bu duyguların varlığını inkar edemeyiz sonuçta...Sen duygularını anlatınca ya da yazınca acının hafifleyeceğini düşünüyorum..Buraya yazarak bile açılmışsındır...Geri döner ya da dönmez ''yaşanması gerekiyordu,yaşandı''bakış açısına gelirsen daha olumlu yaklaşırsan...Hiç yaşamamaktansa en azından senin de bir hikayen var,bütün ayrıntılarıyla sana ait olan anıların var o kişiyle...Gelecekte başkası olabilir,belki bu günlerine gülerek bakarsın ya da yalnız bir hayat sürmeyi seçebilirsin...Hiç bir konuda insanların sana koyduğu kurallarla hayatını geçirmek zorunda değilsin..Bu senin deneyimin...Sana önerebileceklerim;kendini iyileştirmek için çaba sarf etmek,duygularını bastırmamak...Eğer kimsenin bu ilişkini ve hissettiklerini bilmesini istemiyorsan gidip içini bir psikoloğa dökebilirsin ve bu da çok iyi gelir..Psikolog istemezsen güvendiğin bir insanla paylaşabilirsin ....İnsanlarla paylaşmak insanın duygularını hafifletiyor...Eğer kendini meşgul tutabiliyorsan hobilerinle ilgilenmeye devam etmeni tavsiye ederim...Sorunlar ya da aşk acısı gerçekten hayatın kendinle dolu olunca çok küçük kalıyor...Kısaca kendi merkezinde kalmaya çalış...Belki bu şekilde hayatı tamamıyla doldurmak duyguları bastırmak gibi oluyor ve başka bir yerden patlak veriyor...Rüyalar,zamansız ağlama krizleri ya da bazen istesen de hiç bir şeye odaklanamamak...O kadar da ara sıra olsun,sonra böyle böyle aşılıyor ya da bununla yaşamayı öğreniyorsun...Belki de hayat o kişiyle seni bir daha bir araya getirir ,bilemeyiz...Aldatmayı gurur yapmayacak ,hoş görecek kimse yoktur ama her kötü görünen olumsuz değildir...O kişi belki değerinizi daha iyi anlayacaktır...İstisna olsa da böyle örnekleri görüyorum ve herkesin lanetlediği bazı durumlara başka türlü bakmaya çalışıyorum....Şu anda inanmak istemesen bile her şerde bir hayır vardır...Acı da insanı dönüştürmek için gerekli bir duygu..Sonra her şeye çok teşekkür edeceğin bir evreye geleceksin...Şu anda bu söylediklerim sana uzak görünüyor biliyorum ama bütün bunlar olduğunda belki hak verirsin bu yazılanlara,hepimiz farklı hikayelerde benzer duygu durumlarını yaşıyoruz...Kimimiz günler içinde,kimimiz aylar içinde,kimimiz de yıllar içinde öğreniyoruz,sevgiler...

Genişletmek için tıkla ...

xesim' Alıntı:

sanırım benzer tecrübelerimiz var. sizi dinleyeceğim. atmamaya çalışacağım

Genişletmek için tıkla ...

cathrine' Alıntı:

@xesim Seni çok iyi anlıyorum...Bir ilişkiden,bir insandan ya da herhangi bir mekandan ayrılırken bile insan üzülür...Çok sevdiğimiz bir kişiden hangi nedenle ayrılırsak ayrılalım bu duygular oluşuyor..Yani bunları hissetmesen tuhaf olurdu bana göre...Hepimiz bilinçaltı kodları,psikolojik sorunlar ya da kendine değer vermemek olarak görsek bile ayrılık sonrası herkeste bu tip duyguların olması gayet normal...Her aşk duygusunu tattığımızda bunu kişisel özelliklerimizle bağdaştırsak aşk diye bir şey olmaz...Seni asıl rahatsız eden bazı duyguların ifade edilmeden ilişkinin bitmesi olmuş..Herkes içindeki taşları dökseydi sen bu dönemi daha hafif geçirecektin..Hiç acı hissetmeyecektin demiyorum ama daha az acıyla atlatabilecektin...Daha önce de başka bir konu altında yazmıştım,eğer böyle aşklar olmasa edebiyat,müzik,felsefe,sinema dünyası çok yavan olurdu.Bu duyguların varlığını inkar edemeyiz sonuçta...Sen duygularını anlatınca ya da yazınca acının hafifleyeceğini düşünüyorum..Buraya yazarak bile açılmışsındır...Geri döner ya da dönmez ''yaşanması gerekiyordu,yaşandı''bakış açısına gelirsen daha olumlu yaklaşırsan...Hiç yaşamamaktansa en azından senin de bir hikayen var,bütün ayrıntılarıyla sana ait olan anıların var o kişiyle...Gelecekte başkası olabilir,belki bu günlerine gülerek bakarsın ya da yalnız bir hayat sürmeyi seçebilirsin...Hiç bir konuda insanların sana koyduğu kurallarla hayatını geçirmek zorunda değilsin..Bu senin deneyimin...Sana önerebileceklerim;kendini iyileştirmek için çaba sarf etmek,duygularını bastırmamak...Eğer kimsenin bu ilişkini ve hissettiklerini bilmesini istemiyorsan gidip içini bir psikoloğa dökebilirsin ve bu da çok iyi gelir..Psikolog istemezsen güvendiğin bir insanla paylaşabilirsin ....İnsanlarla paylaşmak insanın duygularını hafifletiyor...Eğer kendini meşgul tutabiliyorsan hobilerinle ilgilenmeye devam etmeni tavsiye ederim...Sorunlar ya da aşk acısı gerçekten hayatın kendinle dolu olunca çok küçük kalıyor...Kısaca kendi merkezinde kalmaya çalış...Belki bu şekilde hayatı tamamıyla doldurmak duyguları bastırmak gibi oluyor ve başka bir yerden patlak veriyor...Rüyalar,zamansız ağlama krizleri ya da bazen istesen de hiç bir şeye odaklanamamak...O kadar da ara sıra olsun,sonra böyle böyle aşılıyor ya da bununla yaşamayı öğreniyorsun...Belki de hayat o kişiyle seni bir daha bir araya getirir ,bilemeyiz...Aldatmayı gurur yapmayacak ,hoş görecek kimse yoktur ama her kötü görünen olumsuz değildir...O kişi belki değerinizi daha iyi anlayacaktır...İstisna olsa da böyle örnekleri görüyorum ve herkesin lanetlediği bazı durumlara başka türlü bakmaya çalışıyorum....Şu anda inanmak istemesen bile her şerde bir hayır vardır...Acı da insanı dönüştürmek için gerekli bir duygu..Sonra her şeye çok teşekkür edeceğin bir evreye geleceksin...Şu anda bu söylediklerim sana uzak görünüyor biliyorum ama bütün bunlar olduğunda belki hak verirsin bu yazılanlara,hepimiz farklı hikayelerde benzer duygu durumlarını yaşıyoruz...Kimimiz günler içinde,kimimiz aylar içinde,kimimiz de yıllar içinde öğreniyoruz,sevgiler...

Genişletmek için tıkla ...

Elysona' Alıntı:

Bir ilişkide kendinden ödün veriyora ve karşıdaki hakkettiğin değeri vermiyorsa aptal insanlar için niye acı çekiyorsun?

Genişletmek için tıkla ...

roothoaxvir' Alıntı:

Yaklaşık 1 sene önce bu forumda bende buna benzer bir konu açtm yaşadıklarının daha fazlasını yaşadım,Bir psikiyatriste gitmek en mantıklısı.Bazı konuları kişi kendi içinde halledemez ve destek alması lazım.Bu bir ayıp bir şey değil.Daha kötüsünü yaşadım senden,70 kilodan 48'kiloya düştüm.Şuan yeni bir ilişkim var 75'kiloyum.Sinir krizleri,Ağlamaların ardı arkası kesilmiyordu.Lütfen biran önce doktora git.Muhtemel ilk etapta hafif bir anti depresan yazacaktır.Bir bilirkişiye danışmak her zaman en iyisidir.İş ilermeneden mutlaka Doktora git.Ben burada öğüt veren arkadaşların iyi niyetliliğinden şüphem yok.Ama laflarla sözlerle malesef olmuyor.Belirli bir süre sonra kafayı yiyecek rapteye geliyorsun.Çünki değer verdiğin kişiyle ,Ters düşme durumu bir anda düşman olma durumu.Bu yazdıklarınızın birazdaha ilerisi artık kin besleme sürecine giriyor.

Genişletmek için tıkla ...

xesim' Alıntı:

tedaviyle antidepresan kullanmaya başladım.

Genişletmek için tıkla ...