sıkışmış gibiyiz hiç olmayacak hayyallerin, hiç gelmeyecek mutluluğun, peşimizi bırakmayan hüzün ve kederin arasında sıkışmış gibiyiz. yorulduk hemde fazlasıyla ayakta durmaktan güçlü görünmekten her gün farklı maskeler takıp farklı kimliklere bürünmekten. nereye kadar böyle devam edecekti ne zaman bitecekti bu dert ve çile? yine bizi bizden alan ve çıkmazlara iten sorular durağına geldik ve belki de hiç gelmiyecek içinde cevapları bulunduran bir otobüsü dondurucu soğuk havanın ve inanılmaz şekilde muhteşem bir şekilde yağan yağmurun altında beklemekteyiz. uzun bir bekleyiş içerisindeydik otobüsü beklerken o durakta donarak ölebilirdik. ama göze alınan bir riskti bu ne de olsa ölüme tatlı bir uyku ile kucak açacaktık. öyle bir duruma gelmişti ki bu durumu bile artık bir lütuf olarak görebiliyorduk. Ne yazık aslında soruların cevabı bizde saklıyken her zaman ki gibi kendimizi hiç gelmeyecek bir otobüse bağlayarak hayatımızı ziyan ediyor ve çoğu zaman bundan daha ileriye adım atarak son veriyorduk
merhabalar saygı değer forum üyeleri yukarıda gördüğünüz üzere yasmış olduğum metin şu anda yazmak olduğum kitaptan bir alıntı. bu yazdığım metin ile ilgi her türlü görüş ve eleştiriye açığım fikirleriniz benim için değerli sizce iyi yazabilmişmiyim? ya da yazmaya devam etmem gerekiyor mu?
şimdiden herkese teşekkürler
merhabalar saygı değer forum üyeleri yukarıda gördüğünüz üzere yasmış olduğum metin şu anda yazmak olduğum kitaptan bir alıntı. bu yazdığım metin ile ilgi her türlü görüş ve eleştiriye açığım fikirleriniz benim için değerli sizce iyi yazabilmişmiyim? ya da yazmaya devam etmem gerekiyor mu?
şimdiden herkese teşekkürler
