Sivri Dilden Kurtulmak.

Durum
Üzgünüz bu konu cevaplar için kapatılmıştır...

hazaR

Kayıtlı Üye
Katılım
30 Haz 2011
Mesajlar
2,233
Tepkime puanı
674
Konum
İstanbul
İş
Passenger.
Merhaba mabet üyeleri ben hazaR.
Beni az çok tanıyorsunuz.Kendimle ilgili sorunları bir çok kez kendi kendime masaya yatırmışımdır lakin bu sefer ki biraz zorladı beni.Ben aslında ekseriya çok konuşan bir insan değilimdir ama bazen an geliyor ki insanları istemeden kırabiliyorum.Yani malesef aşırı eleştirel bir yapıya sahibim.Bir yanlış gördüğümde dilim hemen çalışmaya başlıyor.Zerre argo kullanmadan onu burdan çeviriyorum şunu burdan dolandırıyorum istemeden bir şekilde laf çarpıyorum ve bunu genellikle bir sıkıntım olduğu zamanlarda ve üzgün olduğum zamanlarda(yani neredeyse her zaman) yapıyorum.Üzgünken böyleyse sinirliyken nasıldır siz düşünün.Olaylar hakkında tabir doğru mudur bilmiyorum ama orantısız yorum yapıyorum.
Bu olay kimi zaman böyle mahlumatfuruş bir izlenim bırakıyor insanlarda.Bazen ukala diyorlar.Yani bilmem anlatabildim mi.
Özetle insanları ve olayları eleştirme dengesizliğim var.Belkide bu bir psikolojik rahatsızlık olabilir.Bende size geliyim dedim.

Teşekkürler.
 

mabe

Kayıtlı Üye
Katılım
5 Nis 2013
Mesajlar
24
Tepkime puanı
1
Meditasyon yapıp her an farkındalık hissini yakalamanızı öneririm.
 

Rabbeaşık?

Kayıtlı Üye
Katılım
24 Tem 2013
Mesajlar
16
Tepkime puanı
0
Bu sizin kişiliğinizle ilgili bir konu nereden biliyorum derseniz çünkü aynı şekil bende de var. Dediğiniz gibi lafı oradan alıp, buradan girip evirip çevirip hatta haksız olsak bile biz haklı çıkıp karşı tarafı haksız çıkarabiliyoruz. Genelde tabi bir yanlış gördüğümüzde veya içsel koruma mekanizması olarak bunu yapıyoruz, farkındayım.. Benimde etrafımda bu özelliğimden çok rahatsız olan kişi oldu, kimi zaman ukala, havalı, kendini beğenmiş olarak nitelendirildim ve aslında yaptığımın bir fakına insanları kendimden uzaklaştırdığını, çevreye ve insanlara bu eleştirel bakışımın beni de psikolojikmen sorunlu bir kişilik haline getirdi ve yavaş yavaş davranışlarıma dikkat etmeye başladım.. Biliyorum bundan kurtulmak kolay değil, biraz burcun etkisi oluyor ve çoğunlukta içsel korunma mekanızmamız olduğu için gerçekleştirebildiğim maksimum dikkati, özeni göstermeye çalışıyorum..

Ayrıca bu o kadar da kötü bişey değil, olabildiğince minimuma indirgemek gerekiyor sanırım.. Ayrıca eminim sende bu yönünü az veya çok seviyorsundur.. Mabe'ninde dediği gibi meditasyon yapmak faydalı olabilir. Kendini kontrol etme konusunda..
 

AJA

Elit Üye
Katılım
15 Haz 2010
Mesajlar
3,097
Tepkime puanı
548
HazaR'cım :) Her insan da eleştirisel bir yan vardır.Bu gereksiz yere ve kırıcı ise içinde iyileştirmen gereken bir taraf var demektir.Biraz empati az da insanlara sempatiyle bunu çözeblirsin . Çok gençsin dolayısıyla zamanla oturucaktır herşey.O yaşlarda kendini kontrol edemeyen bir çok genç var ki sen farkındasın değişmesi gerekeni..Bu harika. Dediğim gibi biraz daha frenlemeye çalışınca kendini kısa bir süre sonra geçer ;)
 

hazaR

Kayıtlı Üye
Katılım
30 Haz 2011
Mesajlar
2,233
Tepkime puanı
674
Konum
İstanbul
İş
Passenger.
Şuna dikkat çekmek isterim gereksiz yere değil sadece kırıcı.Bakıcaz bir çaresine o zaman kontrol-empati-sempati ben hepsini harmanlar bir şeyler yaparım.
Teşekkür ederim.:)
 

joys

Kayıtlı Üye
Katılım
4 Ara 2010
Mesajlar
642
Tepkime puanı
249
Konum
İzmir
İş
Tekamülü hayırlısı ile tamamlamak İNŞALLAH tıpkı her insan gibi...
Merhaba mabet üyeleri ben hazaR.
Beni az çok tanıyorsunuz.Kendimle ilgili sorunları bir çok kez kendi kendime masaya yatırmışımdır lakin bu sefer ki biraz zorladı beni.Ben aslında ekseriya çok konuşan bir insan değilimdir ama bazen an geliyor ki insanları istemeden kırabiliyorum.Yani malesef aşırı eleştirel bir yapıya sahibim.Bir yanlış gördüğümde dilim hemen çalışmaya başlıyor.Zerre argo kullanmadan onu burdan çeviriyorum şunu burdan dolandırıyorum istemeden bir şekilde laf çarpıyorum ve bunu genellikle bir sıkıntım olduğu zamanlarda ve üzgün olduğum zamanlarda(yani neredeyse her zaman) yapıyorum. Üzgünken böyleyse sinirliyken nasıldır siz düşünün. Olaylar hakkında tabir doğru mudur bilmiyorum ama orantısız yorum yapıyorum.
Bu olay kimi zaman böyle malumatfuruş bir izlenim bırakıyor insanlarda. Bazen ukala diyorlar. Yani bilmem anlatabildim mi.
Özetle insanları ve olayları eleştirme dengesizliğim var. Belki de bu bir psikolojik rahatsızlık olabilir. Ben de size geleyim dedim.

Teşekkürler.


Psikolojik rahatsızlık olduğunu düşünmüyorum Sevgili Hazar. Fıtrat bu biraz da bence. Başak, yay, ikizler ve akrepte daha sık sanki. Bazen de gerekli ama galiba :D bilhassa da küçük dağları yaratmışlara. :D
 

mecra

Kayıtlı Üye
Katılım
9 Ara 2008
Mesajlar
482
Tepkime puanı
40
Psikolojik rahatsızlık olduğunu düşünmüyorum Sevgili Hazar. Fıtrat bu biraz da bence. Başak, yay, ikizler ve akrepte daha sık sanki. Bazen de gerekli ama galiba :D bilhassa da küçük dağları yaratmışlara. :D

Kesinlikle haklısın joys. Özellikle akrepler kırıcı olmayı çok iyi beceriyor.

hazaR bunun farkında olman güzel bir şey. Neatif yönleri bulup bunları törpülemelisin. Sen bulmuşsun az çok neyin yanlış olduğunu. Şimdi sıra bu sivri yanları empati kurarak törpülemekte. ;)
 

hazaR

Kayıtlı Üye
Katılım
30 Haz 2011
Mesajlar
2,233
Tepkime puanı
674
Konum
İstanbul
İş
Passenger.
Açık konuşayım çok uğraşmak taraftarı değilim.Biraz düzene sokarım sadece.Zaten yakın zamanda psikoloğa gidicem onuda hallediveririz.:D
 

AJA

Elit Üye
Katılım
15 Haz 2010
Mesajlar
3,097
Tepkime puanı
548
Başakların özelliğini ortaya koymak istememiştim bende az biraz hani öyleyim diye fakat sevgili Joys 'tan kaçamadı başaklar :D
 

hazaR

Kayıtlı Üye
Katılım
30 Haz 2011
Mesajlar
2,233
Tepkime puanı
674
Konum
İstanbul
İş
Passenger.
Bu aralar çok insancılım.O yüzden evcil takılıyorum ben.
Teşekkür ederim tekrardan.
 

Ori

Kayıtlı Üye
Katılım
18 Ocak 2010
Mesajlar
3,263
Tepkime puanı
3,174
Hazar bir an yazdığında kendim için okuyor gibi hissettim. :D Bende böyle bir yapıya sahibim. Karşımdaki insan yaşam tarzını, davranışlarını, sözlerini, hareketlerini v.b. şeyleri doğru bulduğunda eğer ben onun bu düşündüklerini yanlış buluyorsam kendimi direk saldırı pozisyonuna geçiyor gibi hissediyorum ve konuşmak için zamanını kolluyorum. Konuşasım geliyor, anlatasım ve onun bu yanlışlarını düzeltesim geliyor. Bilmiyorum konuşmak istemiyorum ama bu beni yiyip bitiriyor. Onun bu zırvalıklarını haklı bulması benim fitilimi ateşliyor. O kişiyle yalnız kaldığımızda ise direk bir yerden bağlayıp konuya giriyor ve sonra hunharca üzerine argosuz bir şekilde saldırıyorum. Çoğunu artık savunamaz hale getiriyorum ve o kadar tartışmadan sonra seni ilgilendirmez, bu benim hayatım gibi klasik lafları yiyorum ama bunu istemiyorum. Benim amacım onun yanlışlarını anlatıp kendini düzeltmesiyken, frene basamadığım için karşımdakini kendi yaptığı davranışları anlattığım için kırıyor ve üzüyorum. Tuhaf bir olgu bende çözemedim. Bir daha yapmayacağım, konuşmayacağım diye kendimi uyarıyorum ama nafile.. Ama frene basacağım yavaş yavaş alışıyor gibi hissediyorum. Geçenlerde yine konuşacaktım birine ama yalnız olduğumuz halde susmayı başardım. Bu ne bilim benim için güzel bir başarıydı. Susabildim.
 
Durum
Üzgünüz bu konu cevaplar için kapatılmıştır...
Üst