Demek ki Karanlıktayız.

Demek ki görmemiz gerekenleri görmüyoruz. Peki ne yapmalıyız? Görmek için bir yerden başlamalı. Nereden başlamalı? Tabiki özümüzden, kendimizden. Kaç kişi kendini yeterli derecede tanıyor ki? Kendi dışındaki dünyayla ilgili insanlar. Kaç kişi kendisiyle baş başa kalabiliyor, yalnız kalabiliyor, içine dönebiliyor? İnsanlar kendilerinden korkuyor, duygularından korkuyor ne yazık ki... Hiçbir şeyle ilgilenmeden ne kadar süre bakabilirsiniz kendi içinize? Ne yazık ki insanların asıl tahammül edemedikleri ve sevmedikleri kendileri. Önce kendinden başlayacaksın aydınlanmaya, özünü göreceksin. Lambanın içinde ampul yoksa nasıl ışık verir? Işık önce içte doğar sonra etrafını aydınlatır. En küçük hücre, evrenin tüm bilgisini taşıyor. Kendi özümüzü tanırsak, seversek, evrenle uyum içinde olabilir ve evreni tanıyabiliriz. Demek ki atılması gereken ilk adım kişinin kendi özüne yönelmesi.

Geçmişten beri gelen tüm ezoterik bilgiler bize gerçeği dışarıda değil içeride aramamızı söyler. Egzoterik bakış açısının bize bizi gösteremeyeceğini aktarır. Geçmişten gelen tüm inisiyasyonların (uyumlamaların) temelinde yatan kişinin kendi özünü görmesiyle evreni ve yaradılışı tanıyacağı doğrultudadır. Bu şuurlanmaktır. Bu yaşamın sırrına ve gizemine ulaşmaktır. Zihinsel ve ruhsal cennete, nirvanaya ulaşmaktır.

Sufizm bilgeliği '' Kendini bilen rabbini bilir.'' der.

Tüm duyguları genlerimizde taşıyoruz. Kıskançlıktan şefkate, korkudan güvene, öfkeden sevgiye, canilikten merhamete. Tüm bu duygular insan olmamızın eseridir. Hangi duyguya ağırlık vereceğimiz bizlerin seçimidir. Hayatımızı nasıl yönlendireceğimiz bizim kararımızdır.

Siz nasıl bir yaşam seçiyorsunuz?

''Kader bir şans oyunu değil, seçim sorunudur. Beklenecek değil, elde edilecek birşeydir.'' - William Jennings Bryan

Alıntı..