İnsan şu an ulaştığı noktadan geriye bakıp yürüdüğü yolu gözlemleyince bütün parçalar yerli yerine oturuyor. Birbiriyle alakasız görünen şeyler bir araya gelip özenlice dokunmuş bir deseni oluşturuyor. Sonunda gelinen nokta, kavrayış. İnsan unutsa da, ruh her daim hatırlıyor. Hayatınızdaki değer verdiğiniz tüm insanlar, yaşadıklarınız, paylaştıklarınız, hissettiğiniz tüm o vazgeçilmez duygular vakti geldiğinde sadece birer anı haline geliyorlar. Hayatta mühim olan tek şeyin vicdanınızla olan iç muhasebeniz olduğunu görüyorsunuz. Cehennemi uzaklarda aramanıza gerek yok, vicdanınız sizin yargıcınız, gardiyanınız ve cehenneminizdir.
