"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"

Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.

Vicdan mı Psikoloji mi çözemedim

  • Konbuyu başlatan Konbuyu başlatan moskov
  • Başlangıç tarihi Başlangıç tarihi

moskov

Kayıtlı Üye
Günlerdir duygusallığın en son raddesinde vicdanla psikoloji arasında gidip geliyorum. Bir kaç insanların öleceğini rüyamda gördüm. Hatta direk isim olarak söylendi ve oldu. Biraz sarsıldım ve korkmaya başlamıştım ki vurdumduymaz kafasına aşktan başka hiç bir şeyi takmayan ben, önümde dayak yiyen bir adam görüp bütün gece uyuyamadım. Bugün de sanki nerede olduğundan ve nereye gittiğinden haberi olmayan bir surat ifadesi olan amca yüzünden ışıklarda karşıya geçmeyi unuttum ve o camiye girdiğinde oturup ağlamaya başladım. Bu vicdanımın rahatsızlığını dışa vurumu mu yoksa ben cidden depresyona falan mı giriyorum çözemedim.

Bu arada konuyu nereye açacağımı bilemedim uzun zamandır girmediğim için unutmuşum yanlışlık varsa şimdiden özür dilerim..
 
Sevgili Moskov, soylediklerinizin aynisini yasadim, ozellikle ruya ve olumler uzerine. Duyulan sucluluk duygusunu ve psikolojinize etkisinide bilirim. O insanlar siz ruyanizda gordugunuz veya soylendigi icin olmuyorlar sizin alginiz daha fazla ve hizli calisiyordur. Vicdan veya depresyon oldugunu dusunmuyorum, baska bir goz ve farkindalikla bakmaya, gormeye baslamis olabilirsiniz insanlara ve hayata ,bu degisimin verdigi bir bocalama halidir. Sorgulama surecinin basladiginin gostergesi olabilir, cogunlukla iyi bir degisim gelir sorgulamanin ardindan.Dilerim ki, aglamaniz icinizdeki arinmanin isaretidir.Sevgiyle...
 
Bence yaşadıkların çok güzel. Farkındalığın,algın,sevgin merhametin artıyor.
Öğrenim sürecinde bence iyiye doğru gidiyorsun.

Dayak yiyen bir insana üzülmek işte bu duyarlı insan demek.
Buna hiç psikolojik bir anormali diye bakılır mı hiç?

Benim gözümde aydınlanmış insan olan çevresini önemser, aciz için üzülür.
Yaşlıya karşı saygılı, düşmüşe ise el uzatır.
Kendinle gurur duymalısın bence.Kalbinde bir açılım yaşıyorsun.
Belki ilerde öyle yaşlı bir insanı yolda karşıdan karşıya da geçirirsin.

Ne güzel türk adet,gelenek göreneklerinde bunlar vardı zaten.
Avrupalaştıkça dejenere mi oluyoruz ne.

Aşktan başka birşeyi kafaya takmama kısmına da yazayım.
Dünyada çok daha güzel aşklar vardır aslında.

İçinde insanlara karşı merhametle belki de başlıcak olan
insanları tümden sevmek gibi.
Doğa aşkı gibi, ilahi aşk gibi.
Üstelik bu aşklar insanın gözünü kör,ruhunu bencil de yapmazlar.

Ben sevindim senin adına. Ne güzel içlenip ağlayabilmek bunlara.
Kalbinde birşeyler hissetmen ne güzel.

Bence o insanlarda senin onlara gönderdiğin sevgi enerjisini almıştır.
Belki de bu yüzden hayatına giricek güzellikler vardır.
 
Çok güzel şeyler söylemişsiniz. Çok teşekkür ederim. Bu olay biraz ağır geliyor açıkcas bana. İnsanların öleceklerini rüyada görmek ya da içim daraldığında bir şeylerin mutlaka olması. Sözüm bittiğinde olayların başıma gelmesi ağırlığının altında eziliyor gibiyim. Vurdumduymaz bir insandan bir anda duygusal, her şeyi kafasına takan, bakışı değişen bir insan oldum. Yıprandığımı ve yorulduğumu hissediyorum ve şu an yaşadığım şey gittikçe yoğunlaşıyor. Mesela filmlerde olur ya hani, bir kişi için dünya bir anda durur. Etrafindaki her şey hızlıca akıp giderken o insan için çok yavaştır ve kimsenin görmediği seyleri görür. Bu bana çok olmaya başladı ve açıkçası korkutuyor.
 
vicdan ve psikoloji zaten bitişik şeyler. yani anı anlamda falan manasında degil vicdan rahatsızlıgıda psikolojik bir rahatsızlık yani.. Sonuç olarak ilahi bir rüya oldugunu sanmıyorum..
 
Sevgili Aronyi derdim ruyalar degilki. Kalbimin fazlasiyla yumusamasi. Mesela onceden insanlar yanimdan gecerken yanimdan gecen insanlardi. Simdi onlara hayat hikaye yukluyorum ve mimiklerinden yada o an yasadiklari ters birseyden oturup uzulup aglayabiliyorum.
 
Sevgili Aronyi derdim ruyalar degilki. Kalbimin fazlasiyla yumusamasi. Mesela onceden insanlar yanimdan gecerken yanimdan gecen insanlardi. Simdi onlara hayat hikaye yukluyorum ve mimiklerinden yada o an yasadiklari ters birseyden oturup uzulup aglayabiliyorum.

Seni anlıyorum moskov, yoldan geçen bir kadın, en arka sırada bekleyen umutsuz bir adam, hep onlara hikayeler kuruyorum senin gibi. Hatta bir hikayemde şöyle bahsettim; " Kadının üzerindeki kırmızı elbiseyi nakış nakış inceledi, adeta seyire daldı karşı komşusunu. Zaten hayatı boyunca her detayı incelemek zorunda hissetmişti kendisini. Fırça darbelerini öylesine derin yaşadı ki, hiçbir zaman göremedi hayat tablosunun sonsuz güzelliğini. Her neyse işte, doğruldu oturduğu yerden, şöyle bir silkelendi yavaşça. Ellerini demirlere koyup bir sigara daha yaktı, savurdu dumanını karanlık geceye.. " Belki bu mesaj pek bir şey değiştirmedi ya da çözüm sunmadı sana ama, yalnız olmadığını bil ve en azından kafanda daha fazla büyütme.
 
Aslında hikaye kurmak değil benim ki. Senin anlattığın farklı bir şey. Benim yaşadığım daha farklı tam anlatamıyorum sanırım kendimi yada senin yaşadığından farklı olduğuna inanıyorum bilmiyorum ama benim aklımdan geçen farklı. İnsanları ve duygularını hissedebiliyorum ve gereksiz yere onlarla üzülüyorum hemde hiç tanımadığım halde. Bu yüzden dertliyim :(
 
Aslında hikaye kurmak değil benim ki. Senin anlattığın farklı bir şey. Benim yaşadığım daha farklı tam anlatamıyorum sanırım kendimi yada senin yaşadığından farklı olduğuna inanıyorum bilmiyorum ama benim aklımdan geçen farklı. İnsanları ve duygularını hissedebiliyorum ve gereksiz yere onlarla üzülüyorum hemde hiç tanımadığım halde. Bu yüzden dertliyim :(


Bu gibi yetiler bazen insana zarar verir.Bu yüzden geçirgen olmayı öğrenmelisiniz. Çoğu profesyonel psişik bu yetiye sahip ama o yetinin kendisine vereceği zararın bilincinde davranan kişilerdir.Size Sanaya Roman'a ait "Ruhsal Büyüme" adlı kitabı önereceğim orda bu gibi yeteneklerin kölesi olmadan yaşamayı öğrenebilirsiniz.Sevgiyle..
 
Aslında hikaye kurmak değil benim ki. Senin anlattığın farklı bir şey. Benim yaşadığım daha farklı tam anlatamıyorum sanırım kendimi yada senin yaşadığından farklı olduğuna inanıyorum bilmiyorum ama benim aklımdan geçen farklı. İnsanları ve duygularını hissedebiliyorum ve gereksiz yere onlarla üzülüyorum hemde hiç tanımadığım halde. Bu yüzden dertliyim :(
bi arkadaşta birinin eline dokununca anılarını görebiliyordu:) bi ona danış istersen
 
Yaşadığın oldukça yoğun ama bunu bilincinde şekillendirmemeye ve bir kalıba sokmamaya çalış.Güzel olan buna çözüm araman.Hatta bazı şeylerin farkında olman için biraz ağır bir sınama yada deneme diyebiliriz senin için.Bu vicdan yada psikoloji değil sorduğun sorunun ta kendisi.Yani bu iki önemli kavramın farkındalığına ulaşman gerektiğinin anlamı.
En yakın zaman da bu yeteneğin götürüsünden kurtulup bunu en doğru halinden faydalanabilmen dileğiyle sevgilili moskov :)
 
Yaşadığın oldukça yoğun ama bunu bilincinde şekillendirmemeye ve bir kalıba sokmamaya çalış.Güzel olan buna çözüm araman.Hatta bazı şeylerin farkında olman için biraz ağır bir sınama yada deneme diyebiliriz senin için.Bu vicdan yada psikoloji değil sorduğun sorunun ta kendisi.Yani bu iki önemli kavramın farkındalığına ulaşman gerektiğinin anlamı.
En yakın zaman da bu yeteneğin götürüsünden kurtulup bunu en doğru halinden faydalanabilmen dileğiyle sevgilili moskov :)


En kısa zamanda umarım :)
 
Geri
Üst