Nereden Başlamalıyım ?

Fire in Darkness

Kayıtlı Üye
Katılım
13 Ağu 2013
Mesajlar
76
Tepkime puanı
10
Merhabalar, yaklaşık 2 yıldır kendi içimde kaybolmuş gibi hissediyorum. Hem maddi hem manevi olarak yapmam gereken şeylerin farkında olmama rağmen asla harekete geçecek gücü, isteği kendimde bulamıyorum. Bir şeyler yapıyor olsam da genelde anlık oluyor. Bu durum hem akademik hayatımı hem de ruhsal durumumu gerçekten kötü etkiliyor. Hayatıma dışarıdan baktığım zaman çözülemeyecek bir sorun yok çok şükür. Buna rağmen uzun süreli duygu yaşayamıyorum. Mutluluk, üzüntü, sevinç, sinir hepsi anlık olarak hayatımda yer ediyor. En kötü şey ise eğer gerçekten harekete geçebilirsem çok fazla şey başarabileceğimin farkındayım hem maddi hem manevi olarak, çünkü geçmişte yaptım. Yine yapabilirim. Ama bunun bilincinde olmak bile beni motive etmeye 1-2 saatten fazla yetmiyor. Düz, hissiyatsız, amaçsız ve sade hayatıma geri dönüyorum. Artık yıpranmaya başladım ve bu durumdan çıkması git gide daha da zor olacak gibi geliyor. Sanki yaşama beni gerçekten bağlayacak bir şey, amaç, hedef vs bulsam eski motivasyonum her alanda yerine gelecek gibi.. Ama bulamıyorum. Belki benzer süreçten geçmiş ve aydınlığa ulaşmış kişiler vardır. Daha önce düşünemediğim bir yol, tavsiye, öneri istiyorum sizlerden bu çukurdan çıkabilmek için...
Işıkla kalın.
 

Erzurum

Kayıtlı Üye
Katılım
13 Tem 2020
Mesajlar
56
Tepkime puanı
67
Konum
Ayak bastığımız her yer
İş
Cindarlık değil.
Merhabalar, yaklaşık 2 yıldır kendi içimde kaybolmuş gibi hissediyorum. Hem maddi hem manevi olarak yapmam gereken şeylerin farkında olmama rağmen asla harekete geçecek gücü, isteği kendimde bulamıyorum. Bir şeyler yapıyor olsam da genelde anlık oluyor. Bu durum hem akademik hayatımı hem de ruhsal durumumu gerçekten kötü etkiliyor. Hayatıma dışarıdan baktığım zaman çözülemeyecek bir sorun yok çok şükür. Buna rağmen uzun süreli duygu yaşayamıyorum. Mutluluk, üzüntü, sevinç, sinir hepsi anlık olarak hayatımda yer ediyor. En kötü şey ise eğer gerçekten harekete geçebilirsem çok fazla şey başarabileceğimin farkındayım hem maddi hem manevi olarak, çünkü geçmişte yaptım. Yine yapabilirim. Ama bunun bilincinde olmak bile beni motive etmeye 1-2 saatten fazla yetmiyor. Düz, hissiyatsız, amaçsız ve sade hayatıma geri dönüyorum. Artık yıpranmaya başladım ve bu durumdan çıkması git gide daha da zor olacak gibi geliyor. Sanki yaşama beni gerçekten bağlayacak bir şey, amaç, hedef vs bulsam eski motivasyonum her alanda yerine gelecek gibi.. Ama bulamıyorum. Belki benzer süreçten geçmiş ve aydınlığa ulaşmış kişiler vardır. Daha önce düşünemediğim bir yol, tavsiye, öneri istiyorum sizlerden bu çukurdan çıkabilmek için...
Işıkla kalın.


Var tonca. Fakat ulu orta yazılmaz. Haletinin sebebi belli. İlk 1 yılı güzel olsa da sonra ki yıllar hissedilen bu maalesef.
 

doacan

Kayıtlı Üye
Katılım
20 Mar 2018
Mesajlar
61
Tepkime puanı
123
Beni böyle durumlarda yaşamak istemediğim hayatı düşünmek motive ediyor. Ha bu ruh halinden tamamen sıyrılabildim mi? Pek sayılmaz. İtici bir güç veriyor bana istemediğim şeyleri yaşadığımı düşünmek.

İnsanın kendi potansiyelinin farkında olması bile belli bir adım bana göre. Son kez bu motivasyona sahip olduğumda ortaokuldaydım. Notlarım pek yüksek değildi, yaramaz sayılabilecek bir öğrenciydim. Bir gün hayalimi sordular, hemşire olmak dedim, daha yapabileceğin bir hayal seç dediler, güldüler. Onlar gülerken ben hemşire olacağımı biliyordum. Onların gülmesi beni dibe çeker diye düşünmeme rağmen öyle itici bir güç verdi ki bana, istediğim okula 20. Girdim.

O zamanlarda kendimde çalışacak güç çoğu zaman bulamazdım. Beynimin bir tarafı onlar haklı, sen bu seviyede ne başarabilirsin ki, daha az çalış düz liseye git diyordu. Bunları düşünmek beni motive etti. Yaşamak istemediğim hayatı düşünüyor ve hırslanıyordum. O hayatla beynim bana işkence ederken midem bulanarak çalıştığımı hatırlıyorum. İnsanların yüzündeki ifadeyi düşündüm, düz lisede kendimi sürünürken düşündüm, kalbim sıkışıyordu çoğu zaman. Ben bu aklıma gelen hayatı yaşamak istemiyordum. Yaşamak istemediğim için yarışa dahil oluyordum.

Şimdilerde çok başka hayallerim var. Sağlık sıkıntılarım ve bulunduğum ortam bu istikrarı yitirmeye beni zorlasada, bazen rüyalarımda o istemediğim hayatı görürüm. İçimden bir ses kalk ve koş der. O sevmediğin hayatı yaşamamak için ne yapman gerektiğini biliyorsun der. Ona göre hareket etmeye çabalarım. Hala zorlanıyorum yalan yok. Kalkmak ve başlamak bana zor geliyor. Bu hayatı yaşamak istemiyorum ama. Adım atmam gerektiğinin farkındayım.

Çoğu insan nasıl bir hayat yaşamak istediğini bilir. Peki ya yaşamak istemediğiniz hayatı biliyor musunuz? Belki yanlıştır söylediklerim ama bir düşünün. Sizin için işkence olacak bir geleceğin mimarı olmak ister miydiniz? İnsan kendine bunu neden yapar ki? Yaşamak istemediği bir hayata kendini neden sürükler? Düşünün.. Hayal edin. Bu sefer yaşamak yapmak istediklerinizi değil, yaşamak istemediklerinizi düşünün. İşte o hayatın mimarı siz olacaksınız. On yıl sonra mutlulukla mı ben bu hayatı istedim ve elde ettim demek isterdiniz yoksa kendim ettim kendim buldum mu?
 

Fire in Darkness

Kayıtlı Üye
Katılım
13 Ağu 2013
Mesajlar
76
Tepkime puanı
10
Çoğu insan nasıl bir hayat yaşamak istediğini bilir. Peki ya yaşamak istemediğiniz hayatı biliyor musunuz? Belki yanlıştır söylediklerim ama bir düşünün. Sizin için işkence olacak bir geleceğin mimarı olmak ister miydiniz? İnsan kendine bunu neden yapar ki? Yaşamak istemediği bir hayata kendini neden sürükler? Düşünün.. Hayal edin. Bu sefer yaşamak yapmak istediklerinizi değil, yaşamak istemediklerinizi düşünün. İşte o hayatın mimarı siz olacaksınız. On yıl sonra mutlulukla mı ben bu hayatı istedim ve elde ettim demek isterdiniz yoksa kendim ettim kendim buldum mu?
Bu açıdan çok fazla yaklaşmıyorum ne olursa olsun hayatımın istediğim düzene gireceği gibi saçma sapan 1 düşünceye sahibim. Ama şöyle bi bakınca mantıklı geldi söyledikleriniz üzerine düşüneceğim, teşekkürler.
 

Luciordion

Kayıtlı Üye
Katılım
6 Ocak 2019
Mesajlar
1
Tepkime puanı
2
Aynı sekilde ben de bu durumdayım. Kelimesi kelimesine uyuyorum desem yalan olmaz yani. Gelecekte güzel bır hayat yaşayacağım düşüncesindeyim ama hiç bir şekilde harekete gecmiyorum. Heves ettiğim yapmak istediğim çok konu var. Sadece 1 gün sürüyor ve devamını getiremiyorum. Aklım o kadar dolu ki. Sanki hareketle geçmek için birini/bir şeyi bekliyormus gibiyim. İçimdeki gücü çıkartmak istiyorum. Ben bu değilim, ben daha fazlasiyim
 

düşünen ve inanan

Kayıtlı Üye
Katılım
19 Şub 2013
Mesajlar
702
Tepkime puanı
1,221
Dönem, 'insan zombi' üretme dönemi. Çevremiz bizi zehirliyor. Aptallaştırıyor. Tembelleştiriyor. Amaçsızlaştırıyor. İçinizdeki mızmız kediyi ya iyiye evireceğiz ya da duymayıp işimizi yapacağız. Ben böyle böyle eğitiyorum kendimi. Buhranından, her şeyden etkilenmesinden o kadar yoruldum ki direk böyle bir metod uyguluyorum:
Çevreni sustur.
Şu aralar yaptıklarını yapma.
Kafanı sustur.
Farkında olmadan kendine söylediğin olumsuz cümleleri tersine çevirerek söylemeye başla.
Sessiz yaşam alanını yarat.
B12 al.
Meditasyon yap.
Serotoninin için spor yap.
Neden böyle hissettiğini bulmak için alakalı konularla ilgili kitaplar oku.
Sonra hiç düşünmeden ne yapılacaksa yap.

(İşin özeti; kendini nötralize et, çevreyi sessize al, hemen işinin başına otur. )
 
Ü

Üye silindi 56746

Anladığım kadarıyla harekete geçmek konusunda, motivasyon eksikliği konusunda forumda bir çok insan sıkıntı çekmekte. Bilen varsa önerilerini paylaşsın lütfen ?? Yaşayan biri olarak bu konu insanı çok yoruyor. Şimdiden teşekkürler ??
Kendimde bu durumu sorguladığımda en azından bir neden buldum; uzun zamandır deniz, kum ve güneş üçlüsünü görmüyormuşum. Şöyle bir ay gönlümce tatil yapsam, akşamları oyun salonuna gidip araba yarışı oynasam 3d gözlüklerle sanal evrende maceralar yaşasam, o bir aylık sürede güzel vakit geçireceğim ve kafamı ütülemeyecek ve de aşık olmayacağım bir sevgilim olsa, para derdim olmasa ve tatilde dilediğimce müsriflik yapsam... Bütün çakralarım dengelenirdi ?
 

kopuklumocha

Kayıtlı Üye
Katılım
12 Haz 2013
Mesajlar
28
Tepkime puanı
20
Bundan 1-2 yıl önce olsaydı bu postu gördüğümde "ben bunu ne zaman yazdım" derdim. Kelimesi kelimesine aynıydı halim.

Şimdi çok daha iyiyim ve çözümüm basit oldu; sadelik. Beni huzursuz eden herkese kapıyı kapattım, huzur bulduğum insanlarla daha çok iletişime geçtim. Kendime ayırdığım vakti artırdım ama öyle boş manada değil, içimdeki meraka bıraktım kendimi. Bu da bazı günler resim yapmama, bazı günler kitaplara dalmama, bazı günler saatlerce araştırmama hatta uykusuz kalmama, bazı günler yazılar yazmama vs. yol açtı. Kendimi tanımaya çalıştım sonra, "ben neden böyleyim?" şeklinde suçlamadım ama, onun yerine "bunu ne amaçla yapmış/yapıyor olabilirim?" diye sorguladım. Çoğu zaman cevaplara ulaştım, cevaplar beni boğacak gibi olduğunda ise konuyu rafa kaldırıp zihnimi boşalttım, daha hazır bir haldeyken raftaki soruyu indirip çözdüm. Doğayı inceledim, hayvanlar veya manzaraları değil yalnızca, bir dalı bile inceledim, onun her yıl yaşadığı döngüyü düşünürken saatler harcadığım oldu. Empati yaptım bol bol, bir sürü örnek buldum bu yolla. Her soruna veya mutluluğa karşı yaşanmış bir emsal var yani, bizi ayıran olaylar karşısındaki farklı tutumlarımız. Ne istediğimi sorguladım, her konuda, mesela tatile gideceksem "tatilden istediğim ne?" ve "tatilden istediğim ne olmalı?" sorularını çarpıştırdım. Cevap aynıysa sorun yok, fakat isteğim saçmaysa sonu hüsran olacaktır, oysa olması gereken her zaman, o an fark etmesek dahi bizim için en iyisidir. Hala süreç devam ediyor ama yöneten benim. Beni en iyi ben tanıyorsam, çözümü de ancak ben bulabilirim. Umarım birilerine faydam olmuştur.

Sağlıkla ve sevgiyle kalın.
 

Eleman

Kayıtlı Üye
Katılım
18 Tem 2014
Mesajlar
107
Tepkime puanı
47
İş
Tasarim ve El Sanatları
Kendimde bu durumu sorguladığımda en azından bir neden buldum; uzun zamandır deniz, kum ve güneş üçlüsünü görmüyormuşum. Şöyle bir ay gönlümce tatil yapsam, akşamları oyun salonuna gidip araba yarışı oynasam 3d gözlüklerle sanal evrende maceralar yaşasam, o bir aylık sürede güzel vakit geçireceğim ve kafamı ütülemeyecek ve de aşık olmayacağım bir sevgilim olsa, para derdim olmasa ve tatilde dilediğimce müsriflik yapsam... Bütün çakralarım dengelenirdi ?
Kesinlikle aynı şeyleri istiyorum..:love:
 

Eleman

Kayıtlı Üye
Katılım
18 Tem 2014
Mesajlar
107
Tepkime puanı
47
İş
Tasarim ve El Sanatları
Merhabalar, yaklaşık 2 yıldır kendi içimde kaybolmuş gibi hissediyorum. Hem maddi hem manevi olarak yapmam gereken şeylerin farkında olmama rağmen asla harekete geçecek gücü, isteği kendimde bulamıyorum. Bir şeyler yapıyor olsam da genelde anlık oluyor. Bu durum hem akademik hayatımı hem de ruhsal durumumu gerçekten kötü etkiliyor. Hayatıma dışarıdan baktığım zaman çözülemeyecek bir sorun yok çok şükür. Buna rağmen uzun süreli duygu yaşayamıyorum. Mutluluk, üzüntü, sevinç, sinir hepsi anlık olarak hayatımda yer ediyor. En kötü şey ise eğer gerçekten harekete geçebilirsem çok fazla şey başarabileceğimin farkındayım hem maddi hem manevi olarak, çünkü geçmişte yaptım. Yine yapabilirim. Ama bunun bilincinde olmak bile beni motive etmeye 1-2 saatten fazla yetmiyor. Düz, hissiyatsız, amaçsız ve sade hayatıma geri dönüyorum. Artık yıpranmaya başladım ve bu durumdan çıkması git gide daha da zor olacak gibi geliyor. Sanki yaşama beni gerçekten bağlayacak bir şey, amaç, hedef vs bulsam eski motivasyonum her alanda yerine gelecek gibi.. Ama bulamıyorum. Belki benzer süreçten geçmiş ve aydınlığa ulaşmış kişiler vardır. Daha önce düşünemediğim bir yol, tavsiye, öneri istiyorum sizlerden bu çukurdan çıkabilmek için...
Işıkla kalın.

Ben de aynı durumu yaşadım, hatta yaşamaya devam ettiğimi söyleyebilirim. Siz de sanırım bu paylaşımınızı içinde bulunduğunuz durumun pik noktasında yapmış olmalısınız.
Şuna inanıyorum ki yaşantılarımızın kontrolü bizim elimizde değil. Değiştirmek istediğimiz çok şey var. Bir akış var... O akış bize çizilmiş bir akış... Bir şey gerçekleşmiyorsa henüz doğru zaman gelmemiştir diye bir söz vardır hepimiz duymuşuzdur.
Ben de bunu düşünerek kendimi rahatlatmayı ve yapamadıklarım için kendimi suçlamayı bıraktığımı düşünüyorum.
Aksi halde kendimi istemsizce derin bir depresyona sürükleyeceğimin farkındayım.

Pek çok şeyi değiştiremememin, idealimdeki yaşam tarzımı kuramamış olmamın en büyük nedenlerinin başında maddi durum ve aile bağları geliyor. Bir güç var ve o güç benim aile bağlarımı keserek, bağımsız hareket etmemi engelliyor. İstesem bulunduğum yerden ayrılıp, herşeyi terkedip sadece kendi hedefime odaklanabilecek gücüm olduğu halde bunu şu an yapmamam gerektiğinin farkındayım. Yani doğru zaman benim için henüz gelmedi.

Hatta şunu da bilemem belki de kendim için doğru zannettiğim yol da doğru tercih olmayabilir. Her şey iyi olacak derken, o yoldan giderken daha da zorlanabilirim. Böyle bir ihtimali de göz ardı etmiyorum.

Bir başka açıdan kendi özeleştirimi yaptığımda ise en büyük takıntılarımdan birinin mükemmeliyetçilik olduğunu keşfettim.
Mükemmeliyetçilik kulağa iyi bir şeymiş gibi gelse de hiç de iyi bir şey değil! Bunu aşmaya kırmaya çalışıyorum. Hepimizin hataları günahları var, olmaya da devam edecek. Bizi biz yapan, güzel yapan hatalarımızı kabullenmeliyiz.

Diğer bir noktada kişisel ataleti yenmek, başka bir deyişle tembellik halimizi kırarak harekete geçme eyleminde bulunmak.
Bu konularda youtube üzerinde bazı psikologların güzel videoları var. Onları izlemek de bana pozitif anlamda katkıda bulundu.
Dileyenlere böyle bir öneride bulunabilirim.

Sonuç olarak öğrendiğim hayatımla ilgili ne tek başına aklımla, ne tek başına kalbimle hareket etmemeyi, her ikisinin de sesini dinleyip ve harmanladıktan sonra yoluma devam etmeye çalışıyorum.
 

arifaydin

Kayıtlı Üye
Katılım
26 Şub 2012
Mesajlar
32
Tepkime puanı
41
. Hayatıma dışarıdan baktığım zaman çözülemeyecek bir sorun yok çok şükür ... .... hem maddi hem manevi olarak ........ aydınlığa ulaşmış kişiler vardır. Daha önce düşünemediğim bir yol, tavsiye, öneri istiyorum sizlerden bu çukurdan çıkabilmek için...
Işıkla kalın.

Duygular ve duşunceler aslında bize ait değil. Fiilerde aslında bizim değil ama konumuz bu degil.

Ne yersen o sun. Helal ve temiz gıda ile beslenmen gerekiyor. Hazır yiyecekler tuketmemelisin. Etten uzak durmalısın. Dahasi az yemelisin. Çünkü ince bağırsakların da bakteriler seni yönlendiriyor. Temizlemek için diyabet vs. Sagligina da dikkat ederek açlık orucu tutmalisin. Yeni başlayanlar için 3 gun tutabilirsin.

Bırak vücudun seni temizlesin.
 
Üst