Nedir bu rahatlık?

Arkadaşlar ben lise son sınıf öğrencisi sayısal bölümde bir öğrenciğiyim. Ygsye şurda 2.5 ay kalmış ben derslerime sarılmam gerekirken televizyon olsun bilgisayar olsun telefon olsun boş işlerle uğraşıp duruyorum babam okadar zengin bir adam değil orta halli bir aileyiz , zaten bende çok zeki bir öğrenci değilim fakat potansiyelimide biliyorum çalışırsam yapamıycagım birşey yoktur..eksiklerimde çok ygs konularından,o şevk o çalışma hırsı bir türlü gelmiyor.. bence elimdekilerden dolayı son model telefonm olsun pederın altındakı araba olsun hiç gitmicek gıbı yaşıyorum bunları babam anam hep bana aynı şekilde bakıcak düşüncesiyle hareket ediyor gibiyim. Bu rahatsızlığı bilmeme ragmen, vicdani bir rahatsızlık olmasına ragmen birşey yapmamaktayım neyın kafasını yaşıyorum bende bilmiyorum doğrusu babam annem ilgisizler çok, bunu onlarada söyledım babamın lafı şöyleydi ''çalışmak isteyen yapar'' yani adam dershaneye göndersın yedirsın içirsin giydirsin bu kadar babalık yani diğer herşeyi benden bekliyor bu hep böyleydi okul hayatımda daha geçen hafta kaçıncı sınıfta oldgmu bılmıyordu, Bende belkı bununda bir etkisi olablir babam annem takmıyorsa ben niye takıyım gibisinden ama ben onlar için yaşamıyorum kendim için birşeyler yapıcam yaparsam kendim için okuyorum.. fakat bunları bılmeme ragmen bir aktiflik yok nedendir onu bilmiyorum siz değerli abi ablalar ve yaşıtlarımın eleştiriliernizle önerilerinizle dusuncelernızı almak istiyorm.

Ebeveyn ilgisizliği hisseden çocuk, bilinçaltında onları cezalandırmak ister. Kendisi için doğrunun ya da yanlışın ne olduğunu yine kendi bilinci seviyesinde zaten bilmektedir fakat; ilk sevgi ve ilgi alması gereken yerden yeterlilikle çıkamadığı için, bu bilinçli eksikliğe ceza vermek ister. Dolayısı ile, "beni nasıl bilerek sevgisiz ve ilgisiz bırakırsınız? Ben de sizin istediğiniz gibi olmayacağım" alt bilinciyle hareket etmeye yönelir. Farkında olsa da olmasa da. Benim tavsiyem, bir psikiyatr yahut psikanaliz uzmanıyla bu bilinçaltı kalıplarınızı tedavi ettirmeniz. Hepimizde var, sakın psikiyatr yazdım diye yanlış anlaşılmasın. Çünkü bilinçaltı gelişimi daha biz anne karnına düştüğümüzde başlıyor ve herşeyden etkileniyor. Bunda özellikle psikanaliz uzmanı tavsiye ederim. Yaşınız daha çok genç ve başarıyı istemenize rağmen, uygun şartlara da sahipken, bu fırsatları kaçırırsanız ileride çok geç olmaz belki ama, kaybettiklerinize üzülürsünüz. Bu aslında uzman görüşü gerektiren bir konudur ama; yine de birşeyler yazmak istedim.

Daha beteri ben varım kardeşim , bu arada ne olmak istiyosun ?

Merhaba kader arkadaşım.

Arkadaşlar buna "kader" diyip kendi yolunuzu tıkamayın. Kendi kodlarınızı değiştirme yoluna gidin. Birbirinizi farkında olmadan onaylıyorsunuz aslında, o yüzden "zaten hiç bir şey değişmeyecek, ne olacaksa olacak" kavramından tamamiyle sıyrılın. Sevgiler.

-Senin yaşında bir çocuğun bu saatte okulda olması gerekirken ne işi var burda?
Babama ben de hep söylüyorum ama eve para götürmek zorundaymışım..
-Baban çalışmıyor mu ?
Hayır o hastaymış,çalışamıyormuş..
-Okula gitmek istiyor musun peki ?
Evet istiyorum.Okumak istiyorum ben..
....
İstanbul trafiğini bilenler bilir..Bir gün yine trafik ve arabaların arasında dolaşıp selpak satmaya çalışan küçük çocuklar gözükür..Abartmıyorum yarım saatte 50m ya gidilmiştir ya gidilmemiştir..Yağmur başlar ve bir "adam" gelip çocukları toplayıp gider.. Çocuklardan kiminin ayağında terlik, kiminin ayağında terlik bile yok iken o gelen "adam"ın giyimi gayet yerindeydi..

Bunlar birebir şahit olduklarımdır..
Evet anne-baba sadece "dershaneye göndermek,yedirmek, içirmek, giydirmek" için yoktur ama bunların da önemini ancak yokken anlarız. Öncelikle bunların değerini bilmeliyiz.Diğer herşeyi benden bekliyor dediğiniz ise sadece derslerinize çalışmanız büyük ihtimal.. Sizce çok mu şey bekliyorlar ?
Aslında nasıl yardımcı olabilirim diye düşünürken yazdıklarınızı bir daha okumak istedim ve sayfanın başına çıktığımda Urum'la aynı olan ve çok beğendiğim o sözü imzanızda gördüm.. İğneyi-ipliği bırakın neredeyse dikiş makinenizi almışsınız elinize, sizce artık gerisi çok kolay değil mi ?
Psikolojik olarak da Yeşil Çingene bence çok güzel anlatmış.

Umarım yazdıklarımı yanlış anlamazsınız ve inşallah birşeyler için yardımcı olmuşumdur.Şimdiden sınavınızda başarılar.Sevgiyle

Yesil Cingene' Alıntı:

Ebeveyn ilgisizliği hisseden çocuk, bilinçaltında onları cezalandırmak ister. Kendisi için doğrunun ya da yanlışın ne olduğunu yine kendi bilinci seviyesinde zaten bilmektedir fakat; ilk sevgi ve ilgi alması gereken yerden yeterlilikle çıkamadığı için, bu bilinçli eksikliğe ceza vermek ister. Dolayısı ile, "beni nasıl bilerek sevgisiz ve ilgisiz bırakırsınız? Ben de sizin istediğiniz gibi olmayacağım" alt bilinciyle hareket etmeye yönelir. Farkında olsa da olmasa da. Benim tavsiyem, bir psikiyatr yahut psikanaliz uzmanıyla bu bilinçaltı kalıplarınızı tedavi ettirmeniz. Hepimizde var, sakın psikiyatr yazdım diye yanlış anlaşılmasın. Çünkü bilinçaltı gelişimi daha biz anne karnına düştüğümüzde başlıyor ve herşeyden etkileniyor. Bunda özellikle psikanaliz uzmanı tavsiye ederim. Yaşınız daha çok genç ve başarıyı istemenize rağmen, uygun şartlara da sahipken, bu fırsatları kaçırırsanız ileride çok geç olmaz belki ama, kaybettiklerinize üzülürsünüz. Bu aslında uzman görüşü gerektiren bir konudur ama; yine de birşeyler yazmak istedim.

Genişletmek için tıkla ...

Bu kadar iyi anlatılabilirdi ancak. Bende böyleyim ve belki de fazlası..