"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"

Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.

İnsan ilişkilerinde başarısızım

yıldırım

Kayıtlı Üye
İnsan ilişkilerinde çok başarısızım halbuki çok arkadaş canlısıyım, çok severim, çok fedakarlık yaparım, maddi manevi her konuda açığım, güler yüzlü, yerine göre esprili... ama yok olmuyor insanlar bana her yerde her ortamda mesafeliler kimseyle samimi olamıyorum ne kadar istesemde olmuyor. insanların benden neden uzaklaştığını çözemiyorum kişisel gelişim kitaplarıda okudum, eft, olumlama da yaptım hiç bişey değişmedi. Yıllardır kendi kendime neden diye soruyorum onunda cevabı yok. Benzer şeyler yaşayan var mı? yada tavsiye verebilirseniz sevinirim.
 
Şunları söyleyebilirim.İlk önce kendinizi sevip sonrada kendinizi başka insanlardan tarafından sevilmeye bırakın.
Yani bırakın gitsin.:) Bu hayatınız boyunca böyle olmayacak ya.
 
bazı insanlarda bu var ama iyi niyetli yada arkadaş canlısı olunsa da bunları yaşıyorlar bence bunun sebepleri özgüven eksikliğinden tutun ruh halimiz yüzünden kaynaklanan negatif enerjiler sanırım bunlara göre esma çekilmesi tavsiye ediliyor mesela ya basit daha neşeli olabilmek ya vedut sevilmek ve sevmek gibi
 
Teşekkür ederim arkadaşlar bu zikirleri hatta daha bi çok duayıda okuyorum kendime hem güvenirim hemde çok severim hiç negatif değilimdir her zaman insanlara olumlu yaklaşırım hatta bana seni ilk gördüğüm anda 'ne kadar pozitif bi insan' diye düşündüğünü söyleyen çok kişi oldu ama sonrası yok. Hayatım boyunca böyle oldu ve hep kendimde aradım kusuru hala arıyorum. :(
 
dua ve zikir psikolojiye de iyi gelir diye düşünüyorum.O zaman siz sabırlı olun bence de siz de sorun yok demek ki üzülmeyin :)böyle sorunlarla karşılaşanlar genelde öz güven eksikliği yaşayıp muhabbete katılmayıp çok suskun yada aşırı ciddi insanlar karşılaşıyorlar sizde öyle değilmişsiniz akışına bırakın bence de :)
 
Size tek bir tavsiyem var hiç kimse bulunmaz hint kumaşı değildir.İnsanlara gerektiğinden fazla değer vermeyin...
 
belki de bu konuyu çok fazla kafanıza takmanızdandır. sürekli bu konuyu düşünmeyin her şeyi akışına bırakın bundan bir iki sene önce ben de aynı dertten şikayetçiydim sürekli düşünüp dururdum niye benim insanlarla ilişkim kötü diye ama inanın düşenmeyince her şey yoluna girdi biraz rahat takılın her şey kendiliğinden oluverir belki de sürekli bu konuyu düşündüğünüz için insanlarla beraberken yüzünüzde kasıntı bir ifade oluşuyordur ve karşınızdaki insanlar bundan etkileniyor olabilir ve bu yüzden samimiyet kurmak istemeyebilir dediğim gibi rahat olun sadece bu konu üzerinde çok fazla düşünmeyin derim ben öyle yaptım şimdi bir sürü çok samim olduğum arkadaşım var :) :)
 
Sorunlar yaşıyorsunuz tamam da nerde ? Takıldığınız konu ne ? Nerden öteye geçemiyorsunuz? Hiç arkadaşınız yok mu yada aranızın iyi olduğu kişiler ? En önemlisi beklentiniz nedir çevrenizden .Kısaca geçmişsiniz sorununuzu biraz daha açmalısınız.
 
Herkese teşekkür ederim arkadaşlar.

dua ve zikir psikolojiye de iyi gelir diye düşünüyorum.O zaman siz sabırlı olun bence de siz de sorun yok demek ki üzülmeyin :)böyle sorunlarla karşılaşanlar genelde öz güven eksikliği yaşayıp muhabbete katılmayıp çok suskun yada aşırı ciddi insanlar karşılaşıyorlar sizde öyle değilmişsiniz akışına bırakın bence de :)

teşekkür ederim :) akışına bırakmak gerek biliyorum ama malesef yapamıyorum

Size tek bir tavsiyem var hiç kimse bulunmaz hint kumaşı değildir.İnsanlara gerektiğinden fazla değer vermeyin...

Aslında sorunum bu olabilir insanlara fazla değer veriyorum kendimden çok şey veriyorum belkide insanlar nasılsa elimin altında ne zaman yanımda olmasını istesem olur diye düşünüp boşveriyorlar... bilemiyorum.

belki de bu konuyu çok fazla kafanıza takmanızdandır. sürekli bu konuyu düşünmeyin her şeyi akışına bırakın bundan bir iki sene önce ben de aynı dertten şikayetçiydim sürekli düşünüp dururdum niye benim insanlarla ilişkim kötü diye ama inanın düşenmeyince her şey yoluna girdi biraz rahat takılın her şey kendiliğinden oluverir belki de sürekli bu konuyu düşündüğünüz için insanlarla beraberken yüzünüzde kasıntı bir ifade oluşuyordur ve karşınızdaki insanlar bundan etkileniyor olabilir ve bu yüzden samimiyet kurmak istemeyebilir dediğim gibi rahat olun sadece bu konu üzerinde çok fazla düşünmeyin derim ben öyle yaptım şimdi bir sürü çok samim olduğum arkadaşım var :) :)

kafama çok taktığım doğru her ortamda böyle oluyor her zaman belkide anlaşabileceğim insan denk gelmemiştir biraz zamana bırakayım diye düşündüm ama en son 4 ay önce iş yeri değişikliğinden sonra burdaki insanlarla da aynı problemi yaşayınca rüyalarıma bile girmeye başladı sürekli neden neden diye sorup duruyorum kendime

Sorunlar yaşıyorsunuz tamam da nerde ? Takıldığınız konu ne ? Nerden öteye geçemiyorsunuz? Hiç arkadaşınız yok mu yada aranızın iyi olduğu kişiler ? En önemlisi beklentiniz nedir çevrenizden .Kısaca geçmişsiniz sorununuzu biraz daha açmalısınız.

Aslında bu sorduğunuz soruların cevabını verebilsem belkide bu sorunu çözebilirim bu soruları bende soruyorum kendime çevremden beklediğim benim onlara verdiğimin belkide yüzde biri değil ben aramasam kimse beni aramıyor, yanımda planlar yapılıyor dahil edilmiyorum, ben plan yapsam kimse dahil olmak istemiyor, her zaman en son planda oluyorum arkadaşlarımızı davet ediyoruz bahane bulup gelmiyorlar, buluşalım diye arıyorum mutlaka meşguller ve geri dönmüyorlar bunun bence tek bir açıklaması var benim yanımda rahat yada mutlu değiller ki böyle oluyor ama ben kasıntı bi insan değilim maddiyatı asla problem etmem gerçekten çok iyi bi dostum işte çözemediğim noktalar bunlar artık rüyalarımdan ağlayarak uyanmaya başladım hep aynı şeyler hep dışlandığımı sevilmediğimi istenmediğimi görüyorum mutlaka kötü yönlerim benim göremediğim bişeyler var. Sanırım bu konuda bilinç altımı temizlemem lazım :(
 
İnsan ilişkileinde başarılı olupta ne yapacaksın ? ,gündelik haytta kaç tane adam gibi adama rastlayacaksın ve feyz alacaksın,piyasada millet birbirini sömürme yarışında,şahsen imsan ilişkilerinde problemim yok ama insanlara asla güvenmem bir umutda taşımıyorum onlara karşı,toplumsal zekanın pek iyide olduğu söylenemez,yada benim kritirlerim yüksek diyelim.Sorun yada çözüm iç barışıklığında bütünlüğünde bu durumda diğer insanlardan bir şey beklemyi bırakıyorsun (onları sömürmeyide) kendi kemdinle arkadaş oldunmu işte o zaman bir kulübede bir hafta geçirip rüzgarın sesini dinlemenin,kar tanelerini yağmur tanelerinin yere düşüş sesini dinleiğinde,kitabını eline alıp farklı alemlere gittiğinde mutlulğu yaşarsın,insanlar yalnızlık korkusu,terkedilme korkusu,ve kendi kendisiyle kalma (kendisinden korkma)..nedenleriyle biriibirine sığınıyorlar bunlar ilişki filan değil,elbette dostluklarda muhteşem bir şeydir ve bir insanın sıcaklığıda amma önce kendinle arkadaş olabilirsen bunlar o zaman olasılık haline gelir,hep sahte ilişkiler ,yüzeysellik vehep aldatmalar tarihidir insan.
 
Benimde samimi 1 arkadaşım var hergün onunla görüşürüm ve bizimkisi bir dostluk , fazla dostum olsun isterdim birazda yıllar önce çok arkadaşım vardı sonra çoğunun gerçek yüzünü gördüm param olduğunuda takılırlar olmayınca işim var der giderler evime aldım ekmeğimi paylaştım paramı çaldı vs ... hani az insan çok huzur derler ya bir bakımdan katılırım . Örneğin saç şeklim çok acayiptir gören insanlar kafayı çevirip 2. defa bakıyor bence çoğuda diyor ya içkici yada pisliğin teki ... yüzüme bir çok kişi yakışmıyor kestir gibi şeyler de söyledi fakat dinlemedim çünkü ben kendime yakıştırıyorum diğer insanların düşüncesi pekte umrumda değil gülüyormuş dalga geçiyormuş hiç takmam , zekası fazla olsa zaten önyargılı davranmaz değil mi :) benden size tavsiye her insana güvenmeyin uzun bir süre arkadaşlık yapın zaten gerçek kişiliğini büyük ihtimal tanırsınız işte eğer istediğiniz bir şekilde kişiysede tamamdır .. Erkek dünyada birçok ama adam gibi adam çok az :) sevgiyle
 
Geri
Üst