Ağır depresyon

rokivulovic

Kayıtlı Üye
Katılım
6 Şub 2017
Mesajlar
6
Tepkime puanı
4
yaklaşık 3 senedir çok ağır depresyondayım. aklınıza gelebilecek her şeyi denedim her şeyi yapmaya çalıştım. ilaçlar kullandım güzel şeyler yapmaya çalıştım yine olmadı. ilk başlarda bu kadar ağır değildi. sonra yavaş yavaş önce uyku felçleri başladı sonra da uyku halisunasyonları. baş edemiyorum ne yapsam bilemiyorum. hiç bir şeye isteğim yok, hevesim yok bomboş yaşıyorum. kendimi sadece alkol alınca iyi hissediyorum bunun için de acayip alkol alıyorum. özgüvenim kalmadı insanların yuzune zar zor bakıyorum biriyle konuşmak bile yorucu geliyor dayanamıyorum ne yapsam bilemiyorum.
 

Ori

Kayıtlı Üye
Katılım
18 Ocak 2010
Mesajlar
3,246
Tepkime puanı
3,122
Ne zaman depresyona sürüklendiğimi hissetsem okuduğum ve burada konu olarak alıntıladığım onca makale boş gelmiştir. Bazen bu sayede depresyona sürüklendiğimi anlamışımdır. Bazense ruhum duymadan çoktan içine düşmüşümdür. Hayatımızın gidişatını bile kavrayamadığımız bir süreçtir. İnancımızın, kendimize olan güvenin, sağlığımızın her türlü anlamda yara aldığı bir dönemdir. Her şey anlamsızken bunca şey nasıl geçecek veya nasıl bitecek diye düşünmeden edemeyiz. Onca şey nasıl eski haline dönecek diye kendimizi paralar dururuz. Bazen çözüm bir bankta otururken, bazense bir mezarın başında saatlerce otururken gelir. Bazen film izlerken, bazense yolda anlamsızca yürürken gelir. Kısacası bir gün muhakkak gelir. Önemli olan asıl soru kişi ne kadar dayanabilir? Büyüklerim zamanında olmayan şey, zamanı geldiğinde olur der. Anlayacağın çözüm alkol, sigara, maddelerle veya ilaçlarla değil, sen ayakta kaldıkça gelişiyor. Sürekli peşinden sürüklendiğin şeylerin ardından değil, sen bir şeyleri görebildiğin vakit geliyor. Burada sana kesinlikle akıl vermiyorum. Düşen bir insanın akıl almaya değil, görmeye ihtiyacı vardır. Sana ne kadar anlatırsam anlatayım anlık tatminden öteye gitmeyecektir. Bunca yıl dayanabildiğin için nedense bana umut verdin ve bunları yazmak istedim. Ne yaparsan yap yaşayacaksın. Hangi yönde gideceğine kalktığında kendin karar verirsin. Başarılar dilerim.
 

düşünen ve inanan

Kayıtlı Üye
Katılım
19 Şub 2013
Mesajlar
702
Tepkime puanı
1,221
Sigara ve alkol en büyük icat bana kalırsa. Mühendislik harikası. Bu kadar keyif verip kendi hasarlarını yavaş yavaş işleyen bir yandan da içeni kendine kör eden bir icat gerçekten zor bulunurmuş bu zamanlarda. (sosyalmedya var da neyse)
Bu maddeler toplumsal olarak kültür adı altında ya da başka bir özgürlük adı altında kendi imajıyla yolunu bulmuş gibi gözükse de bir devletin kendi cebi dolsun diye size zehir satması onun bir uyuşturucu madde olduğu gerçeğini silmiyor. En çok nerden siliyor vucudunuzdan. Her içtiğinizde kazıya kazıya organlarınıza ben kötüyüm diye yazıyor. Ama diyorum ya mükemmel icatlar bunlar. Bildiğiniz truva atı. İçinde ama görmüyorsunuz. Kandıkça dopamin eşiğiniz artıyor ve daha fazlası için içiyorsunuz. Artık yaşadığınız hüzün ve mutsuzluktan belki 1 ay içerisinde kurtulabilecekken kendinizi yeni bir dopamin sınavı yaratıyorsunuz. İçtikçe daha çok içesiniz geliyor ve dopamin koşullaması, eşik yükselmesi vee yüksek miktarda salgılanan dopamin =bağımlılık. Gelsin diğer psikolojik rahatsızlıklar. Demem şu ki bazı yardımlarda önce birbimize samimi olalım. Malesef ki madde kullanmaktasınız. Bu madde bağımlılık yapıyor ve vucudunuzda özellikle fiziksel hissettiğiniz her şeyi bu meret yapıyor. Örnek olarak:

"Uzun süreli alkol kullanımında tiamın (b1) vitamini eksikliğine bağlı hafıza problemleri-dengesizlik-görme problemleri-kişilik değişikliği-halüsinasyonlar –uyanıklık kusuru ile karakterize Wernicke Ensefalopatisi denilen klinik tablo ortaya çıkar."

Bu bir tanesi. Bir vitaminin eksikliğinden kaynaklananı.
Aratırsarınız bir sürü vitamin, mineral emilimini azaltmakta. Aminoasit emiliminden, iç organların en altta organdan beyne kadar hepsinde sorunlar çıkarmakta. Belki gelecekte olan buzdağının ucudur bu yaşadıklarınız.

İşin özü 'Celladını ağzında taşıyanlar başka neden aramasınlar. 'diyorum bağımlılar için. Diğer hastalıklar varsa başka nedenlerden kaynaklı sonra bakılmalı.

Alkolü benim dememle bırakacak değilsiniz. Ama ummadığım bir alkolik bile alkol bıraktıysa siz de yapabilirsiniz diyorum. O gün geldiğinde yaşadıklarınız, genel semptomlarınız azalacak. Genel temiz bir depresyonunuz kalacak kalırsa ki sanmıyorum.

Şu an vazgeçmek istemezseniz alkolden ki öyle olur. Eksik vitamin, mineralleri yerine koyarak durumu dengeleyebilirsiniz.

Genel depresyonda ya depresyonu görmezden gelecek ya da kabul edecekseniz. Hangisi işe yaramazsa diğerini deneyeceksiniz. Çünkü bağımlılık eğilimi olan kişiler ya hep ya hiç olarak karar verirler. Siz de depresyonunuzu ya kucaklayacak ya da öldüreceksiniz. Ama ilk adım bağımlılık kısmı..

Dipnot: Bazı şeyleri yazmak kolay ama uygulamak zordur. Siz yapmazsanız onlar sizden kurtulur. Umarım o seviyeye gelmezsiniz sevgilerle...
 
Son düzenleme:

Lilyan8

Kayıtlı Üye
Katılım
8 Eki 2011
Mesajlar
59
Tepkime puanı
29
Merhaba

Ori ve düşünen önemli noktalara değinmişler zaten. Ek olarak mesajınızdan da anladığım kadarıyla şunu söyleyebilirim (çok detaya, içindekilere, etkisine vs girmeden): alkol alarak kendinizi iyi hissetmek isterken bağımlı yapması bir yana, genel olarak psikolojiniz sağlam değilse ve alkol alıyorsanız, daha da bunalıma girersiniz. 3 sene çok uzun bir süre. Genelde 6 aydan sonra kronikleşme başlar. Bilinçaltınızla çalışmanız gerek: gerçi o 7/24 çalışır zaten, ama onu temizlemek adına ortamınızı bir süre değiştirmeniz, oradan çıkmanız iyi olur. Size tavsiyem bir uzmandan yardım almanız (uzmandan destek almak delirdim anlamına gelmez asla), uzmanın yönlendirmesi ile belki bir süre bulunduğunuz ortamdan çıkmanız ve kendinizi yeniden kazanabilmek, kendinizi hayata kazandırabilmek için gerekli terapilere katılmanızdır. Sorumluluklarınızı teslim edebileceğiniz güvenilir biri varsa çevrenizde, bir süre sadece size iyi gelen ve içinizde bastırdıklarınıza odaklanın derim. İç sesinizi, dürtülerinizi dinleyin.
Depresyonun birden fazla sebebi vardır her daim, fakat patlak verme sebebinin ne olduğuna bakmakta da fayda var.

Kendinize verebileceğiniz en güzel hediyelerden biri, kendinize giden yola başkoymaktır. Zordur, korkutur, ama sonunda gerçek huzur vardır.

Ve unutmamak lazım;
Mutluluk bir seçimdir.
Korkmayın!
Cesur olun!
Kendinize güvenin!
Başarabilirsiniz 💪🏻☺️

Umutla kalın.
 

Ozen__

Kayıtlı Üye
Katılım
17 Şub 2019
Mesajlar
19
Tepkime puanı
19
yaklaşık 3 senedir çok ağır depresyondayım. aklınıza gelebilecek her şeyi denedim her şeyi yapmaya çalıştım. ilaçlar kullandım güzel şeyler yapmaya çalıştım yine olmadı. ilk başlarda bu kadar ağır değildi. sonra yavaş yavaş önce uyku felçleri başladı sonra da uyku halisunasyonları. baş edemiyorum ne yapsam bilemiyorum. hiç bir şeye isteğim yok, hevesim yok bomboş yaşıyorum. kendimi sadece alkol alınca iyi hissediyorum bunun için de acayip alkol alıyorum. özgüvenim kalmadı insanların yuzune zar zor bakıyorum biriyle konuşmak bile yorucu geliyor dayanamıyorum ne yapsam bilemiyorum.
Merhaba,

Bir çok defa depresyona girmiş biri olarak söylebilirim ki,
‘Kötü alışkanlıklarından kurtul,hayata karış,dostlar edin,yeni hobiler bul vs…’ tarzında ki fikirler işe yaramıyor ne yazık ki.. Tabiki iyi niyetle sarf edilmiş dostane öneriler. Ancak
Depresyonu yaşarken kötü alışkanlık bırakma fikri ekstra sorumluluk ve stres getiriyor bunu depresyonu atlatmaya başlarken zaten farkında olmadan yapacaksınız (kötü olan her ne varsa hayatınız da, insan,madde,mekan vb..) siz zaten uzaklaşacak gücü bulabileceksiniz..

Kişi her şeyin farkında olup,yaşadığı ruhsal çöküş sebebi ile, içinde onu tetikleyecek unsur bulamıyor. Diyelim ki az da olsa buldu fakat bu sefer de,konfor alanının verdiği güvenle onu bozmak istemiyor. Dışarıda hayata karışsa yeni insanlar tanısa bile,bu hassas ve kırılgan dönemde tekrar edebilecek geçmiş zaman ilişkilerini yaşama korkusu onu stabil olma durumunda bırakıyor.

En derinine kadar depresyon yaşamış biri olarak önerebileceğim;
Psikiyatrik tedavi. En başta ‘hikayemi yine birine mi anlatacağım’ duygusu kaygı ve strese neden olacak ama vereceği ilaçlar o bahsettiğim konfor alanından çıkmak için anahtar.
En önemlisi,iş mi arıyorsunuz görüşme olumsuz bile geçse ilaçların etkisi ile tekrar eden o olumsuz düşünceyi azaltıyor. Sosyal ilişkiler de yaşanan riyakarlıklar,bencillikler evet bunları hala görebiliyorsunuz ama devasa boyutlarda değil daha minimize edilmiş haliyle.
Bu etki ile,daha pozitif enerji size daha olumlu günlerin kapısını aralıyor.
Siz ilaç kullandım demişsiniz ancak çoğumuzun yaptığı bir hata var,iyi hissedince bırakmak gibi. O zaman bir süre sonra daha ağır geliyor,en az 1 yıl düzen gerekiyor sonra kademeli bırakıyorsunuz.

Not psikolog yerine psikiyatr önerme sebebim defalarca tekrar eden ve uzun süreli psikolojik rahatsızlıklar da ilaç takviyesiz aşılabildiğinin zor olduğunu deneyimlemem ve araştırma /makaleler de çokça okumam sebebiyledir.

Kısa sürede atlatabileceğinizi umuyorum,hepimizin yaşadığı durumlar bunlar..
Her zaman bir çıkış yolu vardır..

Sevgiler
 

Aisling

Kayıtlı Üye
Katılım
31 Tem 2016
Mesajlar
978
Tepkime puanı
1,487
Konum
HARİKALAR DİYARINDA
İlaç kullandım demişsiniz, tedaviniz tamamlandı mı? yoksa yarım mı bıraktınız
yarım bıraktıysanız tüm sıkıntılar tekrar edecektir kendini
 

ativan9

Kayıtlı Üye
Katılım
24 Ara 2016
Mesajlar
14
Tepkime puanı
19
Yaş
36
Konum
Antalya
yaklaşık 3 senedir çok ağır depresyondayım. aklınıza gelebilecek her şeyi denedim her şeyi yapmaya çalıştım. ilaçlar kullandım güzel şeyler yapmaya çalıştım yine olmadı. ilk başlarda bu kadar ağır değildi. sonra yavaş yavaş önce uyku felçleri başladı sonra da uyku halisunasyonları. baş edemiyorum ne yapsam bilemiyorum. hiç bir şeye isteğim yok, hevesim yok bomboş yaşıyorum. kendimi sadece alkol alınca iyi hissediyorum bunun için de acayip alkol alıyorum. özgüvenim kalmadı insanların yuzune zar zor bakıyorum biriyle konuşmak bile yorucu geliyor dayanamıyorum ne yapsam bilemiyorum.
 

ativan9

Kayıtlı Üye
Katılım
24 Ara 2016
Mesajlar
14
Tepkime puanı
19
Yaş
36
Konum
Antalya
Merhaba.. yıllardır majör depresyon ile mücadele ediyorum. Biz depresifler hayata farklı pencereden bakıyoruz. Psikiyatrist Ler, bitmek bilmeyen terapiler, tonlarca ilaç denemeleri, uyutanlar,uyutmayanlar, yan etkiler,kilo artışları...
Demem o ki depresyon hayatta seni mutlu edecek birşeyin kalmaması. Maalesef biz insanlar yaşamak zorundayız, Sorumluluklarimiz var, bize ihtiyacı olan insanlarimiz var. Hayatta bir tek sana inandım ben diyen insanlar hemde. O yüzden bununla yaşamayı öğrenmelisiniz. Düşüncelerinizi iyileştirmeyi öğrenebilirseniz eğer hayatı yaşanabilir hale getirebilirsiniz.
 

cosmo

Kayıtlı Üye
Katılım
27 Ağu 2011
Mesajlar
46
Tepkime puanı
17
hayatım boyunca depresyonla boğuşmuş biri olarak 2 önerim olacak. açıkçası %100 kurtuldum diyemiyorum, bir döngü şeklinde gelip gitmeye devam ediyor. ben kendim adına, bu döngülerin arasını olabildiğince açmaya çalışıyorum.

ilaçlar, zihin durumunuza göre gerekli olabilir ancak tek başına sorunu çözemezler. vücudumuzda ciddi bir sıkıntı olduğunda ve bunun ağrısını hissettiğimizde, ağrı kesici içmek gibi düşünün. bir süre ağrı dinebilir, ancak sorunu ortadan kaldırmak için bedeninizi tedavi etmeniz gerekir. ruhunuz için de durum bu şekilde. şu an yaşadıklarınızın sebebi bir şekilde geçmişinizden geliyor, farkında olmasanız da. bir psikoterapist, size doğru soruları sorarak çözüm hakkında düşünebilmenizi sağlıyor. bir arkadaşla dertleşmek gibi olmuyor yani. geçmiş çözülmeye başladıkça şimdi de çözülüyor. ancak bu pahalı bir hizmet, eğer maddi durumunuz yoksa önerebileceğim bir şey var bu konuda. üniversitelerde (hepsinde var mı bilmiyorum) psikiyatri bölümü mezunları, bitirme projesi olarak danışan alırlar ücretsiz şekilde. onları denemeniz iyi bir başlangıç olabilir.

diğer bir önerim, bana en iyi gelen şey belki, ortam değişikliği. içe dönük, daha çok kendiyle vakit geçiren ve çok düşünen bir insan olduğunuzu tahmin ediyorum. insan kendiyle baş başa kaldıkça boşluğa düşmeye daha eğilimli olabiliyor. ayrıca dünyada belli tipte insanlar, belli tipte yaşamlar, belli dertler var gibi geliyor ama işin özü öyle değil. çok fazla insanla sohbet ettikçe ne kadar farklı dünyalar olabileceğini görüyorsunuz ve bu, içinizde bir ışık yakıyor. ayrıca ortamınızı değiştirmeniz, bir süre için zihninizi rahatlatıyor ve sorunun kökenine inebilme fırsatını veriyor size, bir nevi antidepresan gibi. şu aşamada "hobi bul, spor yap" gibi şeyler söylemek çok gerçekçi değil, tahmin ediyorum ki böyle şeyleri başlatmak için hem isteksizlik hem de halsizlik içerisindesinizdir. onun yerine, imkanınız varsa bir aktivite tatiline gidin, ama tek başına, yani tanıdığınız insanların kanatlarına sığınma fırsatı vermeyin kendinize. orada istemeseniz de insanlarla tanışacaksınız, iletişime açık olmaya çalışın. sizi kötü, boşlukta hissettiren düşünceleri orada ne kendinize anlatın, ne de başkasına. insanları, yaşamlarını dinleyin. yaşınızı, maddi durum ve imkanlarınızı bilmiyorum. ama mesela öğrenciyseniz bunu cüzi miktarlarla gerçekleştirebileceğiniz yollar var.

çözüm aramak için yazmış olmanız bile hala içinizde umut olduğunu gösteriyor. ben de sizden umutluyum. vazgeçmeyin, yolun sonunda ışık var.
 
Üst