Öğretmenin sevgisi

Amerika’nın Baltimore şehrindeki bir üniversitede görevli sosyoloji profesörü, sınıfındaki öğrencileri şehrin kenar mahallelerine göndermiş ve onlardan, o bölgede yaşayan iki yüz erkek çocuğun durumlarını araştırmalarını ve her bir çocuğun geleceği hakkında bir değerlendirme yapmalarını istemişti. Öğrenciler, araştırmalarını bitirdikten sonra yazdıkları değerlendirmelerde, bu çocukların gelecekte hiçbir şanslarının olmadığını dile getirmişlerdi.

Bundan yirmi yıl kadar sonra bir başka sosyoloji profesörü tesadüfen bu çalışmayı buldu ve öğrencilerden bu projeyi sürdürmelerini ve aynı çocuklara ne olduğunu araştırmalarını istedi. Öğrenciler, o bölgeden taşınan ya da ölen yirmi çocuk dışındaki yüz seksen çocuktan yüz yetmiş altısının olağanüstü bir başarı gösterip avukat, doktor ya da işadamı olduklarını tespit ettiler.

Bu durum profesörü çok etkilemişti, konuyu araştırmaya karar verdi. Eskinin yoksul ve umutsuz çocukları, şimdinin ise zengin ve başarılı yetişkinleriydiler. Onları bulmak zor olmadı, zaten çoğu aynı kentte yaşamlarını sürdürüyordu. Görüştüğü kişilere “O koşullarda nasıl bu kadar başarılı oldunuz?” diye sordu. Aldığı cevap her seferinde “Mahalle okulunda bir öğretmenimiz vardı onun sayesinde...” şeklindeydi.

Profesör, bu öğretmeni çok merak etmişti. Hâlâ hayatta olduğunu öğrendiği yaşlı öğretmenin adresini bulup kendisini ziyaret etmek için evine gitti. Karşısında yılların yüzüne eklediği kırışıklara rağmen hâlâ dinç duran yaşlı bir kadın buldu. Merakla yaşlı kadına, “Bu çocukları kenar mahallelerden kurtarıp başarılı birer yetişkin olmalarını sağlamak için kullandığı sihirli formülün ne olduğunu” sordu. Yaşlı öğretmenin gözleri parladı ve dudaklarının kenarında bir gülümseme belirdi:

“Çok basit” dedi,

“Ben o çocukları çok sevdim.”

Alıntı