moskov
Kayıtlı Üye
Günlerdir duygusallığın en son raddesinde vicdanla psikoloji arasında gidip geliyorum. Bir kaç insanların öleceğini rüyamda gördüm. Hatta direk isim olarak söylendi ve oldu. Biraz sarsıldım ve korkmaya başlamıştım ki vurdumduymaz kafasına aşktan başka hiç bir şeyi takmayan ben, önümde dayak yiyen bir adam görüp bütün gece uyuyamadım. Bugün de sanki nerede olduğundan ve nereye gittiğinden haberi olmayan bir surat ifadesi olan amca yüzünden ışıklarda karşıya geçmeyi unuttum ve o camiye girdiğinde oturup ağlamaya başladım. Bu vicdanımın rahatsızlığını dışa vurumu mu yoksa ben cidden depresyona falan mı giriyorum çözemedim.
Bu arada konuyu nereye açacağımı bilemedim uzun zamandır girmediğim için unutmuşum yanlışlık varsa şimdiden özür dilerim..
Bu arada konuyu nereye açacağımı bilemedim uzun zamandır girmediğim için unutmuşum yanlışlık varsa şimdiden özür dilerim..