Ey sen nesin ?

Genzimden içeri giren bir havanın kıtlığıyla, sanki nefes dediğim bir dağın en tepesinde kalmış..Bir haresi için kafamı uzatabildğim kadar uzatmam, belki de boynumdan kopmam gerekmiş.Genzimden içeri giren havanın yangınıyla, ateş diye inandığım,gecelerce yandım-kavruldum diye dolandığım bir kibrit kadarmış..Böyle, ölümümüz de doğumumuz da yahut yaşamamızda kelimelerin sahtekarlığıdan ibaret..Ben o gecelerde hiç 'kül' olmadım.Öldüm diyip de ölmedim..Senden gidiyorum artık, doğuyorum artık dediğimde kabuğumdan ancak bir iki yeşil fide akıtabildim..Ben kelimelerin büyüsüne kandım.Anı unuttum, olmayan dramlarda, olmayan başrollere girerek sevdim seni.Belki de yüz adamın kalbiyle sevdim, çaldığım bütün kapılarda teker teker terk edildim.Bütün doğumlarım da yarım kaldım ben..
aslında
Yüzüme kapanan sadece bir kapı vardı..Yediremedim.Çünkü bu böyledir..Kendimizi bir şekilde acıya 'teslim ettiğimizde' öldük sanarız.Ama ölmediğimizi anladığımızda bunu kendimize yediremeyiz.Daha fazlasını kurarız kafamızda.Bizi öldürmesi gereken acılar yaratırız küçük akıllarda.Çünkü hayatın bizi acıttığı kadar önemsediğini sanarız.Hayat acıttıklarını mı önemser ? Tanrın seni neden seviyor ? Sana acı çektirdiğini için mi ?
Kaç kere gerçek bir derdin oldu ? Bir 'gül cemale' tutulmaktan başka yahut o hiç sahip olamadığın evleri kara kara düşlemekten başka derdin oldu mu ? Kanatlarım kırıldı diyip uçurumlara sarılmadın mı ? Yandım diyip serin sulara gömmedin mi kendini ? Düştüm diyip, sürüklendim parçalandım ben diyip kafanı yerden hiç sinsi sinsi kaldırmadın mı ? Sahi kaç kez dibi gördün hayatında ? Kaç cinnet nasip oldu ömrüne? O herkese bayıla bayıla gösterdiğin, yanar dönerli bol kelimeli- bol edebiyatlı ceplerinde kaç tane travman var ? Kaç ayrılık biriktirdin defterlerde ?
Terk edilmenle mi övüldün ? Hayat tarafından yerden yere vurulmanla mı ?
Sen nesin ? Bir çilekeş ? Açlığa dayanmaya hiç çalıştın mı? Ya susuzluğa ?
Dilini kesmeyi denedin mi hiç ? Arkalardan konuşmadan, taşlamadan kıskanmadan gıybetini yapmadan kaç gün durabildi dilin ?
Sen nesin ?
Acın bırak 'bedenine indirildiği kadarıyla bilgiye dönüşsün' kalbinde...Kafandan hayatlarda , kafandan adamları kafandan güzellere aşık edip hiç olmayan evrenlerde aydınlanmaya-ermeye çalışma.
Acı andadır.Bilgi andadır.Eğer sende ordaysan,
Tanrı daima andadır.

hazar.

Tanri kim peki?

La-edri' Alıntı:

Tanri kim peki?

Genişletmek için tıkla ...

Bu yazıyı kendimden başka kimseye yazmadım.Ben kendi tanrımın adını Allah olarak biliyorum.Eğer tanrı olarak bahsetmeseydim bu sadece bir noktaya tutulmuş bir lazer ışını gibi olurdu..Ama ben ışığı bir meşalede veya bir fenerde karanlığın içine öylece bıraktım..İhtiyacı olan almak istediği kadarını alsın ve ışısın diye.Güneş bu dünyada zalime de vuruyor alime de ama güneş ısıttığına göre değişmiyor..Işık da öyle..

İçimdeki her ciddiyetimde, hüznümde, en mutlu anımda bile beni rahat bırakmayan hep sırıtıp kendisine sövdürme derecesine getirecek kadar sinirlendiren arsız, ukala bir o kadar realist gıcık varlığı ortaya çıkarıp 'heh gel buraya!' diyen bir yazı.
O şeye bir ad koymalıyım -_-