colormonitor
Kayıtlı Üye
- Katılım
- 9 Mar 2011
- Mesajlar
- 1
- Tepkime puanı
- 9
Şimdiye kadar 4 tane doğa üstü deneyimim oldu. Bunları paylaşmak istiyorum. Senden olayları yorumlamanı rica ediyorum. Biliyorum ki sen de benim gibi gerçek olamayacağını düşündüğün şeyler yaşadın ve günün ortasında, akşamın bir vakti ya da gecenin bir yarısı bu siteye bağlanıp benzerlerini arıyorsun.
1.Olay
Çocukken oturduğumuz ev 1. kattaydı ve tam karşısında cami vardı. Sabah saatlerinde uyandım. Gözlerimi açmak istedim ama olmadı. Kirpiklerimin tamamı çapakla kaplanıp birbirine yapıştığı için göz kapaklarımı açamadım. Parmaklarımla temizlemeye çalışırken aynı zamanda bacaklarımı da hareket ettiremediğimi fark ettim.
Cam kenarındaki bir çekyat üzerinde yatıyordum. Belimden doğrularak oturdum. Gözlerimi tam olarak açamadığım için etrafı hala doğru düzgün göremiyordum. Bir yandan çapakları ovuşturuyorum diğer yandan bacaklarımın üstünde beni engelleyen ne var diye anlama çalışıyorum. Ellerimle bacaklarıma uzanıyorum ama hiçbir şey yok.
Hareket etmek için kendimi yere attım fakat düşmedim. Bacaklarım sanki çekyatın üzerine yapışmış gibiydi. Ve bu durum birden çok hoşuma gitti. Kendi kendime gülmeye, deli gibi yattığım yerden aşağı sarkarak sallanmaya başladım. Çok eğlendiğimi hatırlıyorum. Bu 5-10 dakika devam etti ta ki annem uyandığımı duyup odaya girene kadar. Doğrulduğum anda bacaklarım serbest kalmıştı.
2. Olay
Hala çocuk yaşlardayım. Aradan birkaç sene geçmiş. Bu sefer yalnız değilim, yanımda arkadaşım Alisan var. Caminin arka bahçesinde şimdi türbe olduğunu düşündüğüm bir bölge mevcut. Etrafını Sık sık ağaçlar, bakımsız, otlar sarmış.
Mahallede burada yatır olduğuyla ilgili duyumlarımız var. Çok merak ediyoruz. Sakın oraya gitmeyin çarpılırsınız, diyen büyük çocuklar yüzünden korkuyoruz biraz. İlk olayı hatırladığım için cesaretimi toplayıp koşarak bahçeye dalıyorum. Alisan arkamdan koşarak geliyor.
Bitkiler ve otların arasında ilerken birden bir halsizlik, uykuya benzer bir his geliyor. Yere çöküyoruz. Yine net görememeye başlıyorum etraf sanki bembeyaz sise benziyor ama karanlıkta, tam olarak tarif edemiyorum. Başımı yukarı kaldıramıyorum. Sadece ayaklarımızı görüyorum. Bir kahkaha sesi geliyor. Birisi bize gülüyor. Ama kafamızı kaldırıp ona direkt bakamıyoruz. Karşımızda beyaz gölge gibi bir varlık var.
Sanki sis ve bayılacak gibi oluyorum. Alisan da aynı durumda. İlerlemeyi bırakıp geri kaçmaya başladığımızda açılıyoruz.
3. Olay
Yine aynı mahalle. Okuldan dönerken birden sağa çekiliyorum yanımdan görünmeyen inanılmaz hızlı bir şey geçiyor. 1 kaç santimle sıyırıyor beni. Rüzgarını hissediyorum ama baktığım da hiçbir şey yok. Çocuk aklımla onun şeytan olduğunu ve sağa çekilmeseydim beni neredeyse çarpacağını düşünüyorum.
4. Olay
Başka bir mahalle ve artık çocuk değilim. Bir gece karabasan geliyor. Bu dönem dönem olur bana. Alışığım. Geleceğini hissediyorum. Klasik karabasan aktivitesi. Sesim çıkmıyor, eziliyorum, hareket edemiyorum. Uzunca bir süre boğuşuyoruz. Kendimi çok zorlayarak uyanmaya çalışırken birden gözlerim açıldı. O an zaten uyumuyor olduğumu anladım. Üzerimde beyaz bir kurt var. Patilerini göğsüme koymuş ve neredeyse yüzünü yüzüme dayamış bir vaziyette yemyeşil gözleriyle gözlerimin içine bakıyor.
Çok cüsseliydi ve burnu normal bir kurttan uzundu. 10 saniyelik bir sürede olanlar. Onu gördüğümü anladığı an üzerimden kalkıp cama doğru döndü ve yatağın ucundan dışarıya doğru atladı. Hani filmlerde olur, parlak bir toza dönüşerek gözümün önünde yok oldu... Yatak sallandı zıpladığında…
Bu görüntü, içinde bulunduğum durum beni çok sinirlendirdi. Yatağımdan fırladım. Uyanığım! hayal değil! Her şey gerçek. Eminim fakat İnanamıyorum. “Bana ne oldu, bana neler oluyor” diye diye odadan çıktım.
Gerçekten çok öfkelendim. Üzerime gelip beni hareketsiz bırakmasını böyle bir şeyi kabul edemiyorum. Nefes nefese odaya döndüm ve bir şeyler devirdim. Duvardaki resimleri, tabloları yırtıp attım. “Gelsene onun bunu çocuğu” diye küfürler ettim. Gelse saldıracağım, üzerine atlayacağım. Öyle bir ruh haliyle sabahı ettim.
Bir daha gelmedi...
Delirmemek ya da bu olaya kapılmamak için kendimi basit bir uyku apnesi olduğuna inandırmaya çalıştım. Herkesin başına gelebilir, diye düşünürken samimi bir arkadaşıma “Karabasan bastı geçen gece” dedim.
Daha önce hiç kimseye bahsetmemiştim…
Arkadaş lafı ağzımdan aldı. “Bilirim” dedi. “Bizim köyde çok olur böyle şeyler. Beyaz bir kurt şeklindedir onlar” diye anlatmaya başladı…
1.Olay
Çocukken oturduğumuz ev 1. kattaydı ve tam karşısında cami vardı. Sabah saatlerinde uyandım. Gözlerimi açmak istedim ama olmadı. Kirpiklerimin tamamı çapakla kaplanıp birbirine yapıştığı için göz kapaklarımı açamadım. Parmaklarımla temizlemeye çalışırken aynı zamanda bacaklarımı da hareket ettiremediğimi fark ettim.
Cam kenarındaki bir çekyat üzerinde yatıyordum. Belimden doğrularak oturdum. Gözlerimi tam olarak açamadığım için etrafı hala doğru düzgün göremiyordum. Bir yandan çapakları ovuşturuyorum diğer yandan bacaklarımın üstünde beni engelleyen ne var diye anlama çalışıyorum. Ellerimle bacaklarıma uzanıyorum ama hiçbir şey yok.
Hareket etmek için kendimi yere attım fakat düşmedim. Bacaklarım sanki çekyatın üzerine yapışmış gibiydi. Ve bu durum birden çok hoşuma gitti. Kendi kendime gülmeye, deli gibi yattığım yerden aşağı sarkarak sallanmaya başladım. Çok eğlendiğimi hatırlıyorum. Bu 5-10 dakika devam etti ta ki annem uyandığımı duyup odaya girene kadar. Doğrulduğum anda bacaklarım serbest kalmıştı.
2. Olay
Hala çocuk yaşlardayım. Aradan birkaç sene geçmiş. Bu sefer yalnız değilim, yanımda arkadaşım Alisan var. Caminin arka bahçesinde şimdi türbe olduğunu düşündüğüm bir bölge mevcut. Etrafını Sık sık ağaçlar, bakımsız, otlar sarmış.
Mahallede burada yatır olduğuyla ilgili duyumlarımız var. Çok merak ediyoruz. Sakın oraya gitmeyin çarpılırsınız, diyen büyük çocuklar yüzünden korkuyoruz biraz. İlk olayı hatırladığım için cesaretimi toplayıp koşarak bahçeye dalıyorum. Alisan arkamdan koşarak geliyor.
Bitkiler ve otların arasında ilerken birden bir halsizlik, uykuya benzer bir his geliyor. Yere çöküyoruz. Yine net görememeye başlıyorum etraf sanki bembeyaz sise benziyor ama karanlıkta, tam olarak tarif edemiyorum. Başımı yukarı kaldıramıyorum. Sadece ayaklarımızı görüyorum. Bir kahkaha sesi geliyor. Birisi bize gülüyor. Ama kafamızı kaldırıp ona direkt bakamıyoruz. Karşımızda beyaz gölge gibi bir varlık var.
Sanki sis ve bayılacak gibi oluyorum. Alisan da aynı durumda. İlerlemeyi bırakıp geri kaçmaya başladığımızda açılıyoruz.
3. Olay
Yine aynı mahalle. Okuldan dönerken birden sağa çekiliyorum yanımdan görünmeyen inanılmaz hızlı bir şey geçiyor. 1 kaç santimle sıyırıyor beni. Rüzgarını hissediyorum ama baktığım da hiçbir şey yok. Çocuk aklımla onun şeytan olduğunu ve sağa çekilmeseydim beni neredeyse çarpacağını düşünüyorum.
4. Olay
Başka bir mahalle ve artık çocuk değilim. Bir gece karabasan geliyor. Bu dönem dönem olur bana. Alışığım. Geleceğini hissediyorum. Klasik karabasan aktivitesi. Sesim çıkmıyor, eziliyorum, hareket edemiyorum. Uzunca bir süre boğuşuyoruz. Kendimi çok zorlayarak uyanmaya çalışırken birden gözlerim açıldı. O an zaten uyumuyor olduğumu anladım. Üzerimde beyaz bir kurt var. Patilerini göğsüme koymuş ve neredeyse yüzünü yüzüme dayamış bir vaziyette yemyeşil gözleriyle gözlerimin içine bakıyor.
Çok cüsseliydi ve burnu normal bir kurttan uzundu. 10 saniyelik bir sürede olanlar. Onu gördüğümü anladığı an üzerimden kalkıp cama doğru döndü ve yatağın ucundan dışarıya doğru atladı. Hani filmlerde olur, parlak bir toza dönüşerek gözümün önünde yok oldu... Yatak sallandı zıpladığında…
Bu görüntü, içinde bulunduğum durum beni çok sinirlendirdi. Yatağımdan fırladım. Uyanığım! hayal değil! Her şey gerçek. Eminim fakat İnanamıyorum. “Bana ne oldu, bana neler oluyor” diye diye odadan çıktım.
Gerçekten çok öfkelendim. Üzerime gelip beni hareketsiz bırakmasını böyle bir şeyi kabul edemiyorum. Nefes nefese odaya döndüm ve bir şeyler devirdim. Duvardaki resimleri, tabloları yırtıp attım. “Gelsene onun bunu çocuğu” diye küfürler ettim. Gelse saldıracağım, üzerine atlayacağım. Öyle bir ruh haliyle sabahı ettim.
Bir daha gelmedi...
Delirmemek ya da bu olaya kapılmamak için kendimi basit bir uyku apnesi olduğuna inandırmaya çalıştım. Herkesin başına gelebilir, diye düşünürken samimi bir arkadaşıma “Karabasan bastı geçen gece” dedim.
Daha önce hiç kimseye bahsetmemiştim…
Arkadaş lafı ağzımdan aldı. “Bilirim” dedi. “Bizim köyde çok olur böyle şeyler. Beyaz bir kurt şeklindedir onlar” diye anlatmaya başladı…
