Kendi kıymetini bilmek /bilememek

dünyalı

Kayıtlı Üye
Katılım
18 Nis 2010
Mesajlar
455
Tepkime puanı
772
bizler daha çok başkalarının kıymetimizi bilip bilmemesine takıldığımızdan ötürü kendimize sıra gelmiyor....

Öyleki insanlarla olan ilişkilerimizde kendimizi görmezden gelip sonrada ah vah edip döne döne yanıyoruz. Yolun sonunda şanslıysak eğer kendimizi anlamamız için bir ışık yazdıysa bu da yine bir başkasının vesilesiyle oluyor...

Önce kendimizi sevmeliyiz ki sevginin ne olduğunu bilelim
 

Alice amundsen

Kayıtlı Üye
Katılım
1 Haz 2018
Mesajlar
416
Tepkime puanı
622
Konum
Aynanın diğer tarafı
bizler daha çok başkalarının kıymetimizi bilip bilmemesine takıldığımızdan ötürü kendimize sıra gelmiyor....

Öyleki insanlarla olan ilişkilerimizde kendimizi görmezden gelip sonrada ah vah edip döne döne yanıyoruz. Yolun sonunda şanslıysak eğer kendimizi anlamamız için bir ışık yazdıysa bu da yine bir başkasının vesilesiyle oluyor...

Önce kendimizi sevmeliyiz ki sevginin ne olduğunu bilelim
Evet ya
Başkalarınin bizi sevmesine yönelip kendi değerimizi düşürüyoruz.
 

blessedwithlove

Kayıtlı Üye
Katılım
5 May 2020
Mesajlar
108
Tepkime puanı
226
Konum
paradise lost
İnsan ne yaparsa kendi kıymetini bilmemiş olur mesela enteresan bir durum. Bence ne yaşarsak yaşayalım ruhun tekamülü için yaşıyoruz, ruh ve beden tecrübe etmesi gerekeni tecrübe ediyor. Ben o şekilde değerlendiriyorum.

Duygular, insana yaşadığını hissettiriyor. Özlem, korku, heyecan, acı, sevinç hepsi yaşamımızın vazgeçilmezleri. Mesela acı ya da korku duyarsam diyorum ki hayattayım, yaşıyorum ve bu çok güzel bir şey mazoşist değilim bu arada sadece bu hislerde insani yaşamın ta kendisi bunu söylemeye çalışıyorum. Tabi çok genel bir soru olduğundan çok genel olarak yorumladım. Sevmek lazım hayatı her şeyi olduğu gibi.
 

Alice amundsen

Kayıtlı Üye
Katılım
1 Haz 2018
Mesajlar
416
Tepkime puanı
622
Konum
Aynanın diğer tarafı
İnsan ne yaparsa kendi kıymetini bilmemiş olur mesela enteresan bir durum. Bence ne yaşarsak yaşayalım ruhun tekamülü için yaşıyoruz, ruh ve beden tecrübe etmesi gerekeni tecrübe ediyor. Ben o şekilde değerlendiriyorum.

Duygular, insana yaşadığını hissettiriyor. Özlem, korku, heyecan, acı, sevinç hepsi yaşamımızın vazgeçilmezleri. Mesela acı ya da korku duyarsam diyorum ki hayattayım, yaşıyorum ve bu çok güzel bir şey mazoşist değilim bu arada sadece bu hislerde insani yaşamın ta kendisi bunu söylemeye çalışıyorum. Tabi çok genel bir soru olduğundan çok genel olarak yorumladım. Sevmek lazım hayatı her şeyi olduğu gibi.
Evet haklısinız yaşanan herşeyde birhayır var belki hergün yenibirşey öğreniyor insan hayat tozpembe değil evet ama kapkaranlik da değil...
 
Üst