cagatay98
Kayıtlı Üye
- Katılım
- 20 Ağu 2014
- Mesajlar
- 95
- Tepkime puanı
- 55
Nedendir bilmem gece gece sadece yazmak geldi içimden 
Öyle biryerdeidimki adına dünya diyorlardı,kendimi bildiğimde birde adım vardı.Sonra dünyayı dışardan incelemeye başladım,baktım,izledim,gördüm birsürü insan vardı çok garip bir şekilde yaşıyorlardı.Değişik şekillerde çalışıyor,kazandıkları şeye kağıttan uydurdukları para diyorlardı.Herhangi bir dine inanıyor ama onu kabul ettiğini söyleyip içsel olarak bu yola çıkıp onu yaşamıyorlardı.İçki içiyor sonra Yaratıcıyı anlatıyorlardı.Size birşey söyleyeyimmi;Sadece sarhoşlar tanrıyı anlatabilir ama o açıdan değil...Çok garip biryerde olduğumu,buraya ait olmadığımı hissederdim eskiden,hep içime kapandım tek başıma yaşıyordum ihtiyacım olmadıkça dışarıya çıkmıyordum.Ney vardı dışarıda? Herşey insanın içinde değilmiydi.Hep orayı çözmeye çalıştım,bazen neden böyle olduğumu düşündüm belkide ben deliyimdir ha?
Delilikten bir şikayetimmi vardı ? Yoktu,bende zamanı gelince bahtımın tahtına oturacaktım.
Çok değişik insan tiplemeleri vardı,Sanki herkez uykudaydı.Amaçsızca çocukları için para kazanıyor geçimlerini sağlıyorlardı,soruyorum size insanın karnını doyurmak için 1 çeşit yemek yetmezmiydi,üstünü örtmek için 1 çift elbise?
İnsanlar uykudadır,ölünce uyanırlar. Diyorlardı buna peki insan ölmeden ölebilirmiydi ? Ölmeden ölerek uyanabilirmiydi ?
Zaten yok olduğunun farkına varabilirmiydi ?
Ölüm tüm perdeleri kaldırırdı,varlık ikilik kabul etmezdi.
Sonra insan yaratıcının kudretini gördü.Kelimelere sığmayacak kadar hemde.İlahi düzeni,yazdığı kaderi,senaryoları,senaryolarında oynattığı oyuncuları,akla sığmayan boyutları,akla sığmayan yaratılmışları.
Bundan sonra laf bitti,geriye diyecek birşey kalmadı.
Yazasım geldi sadece neyin kafasını yaşıyosun demeyin lütfen
Öyle biryerdeidimki adına dünya diyorlardı,kendimi bildiğimde birde adım vardı.Sonra dünyayı dışardan incelemeye başladım,baktım,izledim,gördüm birsürü insan vardı çok garip bir şekilde yaşıyorlardı.Değişik şekillerde çalışıyor,kazandıkları şeye kağıttan uydurdukları para diyorlardı.Herhangi bir dine inanıyor ama onu kabul ettiğini söyleyip içsel olarak bu yola çıkıp onu yaşamıyorlardı.İçki içiyor sonra Yaratıcıyı anlatıyorlardı.Size birşey söyleyeyimmi;Sadece sarhoşlar tanrıyı anlatabilir ama o açıdan değil...Çok garip biryerde olduğumu,buraya ait olmadığımı hissederdim eskiden,hep içime kapandım tek başıma yaşıyordum ihtiyacım olmadıkça dışarıya çıkmıyordum.Ney vardı dışarıda? Herşey insanın içinde değilmiydi.Hep orayı çözmeye çalıştım,bazen neden böyle olduğumu düşündüm belkide ben deliyimdir ha?
Delilikten bir şikayetimmi vardı ? Yoktu,bende zamanı gelince bahtımın tahtına oturacaktım.
Çok değişik insan tiplemeleri vardı,Sanki herkez uykudaydı.Amaçsızca çocukları için para kazanıyor geçimlerini sağlıyorlardı,soruyorum size insanın karnını doyurmak için 1 çeşit yemek yetmezmiydi,üstünü örtmek için 1 çift elbise?
İnsanlar uykudadır,ölünce uyanırlar. Diyorlardı buna peki insan ölmeden ölebilirmiydi ? Ölmeden ölerek uyanabilirmiydi ?
Zaten yok olduğunun farkına varabilirmiydi ?
Ölüm tüm perdeleri kaldırırdı,varlık ikilik kabul etmezdi.
Sonra insan yaratıcının kudretini gördü.Kelimelere sığmayacak kadar hemde.İlahi düzeni,yazdığı kaderi,senaryoları,senaryolarında oynattığı oyuncuları,akla sığmayan boyutları,akla sığmayan yaratılmışları.
Bundan sonra laf bitti,geriye diyecek birşey kalmadı.
Yazasım geldi sadece neyin kafasını yaşıyosun demeyin lütfen
