oddyseus95
Kayıtlı Üye
- Katılım
- 3 Ağu 2011
- Mesajlar
- 21
- Tepkime puanı
- 2
Arkadaşlar bu konuda dini yönden internetten aldığım alıntıyı sizlere sunacağım.
DİNİ BAKIŞ AÇISIYLA YAZILMIŞ BİR MAKALE
Bismillah,
Kendimize soruyor muyuz, acaba neden karanlıktan ve yalnızlıktan korkuyoruzdiye? Gelin bu yazımızda bunu sorgulayalım. Bazılarının dediği gibi karanlıkta cinler, periler var da ondan mı? Yoksa ışıkta görünmeyen yönlerimiz karanlıkta göründüğünden dolayı, aslında kendimizle yüzleşmekten korktuğumuz için mi karanlıktan korkarız?
Bir çocuğa sorsanız, korkusunun nedeni onun hayal dünyasında ürettiği hayali yaratıklardır. Ya da büyüklerin onlarla baş edemediklerinde, güç yetiremedikleri durumlarda onları alt etmek için uydurdukları "öcü,böcü"cinsinden hikayelerdir( ya da yalanlardır)
Peki biz yetişkinler neden korkarız karanlıktan? Oysa bize öcü, böcü hikayeleri anlatan da yoktur, bizimle baş edemeyen ebeveynlerimizde.
Ayrıca inançlı insanlar olarak, karanlıktan korkmamızı emreden ne bir ayet ne de hadis vardır. Bilakis biliyoruz ki, dünyayı aydınlatanla insanlar ve fikirler hatta buluşlar dahi, gecenin karanlığında olgunlaşıp insanlığın ufkunu aydınlatıp, hizmetine sunulmuştur.
Peygamberimize peygamberlik verilmeden önce, Hira Dağındaki uzun uzlet ve halvet dönemi bunun en güzel örneğidir. Dünyayı aydınlatan İslam Peygamberi, Hira'da geçirdiği olgunlaşma evresinden sonra insanlara İslam'ı tebliğ etmeye başlamıştır ve gönülleri aydınlatmıştır. Yine bu gün evlerimizi aydınlatan lambayı bulan Edison da gecelerini bu buluşunu keşfe kadar uykusuz geçirmiş ve sonunda bugün onsuz yapamayacağımız ampulü bulmuştur. Sonuçta biri gönülleri, diğeri evleri aydınlatan bu iki insan da karanlıktan korkmamış, bunu bir nimet bilmiştir ve nimetlenmişlerdir.Yine kendimize dönelim ve başta sorduğumuz soruyu tekrar edelim.
Işıkta,aydınlıkta gündüz gözüyle görünmeyen yönlerimiz karanlıkta göründüğü ve kendimizle yüzleşmekten korktuğumuz için olmasın bu karanlık ve yalnızlık korkumuz.
Evet, aydınlık nasıl ki maddi kirlerimizi ifşa ediyorsa, karanlık da manevi kirlerimizi öylece ifşa ettiği için karanlıktan ve yalnız kalmaktan korkuyoruz!Aydınlıkta başkalarının gördüğü yönlerimizle varızdır, inançlı, takvalı Allah(celle celalüh)'ı çok seven kendimizi dini hizmetlere adamışızdır. Ezanı duyar duymaz namaza kalkan, tesettürüne sımsıkı sarılmış, yazın sıcağında oruç tutan biz,o da ne? Gece olunca karanlıktan korkmaya başlıyoruz. Peki bu insan namazı,orucu kimin için yerine getiriyordu? Allah(celle celalüh) için değil mi? Gördünüz mü
karanlık nasıl büyük bir ayıbı ve gafleti ortaya çıkardı? Dünyanın bütün ışıkları bir araya gelse bu ayıbı ortaya çıkaramazdı!
Kişi hem Allah(celle celalüh)'a güvenip "tevekkelAllah ve kefa billahi vekila" diyecek, hem de Allah(celle celalüh)'ın Basir( gören), Semi'( işiten), Settar( örten)koruyan olduğuna iman edecek, Allah(celle celalüh)'ın gece karanlığında halvette kendisine münacaat edenleri
sevdiğini söyleyecek, hem de bütün bu güzelliklerin kapısı olan karanlıktan ve yalnızlıktan korkacak! Ne büyük bir çelişki!..
Allah(celle celalüh) hiçbir şeyi boşuna yaratmamıştır. Karanlık her ne kadar kötülükle eş anlamlı gibi kullanılsa da Allah(celle celalüh) dilediği zaman ışığın yapamadığını yaptırıp, insanların gizli ayıplarını böyle deşifre edebiliyor!Bu hastalığın tedavisine gelince, Allah(celle celalüh) dilemedikçe hiç kimsenin bize zarar veremeyeceğini, Allah(celle celalüh) hayır dilediğinde de kimsenin engel olamayacağına yakinen inanmalı, bunu kendimize telkin etmeli, gece namazlarını (teheccüd)ihmal etmemeliyiz.
Allah(celle celalüh)'ın her şeyin üzerinde yegane hakim olduğuna yakinen inandıktan sonra bir de bakmışsınız ki, geceler sizin en yakın dostunuz,yalnızlık sırdaşınız olmuş. Gecelerin gelmesini iple çeker olmuşsunuz! Çünkü bu vakitler size kusurlarınızı söyleyen, ağlatan dost misali sıcak ve sevecen olmuş ve Böylece Allah(celle celalüh)'a yakınlığınızın arttığını hissedeceksiniz.
Son söz; karanlığın, bilemediğimiz, gafil olduğumuz bir çok hastalığımıza
kangrenleşmeden ışık tutması dileğimle. Her şeyin sahibini bilene lüzumsuz
korku yoktur!
Allah(celle celalüh)'a emanet olun!
DİNİ BAKIŞ AÇISIYLA YAZILMIŞ BİR MAKALE
Bismillah,
Kendimize soruyor muyuz, acaba neden karanlıktan ve yalnızlıktan korkuyoruzdiye? Gelin bu yazımızda bunu sorgulayalım. Bazılarının dediği gibi karanlıkta cinler, periler var da ondan mı? Yoksa ışıkta görünmeyen yönlerimiz karanlıkta göründüğünden dolayı, aslında kendimizle yüzleşmekten korktuğumuz için mi karanlıktan korkarız?
Bir çocuğa sorsanız, korkusunun nedeni onun hayal dünyasında ürettiği hayali yaratıklardır. Ya da büyüklerin onlarla baş edemediklerinde, güç yetiremedikleri durumlarda onları alt etmek için uydurdukları "öcü,böcü"cinsinden hikayelerdir( ya da yalanlardır)
Peki biz yetişkinler neden korkarız karanlıktan? Oysa bize öcü, böcü hikayeleri anlatan da yoktur, bizimle baş edemeyen ebeveynlerimizde.
Ayrıca inançlı insanlar olarak, karanlıktan korkmamızı emreden ne bir ayet ne de hadis vardır. Bilakis biliyoruz ki, dünyayı aydınlatanla insanlar ve fikirler hatta buluşlar dahi, gecenin karanlığında olgunlaşıp insanlığın ufkunu aydınlatıp, hizmetine sunulmuştur.
Peygamberimize peygamberlik verilmeden önce, Hira Dağındaki uzun uzlet ve halvet dönemi bunun en güzel örneğidir. Dünyayı aydınlatan İslam Peygamberi, Hira'da geçirdiği olgunlaşma evresinden sonra insanlara İslam'ı tebliğ etmeye başlamıştır ve gönülleri aydınlatmıştır. Yine bu gün evlerimizi aydınlatan lambayı bulan Edison da gecelerini bu buluşunu keşfe kadar uykusuz geçirmiş ve sonunda bugün onsuz yapamayacağımız ampulü bulmuştur. Sonuçta biri gönülleri, diğeri evleri aydınlatan bu iki insan da karanlıktan korkmamış, bunu bir nimet bilmiştir ve nimetlenmişlerdir.Yine kendimize dönelim ve başta sorduğumuz soruyu tekrar edelim.
Işıkta,aydınlıkta gündüz gözüyle görünmeyen yönlerimiz karanlıkta göründüğü ve kendimizle yüzleşmekten korktuğumuz için olmasın bu karanlık ve yalnızlık korkumuz.
Evet, aydınlık nasıl ki maddi kirlerimizi ifşa ediyorsa, karanlık da manevi kirlerimizi öylece ifşa ettiği için karanlıktan ve yalnız kalmaktan korkuyoruz!Aydınlıkta başkalarının gördüğü yönlerimizle varızdır, inançlı, takvalı Allah(celle celalüh)'ı çok seven kendimizi dini hizmetlere adamışızdır. Ezanı duyar duymaz namaza kalkan, tesettürüne sımsıkı sarılmış, yazın sıcağında oruç tutan biz,o da ne? Gece olunca karanlıktan korkmaya başlıyoruz. Peki bu insan namazı,orucu kimin için yerine getiriyordu? Allah(celle celalüh) için değil mi? Gördünüz mü
karanlık nasıl büyük bir ayıbı ve gafleti ortaya çıkardı? Dünyanın bütün ışıkları bir araya gelse bu ayıbı ortaya çıkaramazdı!
Kişi hem Allah(celle celalüh)'a güvenip "tevekkelAllah ve kefa billahi vekila" diyecek, hem de Allah(celle celalüh)'ın Basir( gören), Semi'( işiten), Settar( örten)koruyan olduğuna iman edecek, Allah(celle celalüh)'ın gece karanlığında halvette kendisine münacaat edenleri
sevdiğini söyleyecek, hem de bütün bu güzelliklerin kapısı olan karanlıktan ve yalnızlıktan korkacak! Ne büyük bir çelişki!..
Allah(celle celalüh) hiçbir şeyi boşuna yaratmamıştır. Karanlık her ne kadar kötülükle eş anlamlı gibi kullanılsa da Allah(celle celalüh) dilediği zaman ışığın yapamadığını yaptırıp, insanların gizli ayıplarını böyle deşifre edebiliyor!Bu hastalığın tedavisine gelince, Allah(celle celalüh) dilemedikçe hiç kimsenin bize zarar veremeyeceğini, Allah(celle celalüh) hayır dilediğinde de kimsenin engel olamayacağına yakinen inanmalı, bunu kendimize telkin etmeli, gece namazlarını (teheccüd)ihmal etmemeliyiz.
Allah(celle celalüh)'ın her şeyin üzerinde yegane hakim olduğuna yakinen inandıktan sonra bir de bakmışsınız ki, geceler sizin en yakın dostunuz,yalnızlık sırdaşınız olmuş. Gecelerin gelmesini iple çeker olmuşsunuz! Çünkü bu vakitler size kusurlarınızı söyleyen, ağlatan dost misali sıcak ve sevecen olmuş ve Böylece Allah(celle celalüh)'a yakınlığınızın arttığını hissedeceksiniz.
Son söz; karanlığın, bilemediğimiz, gafil olduğumuz bir çok hastalığımıza
kangrenleşmeden ışık tutması dileğimle. Her şeyin sahibini bilene lüzumsuz
korku yoktur!
Allah(celle celalüh)'a emanet olun!
