Duygular mı,Mantık mı?

Duygular mı, mantık mı




Ne zaman duygular başlar, ne zaman düşünce ?

Elbette her zaman önce duygular vardır. Aslında belki de onlara “duygular” demek bile doğru değildir. Aslında başlangıçta “Duyular” vardır. Çevreyle ilişkimizde çevrenin ilk bilgilerini duyu organlarımızla alırız. Organlarımızın getirdiği izlenimlere göre, bu ilk izlenimleri biraz derler toplar ; ondan sonra acı, sevinç, korku, vs. gibi duygulara dönüştürürüz. Duyular derinleştikçe; yorumları da daha derin olur : aşk gibi , hüsran gibi; mutluluk gibi…. Bir süre ne olduğunu anlayamayız. Dünya sanki o duygudan ibaret, bizi de sarıp sarmalayan bir büyük gerçekmiş gibi yalancı bir çif kanatla uçuşup dururuz. ..

Duygularda hep bir aşırılık vardır. İnsanı o duygu sarıp sarmalar. Sanki insan kendini aşmış; varolan insan varlığından çıkmış bambaşka bir boyuta geçmiş gibi olur. İnsan bu durumda, gerçekleri ölçecek durumda değildir; bir çarpılışın sadmesi içinde bir süre çarpılıp durur. Ta ki, “Dur yahu, ne oluyoruz!” diyene kadar. Bazen insanı bir başkası uyandırır; bazen de insanın kendisi…

İçinden gelen bir ses kalk uyan der, bu gerçek değil; “gerçek” sanıyorsun ama bir illizyon içindesin; işin gerçeği başka. İşte o anda “mantık” başlamıştır; “Karşılaştırma” ve “Ölçme” başlamıştır ; ondan sonra insanın ayağı ancak yere değer. Bazen de değmez, bazen aldanışlar, o kadar insana hoş gelir ki, o anların, o duyguların ebedi olarak süreceği gerçeğiyle insan kendisini bir hayalin peşinden sürükler durur. Bu “aldanış”tır ; kişiyi perişan eder.

Bu iki duruma ilişkin insanoğlu’nda çok değişik düşünceler vardır:

Bir düşünceye göre:
“Akıl insanı geliştirir ; duygular ise insan yapar..” diyor. Doğru mu ? Hayvanların hiç mi hisleri yoktur? Onlar üzülmezler mi; ağlamazlar mı? Bence yanlış…

“Duygu insanlarda düşünceye göre çok daha güçlüdür.” Diyor belki … Aşık olduğunu , düşün. Havalardasın. Kimse sana laf anlatamaz. Ne anan ne baban…Hiç kimse. Dinlemezsin!

“Duygular çok güçlü olsa bile, mantık her zaman doğruyu gösterir.” Doğru mu? Üzerinde bir süre düşünüp , taşınmak gerekir. Duyguların çoğu kez “doğru”lardan uzak olabileceği doğru mudur? Belki… Ama bazen de mantık değil “hissiyat”ımızın bize doğruyu gösterebileceğini biliyor muyuz?

“Ahlaklı bir insan olabilmek için duygusal istemlerinizle mantığınızı denkleştirmelisiniz.” Oldukça doğru gibi gözüküyor. Ama akıllı insanlarda en son mantığın ağır basacağı doğru mudur?

“Bütün yaratılmış akrabalarımızın bize benzer bazı duyguları var da; hiç birinin akıl-mantık gibi bir güçleri yok” O zaman insanı insan yapan asıl gücün akıl olduğu yalan mıdır? Bizi biz yapan aslında akıldır; öyle değil mi? Doğru gibi.

Duygulara karşı çok zor karşı koyabiliriz; direniş gösterebiliriz; o bakımdan “duygular ani kararlar alınmasında etkilidirler : oysa mantık her zaman için uzun süreli ve sağlam kararların alınması için gereklidir.”

İşte bunlar bu konu üzerinde ileri geri bazı düşünceler.

Elbette, belli ki insanoğlu önce duygularıyla hareket ediyor ama biraz sonra, kendine çeki düzen verip aklıyla mantığıyla hareket etmeye başlıyor. Çünkü çok büyük bir beynimiz var. Onun asıl işlevi de düşünmek ve mantıklı hareket etmek. Bütün bu bilim, matematik, fizik, kimya neye yarıyor ki… Daha akıllıca hareket etmeye değil mi? İnsanoğlu akıllı bir varlık olmayacaksa, niye insan oldu ki… Bütün bu aradan geçen asırlar; bin yıllar insanı biraz daha akıllı yapmak için değil miydi?

Acaba akıllı olduk mu?

Yoksa hala duygularımızla hareket eden birer ilkel insan mıyız? Akıllı olsaydık ; bu savaşlar, çekişmeler niye?

Duygular da güzel ama; onların da belli bir çağı var… daha çok “gençlik” duyguların çağıdır galiba… O zaman akıl-mantık nerede? İnsanoğlu o çağda duygularının peşinde koşturup duran; ne annesini, ne babasını dinleyen bir kanatlı kelebek gibidir.

Ama bakın: filozofların hepsi de yaşlıdır. Kocaman, saçlı sakallı, hem de beyaz sakallı adamlardır. Onlar da akıl vardır ama damarlarında biraz duygu kalmış mıdır?
Demek ki herşey zamanında güzel. Ne demeli!
…………………….
alıntıdır

Mantikla yasiyamayan biri olarak duygular tabiki

Biyokimye ve biomanyetizma olan bundan ibaret. Aşklar da bir iki hormon ve nöral elektriklenme, korku da.. Önümüzdeki yüz yılda bunları tamamen kontrol altına mı alalım, olduğu gibi mi bırakalım konularını tartışacağız, çünkü bunu yapabilecek durumda olacağız.

Ne zaman duygularımın bana, idealime engel olduğunu farkettiysem o zamandan beri mantığım ağır basıp duygularım körelmeye başladı. Bana göre böylesi daha mantıklı. Sonuçta üzücü bir olay olduğunda bile fazla üzülmeyip, düşündüğümde mantıklı açıklamalar bulabiliyorum.
Tabiki insanım, üzülüyorum mutlu oluyorum sinirlenip kızıp etrafımdakilere zarar veriyorum ama bana getirdiği zarar öncesine göre kat be kat daha az.
Bu yüzden mantık diyorum.

Duygularim yuzunden hayatta bir çok hata yaptim. Asiri duyguyuda zayiflik olarak goren biriyim. Duygu insana hata yaptiriyor, dogru anlayisimizi, fikirlerimizi, beynimizi koreltiyor. Mantik ise bizi guçlendiriyor.

Bence duygu yalnızca bir histir ve ona göre hareket edilmez.
Mantık yaptırımdır ve duyguya yer vermez.Mantık varsa görüş vardır,duygu varsa bir kaç şey aşk ,sevgi,şefkat,acıma vs vs.Bunlar çok farklı şeyler ve bir çok defa bu yüzden kaybediyoruz...

Mantığı seçmek hissetmemeyi seçmek gibi tamamen hissiz, robot gibi yaşamak. Ama ikisi birleşince bizi biz yapan şey ortaya çıkıyor.
Yaşın fark ettiğini de düşünmüyorum sadece ağır basan duygular değişiyor. Örnek vermek gerekirse sayın Chillout duyguları kontrol altına alıp almamaktan bahsetmiş, bunu isteyen insan çok olacaktır ki bunu istemenin ardında bile bir duygu yatıyor. Duygularını kontrol altına almak gayet mantıklı bir sebep gibi görünüyor fakat bunu ortaya atan kişilerin amacı da aslında mantıktan uzak, sadece daha fazla zenginlik olabilir çünkü sadece robot olacak karşındakiler ve ne kadar duygudan yoksun olursa yine bir o kadar hata yapmaya meyilli olunur.. Yani hep duygu ve mantık karışımı bir şey çıkıyor ortaya.
Bence tamamen birini seçmek olmazdı, olabildiğince dengelemek olabilirdi bu ikisini. Ne sadece mantık çekilebilir ne de sadece duygu. Ne olduğumuzu kabullenmek gerek belki de.

[video=youtube;MmPpnGuyEak]http://www.youtube.com/watch?v=MmPpnGuyEak[/video]

Şunu bi izlemenizi tavsiye ederim

bence ikisi bir arada olmalı.

Duygu ağırlıklı mantık olmalıdır. Duygusuz insan mantıklı hareket edebilir mi,mantıklı düşünebilir mi ? Duygu mantığa yön verir,duygu insana yön veren şeydir. Duygusuz insan, içine akıl eklenmiş robot gibidir. Ben duygulara daha çok önem veren birisiyim,ve duyguların,zamanı,yaşı olmaz.