Kardeşim Benim... İncitmemeli...

Rooh

Kayıtlı Üye
Katılım
31 Tem 2018
Mesajlar
13
Tepkime puanı
17
KARDEŞİM BENİM...

rahmetli babam kardeşiyle (amcam) pek görüşemezdi...
amcam gemilerde çalışırdı... hayatı uluslararası sularda geçti...
bazen yaptıklarını kendince yanlış bulur, kızardı da ona...
gün geldi amcam hastalandı ve vefat etti...
babam alelacele köye gitti... yanında abim de vardı...
orada kardeşinin cenazesi başında yaşadıklarını anlatan bir mektup gönderdi bize...
sağlığında uzun yıllar göremediği kardeşinin ölümünü kabul edemiyordu; 'yüzünü açtım, baktım ki uyuyor' diye yazmıştı...
'kalk kardeşim, aç gözlerini' diye yalvarırken nasıl ağladığını anlatıyordu...
abim, 'babam mektubu yazarken de ağlıyordu' dedi bize sonrasında...

*
amcamdan fazla bahsetmeyen babam, sanki her gün birlikte yaşamışlar da ayrılmışlar gibi, cenazesi başında hıçkırıklara boğulmuştu...
kardeşinin o yaşlı yüz çizgilerinde, çocukluklarında, baba ocaklarında yaşadıkları eski günleri görmüştü belki de...
kardeş bu... aynı kandan... aynı hatıraları yaşadığın kardeşin...
et ile tırnak gibi...
kardeşle yakınlığın başka hiç kimseyle o anlamda olamaz...
onunla ailene, çocukluğuna ait paylaşmaların başkasıyla yaşanamaz...
dostluk anlamında çok yakınların olabilir… ama kardeşliğin ifade ettiği manalar çok farklı, çok içli…
o halde...
olmadık sebeplerle ne kardeşi, ne abiyi, ablayı incitmemeli...
kardeşin hata yapabilir... bir taraf hiç olmazsa sakin kalmalı ve affetmeli...
hatta affetmeyi öğretmeli...
'kardeşim ne yapsam iflah olmuyor, kardeşlik hatırıma uymuyor' diyorsan derim ki; hiç olmazsa sen bu hatıra uy... ve sabır et...
günümüzde görüyorum ki; birçok incir çekirdeğini doldurmaz sebepten kardeşler birbirlerini kırıyor ve küsüyor... yıllar yılı konuşmuyor...
ta ki... geride kalan cenazede pişman olana kadar...
değer mi...

Maalesef nefs, nefes aldırmıyor günümüzde insanlara... Hep ben haklıyım dedirtiyor... Halbuki Allahü teala nefsin kendisine ve bize düşman olduğunu bildiriyor... Allah'ın düşmanı nefsin değil de, Rabbimizin razı olduğunu yapacak kahramanlar nerede ? Nefsine, "Ben seni Allahımın rızası için ayaklarımın altına alıyorum" diyecek, gidip dargın olduğu kardeşiyle barışacak güzel kullar nerede... Geçen bir yerde izledim... Kırk yıldır konuşmayan abla ile erkek kardeşi barıştılar... Sonra ikisi de ağlaştılar... Küskünlükte sıkıntı var, barışmakta rahmet... Önden adım atana da sevabın büyüğü var... (Ömer Çetin Engin)
 
Üst