"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"

Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.

Acil yardım

mnylmztll

Kayıtlı Üye
Merhaba aranızda yeniyim yardımınıza ihtiyacım
4 yaşındaki oğlum insanlar ile konuşurken isim sıfat kullanmıyor iletişim kurabiliyor isimlerini biliyor ama asla isim ve sıfat kullanmadan konuşuyor sorduğumda utanıyorum diyor üstelemedim olmadı üsteledim olmadı herşeyi konuşuyor ama isim kullanmadan hitap etmeden ortaya anlatıyor pedagojik bir sorun olduğunu düşünmüyorum aslında ama anlamlandıramıyorum da hangi dua okumalıyım sizce
 
Travmatik bi durum yaşadı mı? veya ebeveynler olarak biriyle konuştuğu sırada kızdınız mı? Benimde 3 yaşında oğlum var şuan sıkıntımız anne,dede,anneanne,babaanne derken bana adımla hitap ediyor. Birde özür dilerim,teşekkür ederim gibi cümlelerde utanıyorum diyor veya kulağımıza söylüyor.
 
Travmatik bi durum yaşadı mı? veya ebeveynler olarak biriyle konuştuğu sırada kızdınız mı? Benimde 3 yaşında oğlum var şuan sıkıntımız anne,dede,anneanne,babaanne derken bana adımla hitap ediyor. Birde özür dilerim,teşekkür ederim gibi cümlelerde utanıyorum diyor veya kulağımıza söylüyor.
özür teşekkür utanılacak bir şey değil eğer öğrettiğiniz halda yapamıyorsa kibir gurur veya ego sorunları yaşıyor olabilir
 
Cocugun sosyal gelisimiyle ilgilenmen lazim. Sen cocugun ruh halini anlamak icin calisacaksin sonrada empati kurarak cocugun ruh haline uygun tesvikler yapacaksin. Oyle niye boyle yapiyorsun diyerek yurumez bu gelisim sureci. Cocuktan mantikli bir cevap bekleme verecegi tek cevap utanmak olur oyle. Senin yaptigin dogru bir ilerleme degilken cocuktan dogru birsey bekliyorsun. Cocugun taklit sureci baslamisken sen gelmissin burada dua istiyorsun. Cocuk napsin boyle bir ebeveyne sahipken. Cocugun sosyalligine onem ver arkadas kavramini veya benim onun senin gibi kelimeleri ne tur bir tesvikle asilayacagini dusun.
 
Sorunun cevabını burada aramayın. Çocuğunuzun sorununun pedagojik olduğunu düşünüyorum. Kişisel iletişime geçme konusunda sıkıntı yaşadığı için ortaya konuşuyor. Özgüven açısından desteklenmeli, takdir edilmeli, benlik duygusunun gelişimi için gerekenler yapılmalı. Çocuk kişi ismiyle iletişim kurduğu anda bir hedef vermiş oluyor, hedef vermesi iletişimde kendisini de hedef haline getirmiş oluyor. Böylece bu iletişim iki kişi arasındaki özel bir iletişime dönüşeceği için etraftaki kişilerden iletişimine destek alamayacak ve iletişimde yalnız kalacak. Bu da onu korkutuyor. Bu ebeveyn olarak sizin davranışlarınızla değiştirilebilecek bir şey, psikolojik yardım da tabi ki iyi olur. Bazı ritüel çalışmalar yapılabilir tabi ama hiçbir çalışma çocuğun üstündeki ebeveyn etkisinden daha güçlü değildir. Çocuğun tüm hayatı boyunca bu konu yüzünden ritüellere başvurmasını istemiyorsanız, siz üstünüze düşeni yapın. Şifalar dilerim.
 
Travmatik bi durum yaşadı mı? veya ebeveynler olarak biriyle konuştuğu sırada kızdınız mı? Benimde 3 yaşında oğlum var şuan sıkıntımız anne,dede,anneanne,babaanne derken bana adımla hitap ediyor. Birde özür dilerim,teşekkür ederim gibi cümlelerde utanıyorum diyor veya kulağımıza söylüyor.
Kızmadım ama uyardım ikaz ettim seninnyaşıtın değil yenge de demelisin diye hepten bıraktı isim de kullanmayı 1 senedir anne baba anane teyze ve dayı harici kimseye isim sıfat kullanmıyor sana birşey diyebilirmiyim diye başlıyor ve devam ediyor bazen bişey soracağı vakit de utandım diyor saklanıyor ama sık tekrarlamıyor isim konusunda net ama 1senedir isim kullanmıyor
 
özür teşekkür utanılacak bir şey değil eğer öğrettiğiniz halda yapamıyorsa kibir gurur veya ego sorunları yaşıyor olabilir
Bilmiyorum utanmıyorum korkuyorum daha doğru pedagog yardımı almayı düşünüyorum hatta sadece isim ve sıfat yok üstelemedim değişmedi üsteledim değişmedi lakap takarsak kullanıyor abi demek yerine asker arkadaşı ve kirvesi ve sağdıçı oldu kirvem sağdıcım ve asker arkadaşım diyor ama .... Abi demiyor amca yenge demiyor arkadaşına isim kullanmıyor arkadaşım diyor anlamadım
 
Cocugun sosyal gelisimiyle ilgilenmen lazim. Sen cocugun ruh halini anlamak icin calisacaksin sonrada empati kurarak cocugun ruh haline uygun tesvikler yapacaksin. Oyle niye boyle yapiyorsun diyerek yurumez bu gelisim sureci. Cocuktan mantikli bir cevap bekleme verecegi tek cevap utanmak olur oyle. Senin yaptigin dogru bir ilerleme degilken cocuktan dogru birsey bekliyorsun. Cocugun taklit sureci baslamisken sen gelmissin burada dua istiyorsun. Cocuk napsin boyle bir ebeveyne sahipken. Cocugun sosyalligine onem ver arkadas kavramini veya benim onun senin gibi kelimeleri ne tur bir tesvikle asilayacagini dusun.
Yargılamak ne kolay üstelik bilip bilmeden çok haklısın
Piyano eğitimi başladı y7zme ve jimnastik eğitimi de var parklardan evinnyolunu zor buluyoruz yazları kış aylarında da kapalı oyun alanları 4' yaş çocuk için başka sosyal alan önerin var mı
 
sorun zamanla geçer dert etmeyin ama yinede içinizi ferahlatmak için özelden bir tertip vereceğim onu okursunuz, bu arada çocuğun sadece utancından mı sıfat kullanmadığını düşünüyorsunuz ?
Bilmiyorum isim kullanmaması dışında bir problem yok iletişim kuruyor sohbet ediyor ama isim ve abi abla gibi sıfat kullanmıyor
 
Yargılamak ne kolay üstelik bilip bilmeden çok haklısın
Piyano eğitimi başladı y7zme ve jimnastik eğitimi de var parklardan evinnyolunu zor buluyoruz yazları kış aylarında da kapalı oyun alanları 4' yaş çocuk için başka sosyal alan önerin var mı
Cocuk yakinlarina olmasi gerektigi gibi kelimeleri kullaniyor diyorsun ama diger insanlara kullanmiyor diyorsun ya, iste sadece dusun. Simdi yazdiklarimi bir daha oku ve ardindan iki kere daha oku anca anlayacaksin veya anlamayacaksin. Parklardan evin yolunu bulmakla olmuyor.
 
Çocuk sahibi şahısların cevap vermesi daha yerinde olurdu fakat gözlemlerimden yola çıkarak fikir belirteyim.

Çocukların sorularına cavap verilmediğinde, sorularının önemsiz olduğunu düşünür ve bir daha soru sormazlar. Böylece soru sorma kabiliyetlerinin de üzeri çizilmiş olur. Robot gibi yetişirler.

Aynı durum aile içinde seslenen çocuk içinde geçerli. Size 2 kere baba/anne diye seslenir. Oysa sizin, önceliğiniz TV izlemek yada işiniz ile ilgilenmek olabilir. 3. seslenişinde -heyy- der ve dikkatinizi çekebilir. Çocuk bu durumda size sıfatla yada isimle seslenmekten geri çekilebilir. Tıpkı soru sorma kabiliyetinde olduğu gibi, önemsiz olduğunu düşünebilir. Siz de, onun için sadece -heyy- olarak kalırsınız.

Yaşıtları olmayan diğer çocuklar, küçük olduğu için oyuna dahil etmek istemeyebilir. Abi diye seslendiğinde bakmayan çocuğa, tekrar abi diye seslenmekten vaz geçebilir.

Nedenini sorduğunuzda utanıyorum demesi, içinde bulunduğu duygu durumuna en yakın histir belkide. Çocuk aklı diye geçiştirmemek gerek. Hangi kelimenin, hangi hissi doğurduğunu ve iç dünyasını hiçbirimiz bilemeyiz..
 
Cocuk yakinlarina olmasi gerektigi gibi kelimeleri kullaniyor diyorsun ama diger insanlara kullanmiyor diyorsun ya, iste sadece dusun. Simdi yazdiklarimi bir daha oku ve ardindan iki kere daha oku anca anlayacaksin veya anlamayacaksin. Parklardan evin yolunu bulmakla olmuyor.
Arkadaşım sen konuyu gerçekten anlamışsın oğlum herkesle konuşuyor çekinmiyor bazen utandım diyor saklanıyor ama sık değil dayı teyze anane derken amca demiyor garsona abi demeden sipariş veriyor kafeye süs anlamında kamyonet koymuşlar izin alman lazım dedim gidip yanlarına size bişey diyebilirmiyim kamyonete binmeme izin verirmisiniz ben orda oynamak istiyorum diyor ona sorulanı cevaplayın kendi de soruyor tek sıkıntı abi denemesi aklım karışıyor arkadaş ile oynuyor arkadaşım diyor ismi ile hitap etmiyor ismini biliyor kişinin kendi yokken ismi ile bahsediyor ama kişi yanımızda ise isim sıfat kullanmıyor nazar değmiş olabilir dua isteğim bundan pedagog yardımı da düşünüyorum karşı değilim anlayamadım böyle değildi çünkü çekingenndesem değil iletişim becerisi kuvvetli bir konuyu bir şekilde mesele yada oyun haline getirdi vazgeçmedi fikrin varsa bu konuda yardım edebilirsin
 
Çocuk sahibi şahısların cevap vermesi daha yerinde olurdu fakat gözlemlerimden yola çıkarak fikir belirteyim.

Çocukların sorularına cavap verilmediğinde, sorularının önemsiz olduğunu düşünür ve bir daha soru sormazlar. Böylece soru sorma kabiliyetlerinin de üzeri çizilmiş olur. Robot gibi yetişirler.

Aynı durum aile içinde seslenen çocuk içinde geçerli. Size 2 kere baba/anne diye seslenir. Oysa sizin, önceliğiniz TV izlemek yada işiniz ile ilgilenmek olabilir. 3. seslenişinde -heyy- der ve dikkatinizi çekebilir. Çocuk bu durumda size sıfatla yada isimle seslenmekten geri çekilebilir. Tıpkı soru sorma kabiliyetinde olduğu gibi, önemsiz olduğunu düşünebilir. Siz de, onun için sadece -heyy- olarak kalırsınız.

Yaşıtları olmayan diğer çocuklar, küçük olduğu için oyuna dahil etmek istemeyebilir. Abi diye seslendiğinde bakmayan çocuğa, tekrar abi diye seslenmekten vaz geçebilir.

Nedenini sorduğunuzda utanıyorum demesi, içinde bulunduğu duygu durumuna en yakın histir belkide. Çocuk aklı diye geçiştirmemek gerek. Hangi kelimenin, hangi hissi doğurduğunu ve iç dünyasını hiçbirimiz bilemeyiz..
Olabilir doğru söylüyorsunuz evde çok iyi bir diyalogumuz var ön planda hep ihmal edilmiyor ikinci plana atılmıyor önrmsrndiğinin farkında onun söz hakkı var onun kararı önemli bunu biliyor zaten anne baba ve ananesinin evinde önceliğimiz kendisi anane-datı-teyze hitabı var bu ev ortamında da dış ortamda bize hitap var ama mesela amcasına yengesine yok karşılıklıyız sürekli gidip geliyor ama hitap kullanmıyor onlara da ve rkadaşlatına da bahsettiğimiz olay oralarda vuku bulmuştur olabilir
 
Geri
Üst