İçsel bir SeS;Vicdan

lviv angeles

Kayıtlı Üye
Katılım
26 Ocak 2014
Mesajlar
2,716
Tepkime puanı
296
Konum
HAYALLERİN GERÇEK OLDUĞU ÂLEM
Sözlük anlamıyla vicdan; yanlış ve doğrunun ne olduğunu bildiren duygu, içsel bir ses. Davranışlarımızın ahlaki olup olmadığı hakkında öznel şuur. Bu da bir sistem dahilinde uyararak, suçlayarak, kınayarak, yargılayarak ya da onaylayarak kendine özgü bir biçimde yaşam ve eylemlerimize etki etme durumu. Ruhsal bilgiye göre vicdan: ruhun öz malı olan bir yetenektir, kudrettir ve tekamül oranında gelişir.

Yaşamımız içinde dilimize pelesenk olan birkaç sözcük.“Vicdanım el vermiyor”, “Hiç mi vicdanın yok”, “Vicdanımın sesine kulak verdim”, “Vicdan azabı çekmek” gibi… Benzer örneklerlerde ifade edildiği üzere, bu içsel ses; içinde zaman zaman fırtınalar kopan, tüm duyularını üzerimizden ayırmayan, aklı, gözü, kulağı her an üzerimizde olan, her gün bizi imtihan edilip hesap verdiğimiz ve tatmin edemediğimizde peşimizde olan özümüz aslında.

Çinli düşünür Konfüçyüs, “Her gün kendimi üç konuda sorgularım; başkaları adına yaptıklarım da elimden gelenin en iyisini yapabildim mi? Dostlarımla ilişkilerimde söylediğim sözlerle güvenlerini yitirecek bir şey dile getirdim mi? Kendime uygulamadığım bir şeyi diğer insanlara yaptım mı?” Acaba kaçımız bu üç soruyu kendimize soruyoruz? Tabi ki şu günlerde siyaset zirve yapmışken bürokratlar ülke adına yapılanlar için en iyisi, en doğrusu yapılabildi mi? Hak, hukuk, adalet eşit hizmet verebildi mi? Halkın ödediği vergiler halkın yararına doğru olarak geri döndü mü? Çalışanlara sevgi saygı sunulabildi mi? Dost bildiklerimize güveni koruma yükümlülüğümüzü arada bile olsa hatırlıyor muyuz? Çünkü gerçek dostluklar kolay kazanılmıyor.

Romalı düşünür Syrusise; “Kanun olmadığında bile vicdan vardı.” Diyerek yöneticileri ve bireyleri kendilerine karşı uyarmamış mı? İşte binlerce asır önce düşünürler gayet net bir ifade ile gerçekleri dile getirmişler. Yapmak istediğimiz her hangi bir icraatı kendi vicdanımıza kabul ettiremiyorsak en iyisi o işe hiç başlamamak. Belki vicdan peşimizi bırakmayacak ama yaşam içinde buna muhakkak bir cevap verecektir. Eğer Tanrı bize vicdan bağışlamışsa… Vicdan Tanrının atadığı bir vekil gibi eğer genlerinizde yoksa sonradan da olmuyor. Amerikalı şair Nash bir deyişinde şöyle der ; “Bu yerkürenin üzerinde mutlu olmanın tek bir yolu vardır; o da ya bir temiz vicdana sahip olmak veya hiç vicdanı olmamaktır.” Velhasıl vicdan sahibi olmamak bizim elimizde değil, ama temiz bir vicdana sahip olmak bizim elimizde. Yaşadığımız sürede insanın kendisine ve karşısındaki insanlara verdiği savaşın kazanılmasına bağlı. Bilesiniz ki zor iş.

Bir Fransız deyişiyle bu konuyu noktalıyorum. “Temiz bir vicdan kadar yumuşak bir yastık yoktur.”

Kaynak;Felsefe Taşı
 

Ori

Kayıtlı Üye
Katılım
18 Ocak 2010
Mesajlar
3,246
Tepkime puanı
3,122
Şahsen vicdan azabından çok korkarım. İnsanlarla pek yıldızım barışmasa da karşımdakilere olan saygımın sebebide bu olsa gerek diye düşündüm bir an için. Aslında bu konu bana önümde olduğu halde göremediğim bazı cevaplar sağladı. Allah kimseyi vicdonsız bırakmasın. :) :)
 

narsistkedi

Kayıtlı Üye
Katılım
21 Şub 2017
Mesajlar
41
Tepkime puanı
0
Bende şu sıralar vicdanımla çok savaşıyorum. Ben kendimi hep çok vicdanlı sanırdım ama insanın başına çok kötü şeyler gelince durup bir düşünüyor. Kötüleşebiliyor ve başkası bana acımazken ben neden vicdan yapıyorum demeye başlıyor.
 

Rapİ

Kayıtlı Üye
Katılım
3 Tem 2015
Mesajlar
192
Tepkime puanı
51
Teşekkürler, harika bir paylaşım.
İçsel bir pusula. Daima iyiyi gösteren ve iyiye yönlendiren. İnsanı insan kılan esas güç, edimlerine duyarlılık katan anlam.
 

Similar Threads

Cevaplar
5
Görüntüleme
623
Ü
Cevaplar
0
Görüntüleme
562
Üye silindi 75560
Ü
Üst