Neden duygularımda dengesizlik yaşıyorum

Duygularımı bir an aşırı bir an hiç yaşayamıyorum Örnek olarak sevdiğim kız aklıma geldi diyelim. Hüzünlü bir olay olmuş gibi ağlıyorum bir kaç saniye geçiyor o duygu biranda kayboluyor ve ne oldu bana algılayana kadar unutmuş oluyorum. Çok saçma bir durum ve ayrıca çok öfkeliyim ve bastıramadığım birşey bu aslında eskiden de böyleydim ama bastırabiliyordum. Ama o kadar çok öfke doluyum ki anlatılamayacak nitelikte. Sevdiğim kızı hala düşünüyorum, Duman "haberin yok ölüyorum" dinliyorum, iyice tribe girdim, gece geç saatlere kadar oturuyorum okula önem vermemeye başladım. Elim kolum bağlı kafayı yemiş vaziyette oturuyorum kimseyle konuşmamaya başladım, asosyal oldum. Arkadaşlarım bile diyor sana ne oldu böyle. Çok değiştim çok, hem de eski beni geri istiyorum.

Ben çevremden tepki gòrecek kadar büyük yaşamıyorum ama bu anlattığınîz şu aralar bende de var.Aynı konu için bi hüzünlenip bi mutlu oluyorum.Bazen çok hassaslaşıyorum.Ve çok sorgular oldum şu sîralar içimde..Hatta "şu an ki ruh haliniz"kîsmına hiç net bişey yazamıyorum.Yalnîz bende öyle asosyallik yok.Her zaman ki gibi gezentiyimSizde kafanîzı dağıtacak şeyler yapıp,düşünmemeye çalışın.Sizede iyi geceler..

Esenlikler dilerim, aynı duyguları bende yaşamıştım, beslediğiniz duyguların karşılığı olmadığı için böyle etkiler oluyor, bu duyguları yaşayan insanın dakikasında bir yıl gizlidir, ama inanın bana sadece zaman gerek, sizin için ne kadar saçma bir cevap olsa da, Zaman, zaman, zaman...

Bu ergenlik dönemi diyecem ama kızacaksınız şimdi.
Ergenlik dönemini direk atlamış biri olarak, ergenlik nedir bilemiyorum ama gelişim psikolojisinindeki dönem belirtileri yazılmış, özellikle ani duygu değişimleri kısmını yaşıyorsun.

Eski sen diye bir şey yok, o zamanlar çocuktun, 10 yaşındaki halin geri gelmez. Şu anda büyümeyi durdurup eski çocukluğuna geri dönemezsin. Gercek halin bu halin, yetişkinlşk böyle zor birşey, herkes eski çocukluğuna geri dönmek ister ama gercek karekterimiz yetişkinliğimizde oturur. Bence şu anda olduğun kişiyi kabul et ve bu dönemi atlatmaya calış, öfkensinşr gibi duygulardanda kurtul. Ben en son sinirleneli 5 yıl oluyor. Sinirlenmek sağlıklı değil, bir yararıda yok.
Şimdi böyle uzaktan tavsiye vermemin anlamıda yok. En iyisi ailene arkadaşlarına içini dök. Konuşcak 1 kişi bile mutlaka vardır.

Merhaba VirtualHuman,

Hayattaki en büyük mottom değiştiremediğin şeyi kabullenmek olmuştur. Evet, hepimiz insanız, önce durumları değiştirip kendi istediğimiz forma getirmeye çalışırız, çalışmalıyız da ama olmadığında da olmadığını görüp kabullenmeyi bilmek gerekiyor. Ve çok klişe ama zaman her şeyin gerçekten de ilacı. Emin olabilirsin ki ileride geriye dönüp baktığında neden böyle olduğunu, sevdiğinin neden yanında olmadığını, böylesinin senin için daha hayırlı olduğunu göreceksin.. Metallica hayranısın Bu aralar biraz daha eğlenceli, motive edici birşeyler dinleyip izleyebilirsin mesela, illa ki sosyalleşmen gerekmiyor, bunu ben de yapamadım bir süre - kitap okumak da imkansız olabiliyor bazen.. mesela ben böyle durumlarda yabancı dizilere sararım.. Gerçekten de iyi geliyor.. Günde 6-7 bölüm seyrettiğim olur böyle zamanlarda.. Yolda - arabada mutlaka bağır çağır şarkı söylerim.. Kendini çukurdan çıkaracak, tutunacak bir şey mutlaka bulacaksın, yeter ki iste..

Söyleceklerini söyleyemediğinden belki bu duygular bilinçaltında kalmış.Birike birike sizde böyle patlamalara yol açıyor ve birde bahar havası.

Sorun: Depresyon
Neden: Egonun kaldıramaması
Çözüm: Zamanla umursamayacak hale gelindiği an