OKB/Anksiyete/Stres İlleti

Ramez' Alıntı:

Mutlu seneler, çocukluğumda başladı gereksiz takıntılarım çok küçüktüm yaşıma göreydi mesela ellerimi çok yıkardım yıllar geçtikçe artık kaygılarım artmaya başladı, başımı çarpsam beyin kanaması diye midem yansa mide kanaması diye hastaneye çok gittim. Kalp krizi geçirdiğimi sandım. Bunlar başladıktan sonra psikolojik destek aldım ilaçlar terapiler.. Şimdi eskisine göre iyiyim mutlu günlerimde oldu elbette hayat toz pembe de değil her zaman ama sıkıntılar boğuyor. ilaçlarada son verdik ama kafamda kaygılarım hiç susmadı sadece savaşmayı öğrendim hocalara gittik çare yok. Stresten midem patlayacak gibi oldu çok kez bulantıyla geçen aylar yemek yiyemeden biten günler.. Şükür diyorum bugüne geldim iyiyimde, bitmiyor bu sıkıntılarım kaygılarım artık derman bulmadıkça dinimden inançlarımdan çok uzaklaştım. Bahtsızlıklarım herşeyin gelip beni bulması yordu artık biliyorum bir gün anahtarlar ters dönecek güneşe çıkacağım inancım tamdı da gittikçe azalıyor artık alışmam gerektiğini hissediyorum, ailevi çalkantılarım.. Kendi hatalarım yüzündrn yaşadıklarım.. Bilmiyorum ya çok uzun soluklu yazmak isterdim ama inanın omun için bile çok yorgunum.. Sizce ben nerde hata yapıyorum bu yaşadıklarımın çaresi yok mu? Erken değil mi 19 yaşımdayım henüz herşeyin başındayım mı denir yoksa çok yaşlıyım mı? Bu sene sınava tekrar hazırlanmam onun ezilmişliği kaygısı.. Kimin günahını almışım, yoksa bana mı öyle geliyor? Hissetikleriniz ve gördükleriniz neler iyi kötü herşeye açığım umarım anlayan birileri olur derdime çare bulunur. İyi geceler mutlu yıllar tekrardan.

Genişletmek için tıkla ...

Ramez' Alıntı:

Mutlu seneler, çocukluğumda başladı gereksiz takıntılarım çok küçüktüm yaşıma göreydi mesela ellerimi çok yıkardım yıllar geçtikçe artık kaygılarım artmaya başladı, başımı çarpsam beyin kanaması diye midem yansa mide kanaması diye hastaneye çok gittim. Kalp krizi geçirdiğimi sandım. Bunlar başladıktan sonra psikolojik destek aldım ilaçlar terapiler.. Şimdi eskisine göre iyiyim mutlu günlerimde oldu elbette hayat toz pembe de değil her zaman ama sıkıntılar boğuyor. ilaçlarada son verdik ama kafamda kaygılarım hiç susmadı sadece savaşmayı öğrendim hocalara gittik çare yok. Stresten midem patlayacak gibi oldu çok kez bulantıyla geçen aylar yemek yiyemeden biten günler.. Şükür diyorum bugüne geldim iyiyimde, bitmiyor bu sıkıntılarım kaygılarım artık derman bulmadıkça dinimden inançlarımdan çok uzaklaştım. Bahtsızlıklarım herşeyin gelip beni bulması yordu artık biliyorum bir gün anahtarlar ters dönecek güneşe çıkacağım inancım tamdı da gittikçe azalıyor artık alışmam gerektiğini hissediyorum, ailevi çalkantılarım.. Kendi hatalarım yüzündrn yaşadıklarım.. Bilmiyorum ya çok uzun soluklu yazmak isterdim ama inanın omun için bile çok yorgunum.. Sizce ben nerde hata yapıyorum bu yaşadıklarımın çaresi yok mu? Erken değil mi 19 yaşımdayım henüz herşeyin başındayım mı denir yoksa çok yaşlıyım mı? Bu sene sınava tekrar hazırlanmam onun ezilmişliği kaygısı.. Kimin günahını almışım, yoksa bana mı öyle geliyor? Hissetikleriniz ve gördükleriniz neler iyi kötü herşeye açığım umarım anlayan birileri olur derdime çare bulunur. İyi geceler mutlu yıllar tekrardan.

Genişletmek için tıkla ...