yaklaşık 3 senedir çok ağır depresyondayım. aklınıza gelebilecek her şeyi denedim her şeyi yapmaya çalıştım. ilaçlar kullandım güzel şeyler yapmaya çalıştım yine olmadı. ilk başlarda bu kadar ağır değildi. sonra yavaş yavaş önce uyku felçleri başladı sonra da uyku halisunasyonları. baş edemiyorum ne yapsam bilemiyorum. hiç bir şeye isteğim yok, hevesim yok bomboş yaşıyorum. kendimi sadece alkol alınca iyi hissediyorum bunun için de acayip alkol alıyorum. özgüvenim kalmadı insanların yuzune zar zor bakıyorum biriyle konuşmak bile yorucu geliyor dayanamıyorum ne yapsam bilemiyorum.
Merhaba,
Bir çok defa depresyona girmiş biri olarak söylebilirim ki,
‘Kötü alışkanlıklarından kurtul,hayata karış,dostlar edin,yeni hobiler bul vs…’ tarzında ki fikirler işe yaramıyor ne yazık ki.. Tabiki iyi niyetle sarf edilmiş dostane öneriler. Ancak
Depresyonu yaşarken kötü alışkanlık bırakma fikri ekstra sorumluluk ve stres getiriyor bunu depresyonu atlatmaya başlarken zaten farkında olmadan yapacaksınız (kötü olan her ne varsa hayatınız da, insan,madde,mekan vb..) siz zaten uzaklaşacak gücü bulabileceksiniz..
Kişi her şeyin farkında olup,yaşadığı ruhsal çöküş sebebi ile, içinde onu tetikleyecek unsur bulamıyor. Diyelim ki az da olsa buldu fakat bu sefer de,konfor alanının verdiği güvenle onu bozmak istemiyor. Dışarıda hayata karışsa yeni insanlar tanısa bile,bu hassas ve kırılgan dönemde tekrar edebilecek geçmiş zaman ilişkilerini yaşama korkusu onu stabil olma durumunda bırakıyor.
En derinine kadar depresyon yaşamış biri olarak önerebileceğim;
Psikiyatrik tedavi. En başta ‘hikayemi yine birine mi anlatacağım’ duygusu kaygı ve strese neden olacak ama vereceği ilaçlar o bahsettiğim konfor alanından çıkmak için anahtar.
En önemlisi,iş mi arıyorsunuz görüşme olumsuz bile geçse ilaçların etkisi ile tekrar eden o olumsuz düşünceyi azaltıyor. Sosyal ilişkiler de yaşanan riyakarlıklar,bencillikler evet bunları hala görebiliyorsunuz ama devasa boyutlarda değil daha minimize edilmiş haliyle.
Bu etki ile,daha pozitif enerji size daha olumlu günlerin kapısını aralıyor.
Siz ilaç kullandım demişsiniz ancak çoğumuzun yaptığı bir hata var,iyi hissedince bırakmak gibi. O zaman bir süre sonra daha ağır geliyor,en az 1 yıl düzen gerekiyor sonra kademeli bırakıyorsunuz.
Not psikolog yerine psikiyatr önerme sebebim defalarca tekrar eden ve uzun süreli psikolojik rahatsızlıklar da ilaç takviyesiz aşılabildiğinin zor olduğunu deneyimlemem ve araştırma /makaleler de çokça okumam sebebiyledir.
Kısa sürede atlatabileceğinizi umuyorum,hepimizin yaşadığı durumlar bunlar..
Her zaman bir çıkış yolu vardır..
Sevgiler