Neler yeni
"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"

Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.

Anne ve çocuk arasında ki sevgi bağı

  • Konbuyu başlatan Konbuyu başlatan Semar
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi
Semar

Semar

Kayıtlı Üye
Bir anne çocuğunu sevmekten neden vazgeçer? Çok mu ağar oldu.Ağar değilde anne , çocuk ve sevilmemek kelimeleri yan yana gelince hiç yakışmadı. Sadece neden sevmekten vazgectiginin cevabını arıyorum farklı bakış acilarini tespit etmek istedim. Ufak bir nabız ölçme diyelim. Saygılarımla iyi formlar.
 
Bir anne olarak soyluyorum ki annenin evladindan vazgecmesi cok ama cok zor. Bu bag oyle bir bag ki tarifi yok. Rahmetli anneannem hep soyle derdi de anlamazdim, ta ki anne olana kadar. Kisi anneyi, babayi, kardesi, hatta esi hazir bulur ama evladi sonradan kazanir diye. Simdi diyeceksiniz ki evladindan vazgecen anne yok mu? Olmaz mi cocuk esirgeme kurumlari terkedilmis masum evlatlar ile dolu malesef. Bir de yetiskinlikte terkedilenler var mesela babam. Ben bir evlat olarak babamin acaba ben evlatlik miyim? annem beni sevmiyor dedigine sahit oldum. Empati yapmaya calisiyorum lakin vicdanim bir adim onde gidiyor. Allah bu hayatta evladin da, annenin de hayirlisini versin insallah.
 
Annenin çocuğundan tamamen vazgeçeceğini sanmıyorum.Aklıma hakikaten vazgeçmesine sebep olabilecek çok uç ihtimaller geliyor ki onlarıda yazmam doğru olmaz.Bu soruyu anne olanlar daha net yanıtlayacaktır.Anne çocuğuna kızabilir,küsebilir,bir sürü olumsuz duygu içerisine zaman zaman girebilir hayat bu.
Evladını daha bebekken bırakıp giden anneler var.İşte bu vazgeçiş.Bu durum sorun dahilindemi Semar?Yoksa birlikte yaşarken vazgeçişmi kastın?
 
Nöronlar ve biyokimyasal anomalilerle açıklanabilecek bir durum olduğunu düşünüyorum. Tabii benim bahsettiğim uç noktalar için yani gerçekten bir şey hissetmeden yavrusundan vazgeçenler için geçerli. Bunun dışında kızabilir, sevgisini gizleyebilir, tavır alabilir vs. bu insani bir durumdur.
 
Kadinlar, bir cocugun- cocuklarinin amnesi olarak yasamak zorunda değiller.
Cocuklar, annelerinin cocugu olarak yasamak zorundalar.
Anne olarak dogulmaz 20 yil kendi olarak yadadiktan sonra bir dogum yapan kadin cocuk icin bir tercihte bulunur. Buyutur yada atar. Sever yada sevmez.
Ama cocugun bir secim hakki yoktur. Annesi ortadadir. Eger anne cocugu kabul edip buyutmeyi secmisse, annesini sevmek zorundadir. Annem beni sebmiyor diye sorgulamaya hakki yoktur. O kadin anne gorevini ustlenip 20 yil bir cocugu ne emekler ne cilelerle buyutturken bu cocuk beni buyuyunce sevmiyecek mi diye sorgulamamistir sonucta. Bu yuzden anne sevmis sevmemis diye dusunmek bile bana nankorluk geliyor. Evlatlar bencil hep o kadin istediklerini yerine getirsin hep maddi hem manevi kölesi gibi davraniyor. Cocuklari boyle yapmamali, hakkiyla iyi evlat olursa, amnesini yönetmeye, kole gibi kullanmaya calismazsa iyi olur.
Anne secimini cocugunun dogdugu gun yapmistir,evlat laik olamamissa sorumlusu odur. Her seyin yukunu sevip- sevmemeyi bile annelerin omzuna yuklemeyin bu bile bana nankorce geliyor, icim aciyor cidden...
 
Cevap vermek öyle zor ki... Evlatlık verildi bir yakınım ailesinin kimler olduğunu sonradan öğrendi ( zaten teyzesi olarak biliyordu annesini ) Ne annesinin ne babasının sevgisi bitmedi de azalmadı da. Onu sadece teyzesi ve eniştesi büyütmüş oldu hepsi bu, Allah' ın taktiri işte öyle yazmış. Yani şunu demek istiyorum annenin sevgisi asla bitmez bazen şartlar evladından vazgeçmesine mecbur edebilir... Anne sadece içine gömer sevgisini.. Ama bazı insanlar da var tabi istisnalar kaideyi bozmaz. Kayınpederimin annesi sadece işi düşünce arar para ister. Yani her insanın vardır iyisi kötüsü. Genele bakarsak anneler evlatlarını çoook sever :)
 
lviv angeles' Alıntı:
....
Evladını daha bebekken bırakıp giden anneler var.İşte bu vazgeçiş.Bu durum sorun dahilindemi Semar?Yoksa birlikte yaşarken vazgeçişmi kastın?
Genişletmek için tıkla ...

yaşarken bir vazgeçişten kastım. ki tedaviyle olmuşum . sadece çocuğuna karşı değil ki eşine annesine karşı bir sevgisizlik kimseyi sevmeme .. tamamen psikolojik yaşanmışlar neden olabilir. ama neden ? ayılıp bayılmalar sebep yokken sinir krizleri hepimizden nefret etmesi.. yeni değil ki bu ortaokula giden tek çocuguna keşke ölseydin o kaza da demesi keşke ölsen kurtulsam demesi normal mi ben mi nankörüm sevgi istediğim için sanmıyorum herkes sevilmeyi hak eder annesi babası tarafından. millet katil evladını sırf evladı olduğu için bile sevebiliyor iken benim yaptığım her şey suç .. genelleme yapmak çok yanlış . ( sn. kıvep in yazdığı üzerine bunu yazdım )
ağzınla kuş tut yine yaranamazsın dediklerinden. küçüksün renkli televizyonlar yeni var ve çizği film izlemek istiyorsun sırf bu yüzden kaç kere dayak yedim ben sayısını bilmiyorum. sokağa hiç çıkmadan büyüdüm. üstüm giydirilir toz olsun leke olsun asla af yok. migren krizi baş ağrısı bitmediği için çıt çıkarmak yasak ışık açmak yasak o uyurken bende uyumak zorunda kaldım. okul yaşım geldi dışarı çıkmak yasak. ölü bir doğum yaptı suçlusu ben oldum doktorlar hipertansiyon demesine rağmen hep beni suçladı. lisede ilk sevgilim oldu hemen babama anlattı. okulum değiştirildi. ( babam candır çok anlayışlıdır ) neyse 17 yaşında üniversite kazandım şehir dışına gittim ayda bir aramadı ben aradım. ve bir sürü olay .. ben mi ?hala bir umut sever diye bekliyorum nankörlük değil sevgisizlik. sevmek zorunda değil . arkadaşlarımla aram kötü oldu olanları anneme anlattılar ailem yıkılsın diye annem ailem yıkılsın diye kocama anlattı. başkası yerimde olsa annelikten red eder. Annem hep yıkıcı beni değil kimseyi sevmiyor açık açık söylüyor. ama anne çocuk sevgi bağı nasıl olmaz onu anlamıyorum. bende anneyim onun kokusu sevgisi bir yana dünyadaki insanlar bir yana.
 
Yanlis dedigimi dusunmuyorum.
Gercekler ortadadir ve benim en sevmedigim sey hayirsiz vefasiz evlatlardir.
Genellemeyi soyle açayim o zaman, psikolojik ruhsal ve bedensel hastaligi olanlar disinda.
Bazi insanlar destek olur bir agaca govde olur. Bazisi yapraklar olur agaca yük olur. Durumunuza cok uzuldum. Hayatta agac gövdesi olmak destek olmak yazilmis size, anormal ve zor bir durum. Destek gormeyip tum dallarin yukünu tasimak zorunda kalmissiniz maalesef. Anne iliskisi olarak degil, anormal bir durum olarak gorun bunu. Havadan mi sudan mi yoksa modern zamanlardan dolayimi bilinmez insanlarin dengeleri sasti. Cok sik ailesel sorunlar yasanmakts. Ama adi ustunde sorundur bu. Genellemeler sorunlar üzerinden degil, normal duzende olanlar uzerinden yapilmaz mi...
Derdinizi daha acik soyleseydiniz anlayisla yazardim nerden bilebilirdim ki boyke hassas bir konu oldugunu..genede umudunuzu kaybetmeyin
 
Bu konuyu genellemek dogru degil, anne ve cocugun arasinda bir sorun bu. Anneler tabiki cocuklarindan sorumludur tabiki sevmek ve fedakarliklar yapmak zorundalar. Anne olmak kimseye gökten zembil ile inmez, anne olmak kazanilan bir ünvandir caba ve fedakarlik gerektirir. Bu bir kadin icin bir engel ise birzahmet cocuk dogurmasin.

Bir cocuk kötü dogmaz, ailede cocuk ile bir sorun varsa bu sorunun altyapisinda yine velilerin tutumlari vardir. Basit is degil bir cocukla ilgilenmek heleki ergenlik caglarinda bulunan genc bir bireyle ilgilenmek.

Bazi kadinlar aylarca heyecan ile bekledikleri cocuklari dogdugu gün red ederler, yani illa onu bir yere vermek degil kadin duygusal olarak red eder, cocugun hayatina getirdigi degisikligi hazm edemeyebiliyor ve bir süre ona dokunup sahib cikamiyor, bu kadinin hormonlari ile alaklidir ve bu tip kadinlar terapi görürüler. Fakat durduk yerde yillar sonra böyle bir red etme durumu varsa kadinda bir sorun vardir belki bire bir cocukdan dolayi bir sorun ama sorun yine kadindan türer.Insanin yetistirdigi cocuk kendisinin aynasidir, aynadaki yansimasini begenmeyen kadin yada erkek bir zahmet kendini bir kontrol etsin.Allah yardimcin olsun Semar.
 
Ben dogruyu soylerim dileyen kabul eder dileyen istedigi yone gider.
Dediklerimin anlasilmadigi dusuncesindeyim gerci
Cunku demisim ki annenin secim hakki vardir, anne olmayi secmis cocugunu atmamis ne emeklerle buyutmus bir kadinin dogrusunu yanlisini sorgulamak kimseye dusmez...
Annelik gokten zembille inmiyor tabi, bir ay bile annelik yapmak ne zordur kim bilir... Sonra gelir birileri ne kadar kotu anneler var der. O cocuga bakmanin haddi hesabi iyisi kotusu yoktur. Anne annedir ve neticede bir insandir. Hatalari dogrulari yanlislari hatta komple annelik kavraminin sorgulanmasini bile yanlis buluyorum.
Ozel durumlar haric kisisel anlasilmasin
 
Semar' Alıntı:
yaşarken bir vazgeçişten kastım. ki tedaviyle olmuşum . sadece çocuğuna karşı değil ki eşine annesine karşı bir sevgisizlik kimseyi sevmeme .. tamamen psikolojik yaşanmışlar neden olabilir. ama neden ? ayılıp bayılmalar sebep yokken sinir krizleri hepimizden nefret etmesi.. yeni değil ki bu ortaokula giden tek çocuguna keşke ölseydin o kaza da demesi keşke ölsen kurtulsam demesi normal mi ben mi nankörüm sevgi istediğim için sanmıyorum herkes sevilmeyi hak eder annesi babası tarafından. millet katil evladını sırf evladı olduğu için bile sevebiliyor iken benim yaptığım her şey suç .. genelleme yapmak çok yanlış . ( sn. kıvep in yazdığı üzerine bunu yazdım )
ağzınla kuş tut yine yaranamazsın dediklerinden. küçüksün renkli televizyonlar yeni var ve çizği film izlemek istiyorsun sırf bu yüzden kaç kere dayak yedim ben sayısını bilmiyorum. sokağa hiç çıkmadan büyüdüm. üstüm giydirilir toz olsun leke olsun asla af yok. migren krizi baş ağrısı bitmediği için çıt çıkarmak yasak ışık açmak yasak o uyurken bende uyumak zorunda kaldım. okul yaşım geldi dışarı çıkmak yasak. ölü bir doğum yaptı suçlusu ben oldum doktorlar hipertansiyon demesine rağmen hep beni suçladı. lisede ilk sevgilim oldu hemen babama anlattı. okulum değiştirildi. ( babam candır çok anlayışlıdır ) neyse 17 yaşında üniversite kazandım şehir dışına gittim ayda bir aramadı ben aradım. ve bir sürü olay .. ben mi ?hala bir umut sever diye bekliyorum nankörlük değil sevgisizlik. sevmek zorunda değil . arkadaşlarımla aram kötü oldu olanları anneme anlattılar ailem yıkılsın diye annem ailem yıkılsın diye kocama anlattı. başkası yerimde olsa annelikten red eder. Annem hep yıkıcı beni değil kimseyi sevmiyor açık açık söylüyor. ama anne çocuk sevgi bağı nasıl olmaz onu anlamıyorum. bende anneyim onun kokusu sevgisi bir yana dünyadaki insanlar bir yana.
Genişletmek için tıkla ...

Okurken senin adına gerçekten üzüldüm Semar.Öyle bir anlatmışsın ki yürek dağlıyorsun.Annenin herkese karşî böyle olması aslında tuhaf olan.Yani sadece seni sevmese,problemi tek sensin derim.Herkese böyle garip ve sevgisiz ,agresif davranması aslında kendisininde yardıma ihtiyacı olduğunu gösteriyor.Tabiki her ne olursa olsun hiçbir sebep evladına bu şekilde bir òmür yaşatmayı haklı gòsteremez.Hiç konuştunuzmu annenle bu konuları?Arada bir her anne evladına kızar,kötü davranır,yalnız bu yazdıkların sürekli olması anneninde ciddi bir yardım eline ihtiyacı olduğunun kanıtı aslında az önce yazdığım gibi.Kocana anlatması zaten akıl alır gibi değil,ben sinir oldum burdan.Bir anne evladının yuvasına nasıl böyle bir zarar vermeyi göze alır?Babanla bir çare bir yol düsündünüzmü bunun için?Bir ömür böyle hakikaten yıpratıcı.Sen cidden sabırlıymışsın.
 
Yokk dediklerinizi kimse sorgulamak düşmez ki dinimizde bile vardır. Emzirmeye bile bilir. Ben sadece sevgi ve bağlılık ne demek diye farklı görüşleri öğrenmek istedim on yargı olmamasin diyede baştan yazmadım.
Ve anne baba ne yaparsa yapsın başımın üstünde yeri vardır. Her zaman bakarım ihtiyaçlarını sorarım. Annem bana cok sey öğretti, isterse bir kütüphane kitap okuyun yasanmislik kadar sindirip ders cikartamazsiniz. Ben ilk annemle öğrendim karşılıksız sevmeyi.
Annelik kadina rahmine düştüğü anda verilen bir hissiyat, babalık sonradan öğrenilen bir hissiyat yazıyordu bir kitapta kesinlikle cok dogru. Kader de bazi noktalar degistirilemez belirlenmiş olarak geliriz dünya ya ve benim annem babam ailem iyi ki varlar iyi ki boyleler belki annem bana cok bagli olsa cok sevseydi burnum bir karış havada küstah ve paragoz olurdum kotu bir insan kotu bir kul olurdum kimbilir..
Normalde yazmayacaktim bu konuyu 90 yasina yakin babaannem var bazi saglik problemlerinden annem bakiyor annem kızmış hepimize kimseye yemek yapmama ( cocugumada sadece kahvalti ve kıvır zıvır :) bakmayin guldugume sinirden ) karari almış. Okulların açılmasını ddört gözle bekler oldum.Babam cok mülayim cok sabirlidir. Cok inanclidir ağzını açmaz ne anneme ne baska birine.
Tedavi icin ikna icin konusuyorum istemiyor ben deli miyim siz delirttiniz beni diyor. Biktim hepinizden falan diyor.
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Geri
Üst