karatay
Kayıtlı Üye
Bir paradoksu paylaşmak istiyorum. İnsan beyninde uykuya dalınca gerçeklik ve hayal arasında ayrım yapan bölge olan Prefrontal contex pasif duruma geçiyormuş. Yani bir rüyanın gerçek olup olmadığını anlamak imkansızlaşıyormuş bu yüzden. Bazen rüyalarımızda bambaşka bir hayat içerisinde buluruz kendimizi, olaylar gelişir eylemler oluşur. Sonra bir yerden düşeriz, biri kafamıza bir kurşun sıkar, boğuluruz ya da bir yangında yanarız sonra uyanırız. Nedendir bilinmez ölüm anının ötesine bir türlü geçemeyiz. Belki beynin o güne kadar ''ölüm'' ü hiç yaşamamış olmasından, belki de yaşadığımız adrenalin dolu anın etkisi sonucu beynin uyarılmasından.. Ama belki de şuan yaşadığımızı sandığımız bütün hayatımız bir rüyadır ve ölünce bir başka hayatta bir başka yatakta uyanacağız. Ardından o hayatımızda bir rüya ve ondada ölünce bir başkasına uyanacağız. Bu paradoks sonsuza dek sürecek. Sizin yorumlarınızı almak istiyorum. Hayatımız bir rüyadan ibaret olabilir mi?