Yaşadıklarınızı o kadar iyi anlıyorum ki sanki hislerime özet geçmiş gibi okudum. Yaşamdan aslında enerjinizi çalan etmenler çevredeki sahtelikler ve çok değer verdiğiniz değerler üzerinde kaybedilen güven.. Çocukken çok mutlu oluruz en basit şeylere bile çünkü saf bakarız karşımıza çıkan herseye. İçine hiç bir katkı yapmadan ifade eder ve yorumlarız insanları ve yaşamı.. Şimdi neden değişti bu?! Çünkü insan saflığı yitirdi, kilitli kapılar ardındaki gerçekleri öğrendi. Hele ki o gerçeğe uyanan insanlar için yaşam, yaşamaktan çıkıp zorlayıcı kısır döngüsü haline geldi. Ne yazık ki bizi bu hisleri yaşamaya iten sahteliği değiştirecek hiç birşey yok sadece bununla başedebilecek güç ve beyin kontrolü elimizde. Ben bunu kendi açımdan aşabilmeyi başardım önüme bir kalem kağıt alıp, beni bu hayatta ne mutlu eder ne mutsuz eder? hayatta en çok ne yapmayı isterim? en çok görmek istediğim yer neresi? hangi dili öğrenmek isterim? gibi bir çok soruyu kendime yöneltip sonucunda bir çok hedef belirledim bunlar sadece basit örnekleri.. İnanın o hedefleri gerçekten benimser ve çabalarsanız enerjiniz tavan yapar sabahlara uyanışınız daha anlamlı olur. İnsan boşuna yaratılmadı ki varlıklar arasında da en üstünü olarak yaratıldı öyleyse çareyi yalnızca kendinde aramalı..
