Şehvetin yükü akıldan nasıl kalkar?

Hergün onlarca bilgin konuşuyor. İnanç sistemi farketmeden herkesin ağzında kendi inancına dayalı iki üç cümle var. Fakat gelin görün ki insanların şehvete dayalı bir hayat sürüyor. Çoğu rol yapıyor olsa bile insanların bazıları gerçekten arınmış gibi duruyor. Bu insanların şehveti aklında nasıl zaptettiklerine dayalı bir soru sormak istiyorum. Şehvetin yükü akıldan nasıl kalkar?

Seckin bir peygamber olan Hz. Yusuf bile sehvetin yukune kapilmistir ..
Sehvetin yuku akildan kalkmaz ama ayetin devaminda muhlis olan kullar icin sehvetin yukunun cok hafif olacagi goruluyor.
Kadin icin sehvet hayatinin bir parcasi iken ve bu ugurda insan hayati karartacak kadar ileri gidebilecekken, Hz. Yusuf bi an kapilma tereddutu yasiyor ve hemen geri adim atiyor .. Ve bunu icinde ukte kalmis olarak degil de icinden geldigi icin yapiyor cunku ayette salih kullardan oldugu bildirilmis .. aksi taktirde nefsine zulmeden birisi olmasi gerekecekti.

Nefsine hakim olmak icten ice cok sehvet duyup gucbela bastirabilmek degildir, ici dunyasina bile hukmedebilmektir. Bu da ancak oz saygisi olmasi ile mumkundur. Ihlas sahibi olmak icab eder . Bu yoksa icten sehveti manen yasamaya devam etmekte sakinca gormeyebilir ve bunu distan bastirdikca isyana suruklenebilir ..

Ayriyetten sehvet onlenmesi gereken bir duygu degil dogru yerlere kanalize edilmesi gereken bir duygudur.

Hemen yöntem vereyim.Kelimeyi tevhid zikri bütün zararlı alışkanlıkları kaldırır.İslami bir yaşantı da yardımcı olur.Kul Allah'la muhattap oldukça şehvet azalmayı başlar (zaten cinsel arzu Allah dostlarının gözünde hayvani bir dürtü olarak görülmektedir).Pişe pişe ten kafesinden kurtulursun Celaledin Rumi'nin dediği gibi.

Göz görür, gördüğüyle kalır. Kulak duyar duyduğuyla kalır. Can ister istediğiyle kalır. Hiç bir isteğin üstünde düşünüp onu elde etmek istemez. Bunun yöntemi budur. Bir bardak suyu mu istedin? Bir başka cümle daha kurma. O suyu istemediğine yada ihtiyacın olduğuna dair tek bir söz bile kurma. İstedin ve bitti arzu etmedin devamlılık teşkil eden bir düşünceye yer vermedin. Şehvet bir yük olmaktan bu şekilde çıkar ki bunun için ne dini görüşlere ihtiyaç vardır nede farkındalık yaratan kaynaklara. Sadece akıl. Aklı yönetmek.

Sehvet altin yumurtlayan tavuk gibidir. Kime sorsaniz yumurtalardan cok tavuga sahip cikmak ister. O halde sehvet duygularimizin kaynaginin bizde olmasi bile cok buyuk bir nimet olarak gorulmeli. Insani diri ve cazibeli bir hale getirir sehvetli olmak.

Sehvetini oldurmus insan sonuklesir. Iddiasi kalmaz. Fitratinin cazibe kaynagini kaybeder.
Sehvetliyim diye gecicen ve bu zararinaymis gibi yakinan birsuru insan vardir ki ciddi anlamda iktidarsiz ve tek seferde uflenmis mum alevi gibi zayiftirlar.

Esas olan sehvetli oldugunu kabul etmek bunu gucune guc iktidarina iktidar katacak sekilde elinde hazir bulunduruyormuscasina muhafaza etmektir.
Kok cakrasi guclu olarak ki ayaklar saglam basacak, adimlar yeri oynatacak.

Normal şartlarda şehvetten tamamen arınılabilineceğini sanmıyorum. Defalarca denedim fakat en sonunda ne yapmam gerektiğini daha iyi anladım. Takva (sakınma) olması için, sakınılacak şeyler olmalı. Şehvet hissi kimisinde evcil bir dost, kimisinde vahşi bir hayvan gibidir. Eğitene bağlıdır bu. Ve bu eğitim kişiyi takva yoluna sevk eder. Mesele; şehvetten kopmak değil, doğru yerde kullanmaktır. Kimisi bu doğru yere Ruh Eşi der. Onu bulana ve kavuşana kadarki süre kişinin sakınma aşamasıdır. Yaşadıkça fark edeceksiniz zaten.

Şehvetin yükü konusunda da başka şeylere kafayı yönlendirmek daha uygun olabilir. Kendinizi sanat, müzik ya da spor ve istediğiniz herhangi bir aktiviteyle meşgul ederseniz aklınız başka yerde ve meşgul olduğu için istediğiniz sonucu alabilirsiniz.

Pek çok din be felsefe şehvetin kontrol altına alınması gerektiğini düşünür. Aşırı istek anlamına gelen bu kavram çoğunlukla cinsel arzuların yoğunluğu için kullanılır.
Şehvetin insanı zararlı, ahlaksız ve kötü olan pek çok duruma iteceği kabul edilir. Özelikle islam tasavvufunda şehvetin kendisi bile aşırı olduğu için ve aşırı olan her duygudan sakınılması gerektiği düşünüldüğü için aşırı sevgide buna dahil, şehvet bir müminin sürekli olarak kontrol etmesi gereken bir duygu olarak kabul edilir.
Hristiyanlıkta ölümcül günahlar içinde yer alır ve şeytani duygu kabul edilir.

Doğa ve insan temeli İnan ben felesefelerde zarar vermediği sürece şehvet ilahi bir duygu kabul edilir, insanı yücelten ve ileri götüren bir duygu olarak kabul edilir.

Şehvet duygusu bir yükmüdür sorusu ile başlamak daha mantıklı aslında. Hiç bir duygu yük değildir onu biz nasıl değerlendiriyorsak Ona göre şekil alır.

Doğu mistisizmin de duygular üZerine yoğunlaşmak ben tanımamak vardır. Genel geçer değil şahsi olarak ilgilenilir. Her bir duygu kişi kendi içine dönerek araştırır. Eğer bir duygu kişiye az ya da çok geliyorsa orada bir denge sorunu vardır. Yin ve yang bozulmuştur. Bunun nedeni üzerine içsel olarak derin düşünce haline gelinir ve neden bozulduğu bulunup şifa sağlanır.

Türk şaman geleneğinde aynı şekilde duygular üzerine çok özenli bir işleyiş vardı. Bir insan da eğer bir duygu az ya da çok Duruma geçmiş ise şaman ruh göçü yaparak nedeni bulur ve şifa verirdi. Kötücül ruhların buna sebep olduğu düşünülerek kovma ritüelleri yapılardı.

Günümüz bakış açısı ile baktığımız da psikolojik bir sağaltım yöntemi uyguladıkların görüyoruz aslında.

Özet olarak size fazla gelen duygunuz varsa ve sizi etkiliyorsa neden fazla olduğuna içsel olarak derin düşünceye girmeli ( meditasyon) sorunu bulmalısınız.
Eğer bir duygu artmış ise başka bir duygunuz da azalmıştır.