Sevgili forumdaşlarım, sizlere hakkında konu açmaya değmeyecek basit bir sorum, doğrusu çıkış noktası aynı olan sorularım var.
İnsanlar neden aynaya bakmaktan korkarlar, neden çekinirler aynada kendilerini görmekten ?
Bütün gün sokakta, markette, işte vs her yerde karşılaştığımız insanları izliyoruz, bazısına detaylıca bakıyoruz, haklarında fikir sahibi olmak istiyoruz.
Peki neden kendimizi görmek bize korkutucu hatta bencilce geliyor ?
Neden fotoğraflarda kötü çıkmaktan korkuyoruz ?
Karakterimizi ve ruhumuzu tanımak için çabalarken, bedenimizi neden ihmal ediyoruz ?
Sizlere megolamanca gelebilir burada diyeceklerim baştan söylemek isterim.
Ben aynada kendime uzun uzun bakmayı çok severim. Birşeye benzediğimden de değil.
Severim sadece kendimi incelemeyi, yüzümü şekilden şekile sokmayı, şöyle kıyafetlerime çekidüzen verip vakur bir ifade takınmayı ardından hararetli bir konuşma yapmayı, seviyorum kendimle eğlenmeyi, seviyorum zaaflarımı dile getirip dalga geçmeyi.
Kendimi önemli hissetmeyi seviyorum.
Çocukça bir düşünceyle, günün birinde süper kahraman gibi güçlere sahip olacağıma inanıyorum mesela.
İşte sorun, baştaki uyarımda yani sizi bunları
okurken farklı düşünmeye ikna etme çabamda yatıyor.
Ne için insanların gözünde kendimizi sevince narsist, bazen acımadan eleştirince zayıf karakterli, cezalandırıca gaddar oluruz ?
Çoğul konuşarak; yaptığımız her seçim, bilinçli bilinçsiz tüm davranışlarımız kendimiz için yapılmışken, bu kalp kanı damarlara bizim için pompalarken neden sevemeyiz kendimizi, bu kadar mı aşağıyız, sanki tüm kötülüklerin kaynağı bizmişçesine iğrenir ve sevmeyiz kendimizi.
Örneğin sizler hiç mi ayna karşısında halka seslenmezsiniz, yüzünüzü şekilden şekile sokmazsınız, saçınızı farklı taramazsınız kısaca hiç mi kendinizle eğlenmezsiniz ?
Bu Dünyaya ulu bir amaç için geldiğinizi hiç mi düşünmediniz ?
İnsanların çoğunluğu neden düşmancasına nefret eder kendisinden, neden korkar aynalardan ?