Kendinle Yüzleş!

Kendin olmanın en büyük dezavantajı herkes seni dışarıdan görebilirken, senin kendini görememendir. Söz konusu kendimiz olunca asla tam anlamıyla "tarafsız" olamayız. Fakat, kendimizde en büyük değişimler, yine kendi iç dinamiklerimiz sayesinde mümkündür. Gelişim böyle başlar, yükseliş böyledir. Kendini bilmeye çalışmak, kendine sırtını dönmemek, yüzleşmek. Göğsümüzde oturan hakim vicdan, bizi yargılar. Ve biz kendimizle şu hayat sahnesinde muhakkak yüzleşiriz.

Konuya katılım umarım olur. İlk defa böyle katılıma bağlı bir konu açıyorum.
Siteninde içeriğine uyacağını düşünüyorum. Parapsikolojik alanlarda da, gündelik hayattada, arınma, yükseliş, açılımlar, yetenekler... Adına ne derseniz, itirafla başlar. Yüzleşmeyle. Bir şeyleri kaçırmanızı sağlayan, sizi aşağıya çeken yönleriniz nelerdir? Kendinizi gözlemleyin, kendinizi eleştirin, kendinizle yüzleşin! Bunu yapacak cesaretiniz var mı?



Aslında kabul etmek istemedim şimdiye kadar ve direttim ama ben sanki, kusursuzmuşum gibi, hiç hata yapmıyormuşum gibi -ki çok hata yaparım- davranıp insanlara karşı hiç tolerans göstermiyorum. Kendimde o beğenmediğim insanların yaptıklarını yapıyorum ama kendimi kayırma yanılgısına düşüyorum. Bayan, Ben Asla Hata Yapmam.

Aslında kabul etmek istemedim şimdiye kadar ve direttim ama ben sanki, kusursuzmuşum gibi, hiç hata yapmıyormuşum gibi -ki çok hata yaparım- davranıp insanlara karşı hiç tolerans göstermiyorum. Kendimde o beğenmediğim insanların yaptıklarını yapıyorum ama kendimi kayırma yanılgısına düşüyorum. Bayan, Ben Asla Hata Yapmam.

Bence her insan kendine zaman zaman bunu yaşatıyordur....Bu noktaya geldiğim olmuştur....
Zaten insanlarİn kendileriyle ilgili en büyük sorunu bence bu düşünce

"Göğsümüzde oturan hakim vicdan, bizi yargılar."
Çok güzel bir cümle bayıldım. ? Hepimizi anlattığını düşünüyorum.

Aslında ben sevdiğim insanlara karşı çok acımasız oluyorum. Tabiri caizse eziyorum. Sonradan çok fazla pişman oluyorum fakat esas hatam asla özür dilemeyişim. Beni kemiren vicdanımla oturup af bekliyorum.

Bazen kaybettiğini kabul edip yola devam etmeli. Benim tek yaptığım orda kalıp beklemek. Öğrenmeliyim dönüşmeliyim, kendime ögretmeliyim.

Değerimi kendim kazanmalıyım, başkalarının sırtına basarak kazanamam. O onların değeri, benim değil. Çalmamalıyım.

Ben sadece düzgün birisiyim. Ötesi yok! Çirkin değilim ama beni gördüğünüzde heyecanlanmazsınız, içiniz kıpır kıpır olmaz. Fiziki olarak da bir albenim yoktur, cinsel dürtüler oluşturtmam. Bir çekiciliğim ve cazibem yoktur. Tüm bunların farkındayım ve yalnızlığı kabulleniyorum. Tok bir ses tonum da yok mesela. Telefonda benimle konuşurken size kulak orgazmı yaşatamam. Üstüne üstlük bir de şişmanım. Baklava şeklinde karın kaslarım yoktur, benim karın kasım sini şeklindedir. Kimilerine göre bu bana bir tatlılık katıyor ama sevgili olabilecek güzelliği de vermiyor. Çok mu dert? Eskiden dertti ama artık değil. Yavaş da olsa kendi sağlığım için kilo veriyorum. Beni beğenen böyle beğenir mi? Sanmıyorum, senelerdir pek beğenen çıkmadı ne de olsa. Neyse, ne demiştim? Evet, tüm bunların farkındayım ve yalnızlığı kabulleniyorum.

Bazen kendinle yüzleşirken uzmandan yardım almak gerekebilir, bu süreçte tek başına olmak her zaman aydınlanma sağlamıyor kendimden biliyorum. Önce uzman için para biriktirmek lazım tabii .d anlatın, içinizi dökün, susmayın deniyor ama eşe dosta anlatmak da bir yere kadar, akil insan şart.