Mermaid
Kayıtlı Üye
- Katılım
- 23 Eki 2009
- Mesajlar
- 258
- Tepkime puanı
- 26
Herkesin beynindeki nöron sayısı eşittir. İnsan beyninin 1 milyar nörondan(sinir hücresinden) oluştuğu bilinmektedir. Bilgilerimizi bu nöronlara depolarız. 1 milyara dünyada üretilmiş tüm bilgileri depolayabilirsiniz. Bir tek kişinin kapasitesi buna yeter. Herkes dünyaya aynı sayıda nöronla geldiğine göre, herkes eşit bir potansiyele sahiptir.
Diyebilirsiniz ki, çevremize şöyle bir baktığımızda hiç de birbirine eşit zihinsel kapasiteye, zihinsel eyleme sahip insanlar göremiyoruz. Haklısınız; kapasitenizin olması onu kullanabildiğiniz anlamına gelmiyor. İçine istediğiniz gibi bilgi yüklediğiniz ve istediğiniz zaman bu bilgileri çağırabildiğiniz anlamına da gelmiyor.
Şöyle örneklendirelim: Bir fabrikanız var ve birçok(1 milyar) deponuz var. Bu fabrika ve depolar arasında yollarınız var ve kimine de daha yol oluşturmamışsınız. Bazı depolar birbiri ile bağlantılı, bazıları değil. Bazı depoları belirli bir tür mal için kullanıyorsunuz, yani uzmanlaşmışlar. Bazılarını ise çok kullanmadığınız için körelmişler.
Tüm yollarda yeterli çalışma yaptığınız da söylenemez. Bazı yolları çok geliştirirken, bazılarını oldukça ihmal etmişsiniz. Bazı depolara birden fazla yol yaparken, yolların kalitesini artırırken, bazılarının arasındaki bağlantıyı tamamen koparmış bile olabilirsiniz.
İşte bu depolar, yani hücre sayısı herkeste eşitken, yollar yani nöronlar arasındaki bağlar kişiden kişiye değişiklikler gösterir.
Nörotransmitterler denen bu bağlar, beynimizdeki hücreler(nöronlar) arasındaki bilgi akışını sağlar. Duyu organlarımızdan aldığımız bilgilerin, iç dünyamızda ürettiğimiz bilgilerin, hücrelere ve hücrelerarası transferinde bu bağlar rol oynar.
Eğer beynimizdeki tüm nörotransmitterler ölürse beyin boş bir çuvala döner ve hiçbir işlem yapamaz. Çünkü bilgiyi depolamak ve bilgiyi taşımak(çağırmak) mümkün olmaz. Nörotransmitterler hücre değildirler; artabilir, çoğalabilir ve ölebilirler.
1 milyar nöronun hepsinin arasında bir bağ yoktur. Bütün bağlar öğrenmelerimize, zihnimizi geliştirecek eylemlerde bulunmamıza bağlıdır. Zeka, bu bağların artmasıyla doğru orantılıdır. Hücre sayısıyla ilişkisi yoktur.
Zihnimiz aynı anda birçok hücredeki birbiriyle ilişkili veya ilişkisiz bilgilere ulaşabiliyor ve arada bağ kurabiliyorsa, bu orana bağlı olarak düşünme ve üretme kapasitesine sahibizdir. Yani bir hücreden aynı anda ne kadar çok bağ çıkıyor ve ne kadar çok diğer hücrelere bağlanıyorsa zihnimizi o kadar çok kullanıyoruz demektir.
Öyleyse yapmanız gereken, zihninizdeki hücre sayısından, genetik özelliklerinizden şikayet etmeyi bırakıp, nörotransmitter bağları arttırmak olmalıdır. Zihinsel gücünüzün farkında olmak; yaşam potansiyelinizin farkında olmanızı sağlar ve olumsuzluklar karşısında, başarısızlıklar karşısında direnmeyi ve alternatif üretmeyi öğretir. Böylece gerçek gücünüzü keşfedersiniz.
İnsanların zayıf ve yetersiz hafızaları olduğunu düşündükleri için neler kaybettiklerini fark etseniz inanamazsınız. Yapamayacağına, başaramayacağına inandığı, kendine güvenmediği için büyük fırsatları kaçırır birçok insan. Güçlü bir hafızası olduğunu farkeden, onu güçlendiren insanlarsa kendilerine sınır koymaktan ve yapamadıklarına dair listeler oluşturmaktan vazgeçerler.
Genellikle öğrencilerin en çok şikayet ettikleri nokta, çalıştıkları halde unuttuklarıdır. Aslında unutmuyorsunuz, sadece hatırlamakta güçlük çekiyorsunuz. Çünkü büyük bir ormanın içine gelişigüzel atılmış yaprakları bulmak imkansızdır. Ama türü ve yeri kesin olarak belirlenmiş şeyleri bulabilirsiniz.
...
Dahilik, toplumsal olarak kapıldığımız bir önyargıdır. Dahilik kavramı, korkularımız ve kendimize karşı inançsızlığımız yüzünden ileri sürdüğümüz bir kaçış yoludur. Kendi güvensizliğimizden, başkalarına verilmiş olduğuna inandığımız bir armağandır.
Hepimiz dünyaya gelirken, "dahilik" kavramının içine koyduğumuz herşeyi yanımızda getiririz. Bir çocuğun öğrenme hızını düşünün. Yürümek, konuşmak, yorumlamak gibi o kadar çok şeyi o kadar kısa sürede öğrenir ki, tam bir dahidir! Bunu yapmalarını sağlayan tek şey, sağ ve sol beyinlerini birlikte ve aynı oranda kullanıyor olmalarıdır. Kabul edin ya da etmeyin, siz de bir zamanlar dahiydiniz. Dahilik dediğiniz şeye sahiptiniz.
Tarihteki kaşiflere, mucitlere bir bakın. Dahi oldukları için mi tarihe geçtiler? Yoksa çabaladıkları, araştırdıkları ve öğrendikleri için mi? Eğer bizlerden farklı olsalardı, o zaman bebek Newton'un ilk söylediği sözcük " Yerçekimi " olurdu. Edison zihninde ampulun tasarımıyla doğardı. Yıllarca çalışmalarına, emek sarfetmelerine, defalarca başarısız olmalarına gerek kalmazdı.
Einstein izafiyet teorisini bir tepede hayal kurarken bulmuştur. Sağ beyniyle kurduğu hayali, sol beyniyle işleyerek başarmıştır bunu.
Hayran olduğunuz, "ne kadar da zeki" , " adam bir dahi " dediklerinizin sizden tek farkı, sağ ve sol beyinleri arasında yapmakta oldukları alışveriştir. Her ikisini de özenle ve uyum içinde birlikte kullanıyor olmalarıdır.
Kimse sizden olmadığınız bir şeye ulaşmanızı istemiyor. Yapmanız gereken tek şey, bir zamanlar olduğunuz sizi yeniden bulmak ve o olmak !
Kaynak: Bülent Şenyürek - Z. Müge Kasaroğlu / NLP ile Hafıza Teknikleri
Diyebilirsiniz ki, çevremize şöyle bir baktığımızda hiç de birbirine eşit zihinsel kapasiteye, zihinsel eyleme sahip insanlar göremiyoruz. Haklısınız; kapasitenizin olması onu kullanabildiğiniz anlamına gelmiyor. İçine istediğiniz gibi bilgi yüklediğiniz ve istediğiniz zaman bu bilgileri çağırabildiğiniz anlamına da gelmiyor.
Şöyle örneklendirelim: Bir fabrikanız var ve birçok(1 milyar) deponuz var. Bu fabrika ve depolar arasında yollarınız var ve kimine de daha yol oluşturmamışsınız. Bazı depolar birbiri ile bağlantılı, bazıları değil. Bazı depoları belirli bir tür mal için kullanıyorsunuz, yani uzmanlaşmışlar. Bazılarını ise çok kullanmadığınız için körelmişler.
Tüm yollarda yeterli çalışma yaptığınız da söylenemez. Bazı yolları çok geliştirirken, bazılarını oldukça ihmal etmişsiniz. Bazı depolara birden fazla yol yaparken, yolların kalitesini artırırken, bazılarının arasındaki bağlantıyı tamamen koparmış bile olabilirsiniz.
İşte bu depolar, yani hücre sayısı herkeste eşitken, yollar yani nöronlar arasındaki bağlar kişiden kişiye değişiklikler gösterir.
Nörotransmitterler denen bu bağlar, beynimizdeki hücreler(nöronlar) arasındaki bilgi akışını sağlar. Duyu organlarımızdan aldığımız bilgilerin, iç dünyamızda ürettiğimiz bilgilerin, hücrelere ve hücrelerarası transferinde bu bağlar rol oynar.
Eğer beynimizdeki tüm nörotransmitterler ölürse beyin boş bir çuvala döner ve hiçbir işlem yapamaz. Çünkü bilgiyi depolamak ve bilgiyi taşımak(çağırmak) mümkün olmaz. Nörotransmitterler hücre değildirler; artabilir, çoğalabilir ve ölebilirler.
1 milyar nöronun hepsinin arasında bir bağ yoktur. Bütün bağlar öğrenmelerimize, zihnimizi geliştirecek eylemlerde bulunmamıza bağlıdır. Zeka, bu bağların artmasıyla doğru orantılıdır. Hücre sayısıyla ilişkisi yoktur.
Zihnimiz aynı anda birçok hücredeki birbiriyle ilişkili veya ilişkisiz bilgilere ulaşabiliyor ve arada bağ kurabiliyorsa, bu orana bağlı olarak düşünme ve üretme kapasitesine sahibizdir. Yani bir hücreden aynı anda ne kadar çok bağ çıkıyor ve ne kadar çok diğer hücrelere bağlanıyorsa zihnimizi o kadar çok kullanıyoruz demektir.
Öyleyse yapmanız gereken, zihninizdeki hücre sayısından, genetik özelliklerinizden şikayet etmeyi bırakıp, nörotransmitter bağları arttırmak olmalıdır. Zihinsel gücünüzün farkında olmak; yaşam potansiyelinizin farkında olmanızı sağlar ve olumsuzluklar karşısında, başarısızlıklar karşısında direnmeyi ve alternatif üretmeyi öğretir. Böylece gerçek gücünüzü keşfedersiniz.
İnsanların zayıf ve yetersiz hafızaları olduğunu düşündükleri için neler kaybettiklerini fark etseniz inanamazsınız. Yapamayacağına, başaramayacağına inandığı, kendine güvenmediği için büyük fırsatları kaçırır birçok insan. Güçlü bir hafızası olduğunu farkeden, onu güçlendiren insanlarsa kendilerine sınır koymaktan ve yapamadıklarına dair listeler oluşturmaktan vazgeçerler.
Genellikle öğrencilerin en çok şikayet ettikleri nokta, çalıştıkları halde unuttuklarıdır. Aslında unutmuyorsunuz, sadece hatırlamakta güçlük çekiyorsunuz. Çünkü büyük bir ormanın içine gelişigüzel atılmış yaprakları bulmak imkansızdır. Ama türü ve yeri kesin olarak belirlenmiş şeyleri bulabilirsiniz.
...
Dahilik, toplumsal olarak kapıldığımız bir önyargıdır. Dahilik kavramı, korkularımız ve kendimize karşı inançsızlığımız yüzünden ileri sürdüğümüz bir kaçış yoludur. Kendi güvensizliğimizden, başkalarına verilmiş olduğuna inandığımız bir armağandır.
Hepimiz dünyaya gelirken, "dahilik" kavramının içine koyduğumuz herşeyi yanımızda getiririz. Bir çocuğun öğrenme hızını düşünün. Yürümek, konuşmak, yorumlamak gibi o kadar çok şeyi o kadar kısa sürede öğrenir ki, tam bir dahidir! Bunu yapmalarını sağlayan tek şey, sağ ve sol beyinlerini birlikte ve aynı oranda kullanıyor olmalarıdır. Kabul edin ya da etmeyin, siz de bir zamanlar dahiydiniz. Dahilik dediğiniz şeye sahiptiniz.
Tarihteki kaşiflere, mucitlere bir bakın. Dahi oldukları için mi tarihe geçtiler? Yoksa çabaladıkları, araştırdıkları ve öğrendikleri için mi? Eğer bizlerden farklı olsalardı, o zaman bebek Newton'un ilk söylediği sözcük " Yerçekimi " olurdu. Edison zihninde ampulun tasarımıyla doğardı. Yıllarca çalışmalarına, emek sarfetmelerine, defalarca başarısız olmalarına gerek kalmazdı.
Einstein izafiyet teorisini bir tepede hayal kurarken bulmuştur. Sağ beyniyle kurduğu hayali, sol beyniyle işleyerek başarmıştır bunu.
Hayran olduğunuz, "ne kadar da zeki" , " adam bir dahi " dediklerinizin sizden tek farkı, sağ ve sol beyinleri arasında yapmakta oldukları alışveriştir. Her ikisini de özenle ve uyum içinde birlikte kullanıyor olmalarıdır.
Kimse sizden olmadığınız bir şeye ulaşmanızı istemiyor. Yapmanız gereken tek şey, bir zamanlar olduğunuz sizi yeniden bulmak ve o olmak !
Kaynak: Bülent Şenyürek - Z. Müge Kasaroğlu / NLP ile Hafıza Teknikleri
