İnsan Özgürlüktür...

Gerçek insanları sevmek zordur çünkü gerçek bir insan, senin beklentilerini gerçekleştirmeyecektir.

Böyle bir amacı yok. O, bir başkasının beklentilerini gerçekleştirmek için yaşamıyor, kendi hayatını yaşamak zorunda. Ve ne zaman sana karşı olan ya da senin duygu, düşünce ve varlığınla uyum içinde olmayan bir alana kayarsa, bu sevgi zorlanıyor.

Sevgiyi düşünmek çok kolaydır. Sevmek çok zordur. Bütün dünyayı sevmek çok kolaydır. Asıl zor olan tek bir insanı sevmektir. Tanrı’yı ya da insanoğlunu sevmek çok kolaydır. Asıl sorun gerçek bir insanla karşılaştığın zaman yaşanır. Onunla birlikte yürümek için büyük değişimler geçirmek, büyük mücadeleler vermek zorundasın.

O senin kölen olmayacak ve sen de ona köle olmayacaksın. Asıl sorun da buradan kaynaklanıyor. Eğer sen bir köle olacaksan, yâda o köle olacaksa ortada bir sorun yok. Asıl sorun kimsenin bu dünyaya kölelik yapmak için gelmemiş olması. Kimse köle olamaz. Herkes özgür bir bireydir... Bütün varlık özgürlükten oluşur. İnsan özgürlüktür.

Unutma... Bu gerçek bir sorun, senin şahsınla ilgili bir şey değil. Sorun, sevgi olgusuyla ilgilidir. Bunu şahsi bir soruna dönüştürme, yoksa çok zorlanırsın. Herkes az yâda çok aynı sorunla karşılaşmak zorunda. Sevgide zorluk yaşamamış tek bir insanla bile karşılaşmadım. Bunun sevgiyle bir ilgisi var, sevgi dünyasıyla.
alinti

Allah insanı köle olarak yaratmadı,yeryüzündeki halifesi olarak yarattı.asıl zor olan bunu anlayabilmek,özgürlüyü anlayabilmek

Malesef bazıları bunun farkında değil...

Alışmışız sevmeyi sahiplenmeye eş görmeye. Sevince bir olmayı, birbirine ait olmak olarak algılıyoruz. Benimsin, başkasına yar etmem; bir seni sevdim gerisi yalan; başkasına yar olmam,vs... lafları bundan mı türedi acaba? Bir yerde yanlış bir nokta var. Yazıda da dendiği gibi kölelik değil sevgi! Hayatımıza giren kişi ile ortak bir hayata başlıyoruz, ortak noktalarda, birinin baskın olduğu tek bir yöne kaymış bir hayat değil. Gerçek sevgi anlayış ister, fedakarlık ister, saygı ister...

Teşekkürler...