Şiir☆Charles Baudelaire☆

-Eşduyum-

Doğa bir tapınak, canlı direklerinden
anlaşılmaz sözlerin yayıldığı yer yer;
insan orda simgeler ormanından geçer
bildik bakışlarla gözlenirken derinden.

birleşen uzun yankılar gibi uzakta
bir karanlık ve bir derin birlikte yalnız,
gece gibi, ışık gibi uçsuz bucaksız,
renkler, sesler, kokular söyleşip durmakta.

diri kokular vardır çocuk tenlerince,
obua tadında, çayırlarca yeşildir,
-kimi de var, ayartıcı, gür, zengin nice,

genişleyen, yayılan sonsuz şeylerle bir,
misk, amber, buhur ve günlük benzeri, uzun
coşkusunu şakırlar duyuların, usun.
-Charles Baudelaire-