geceler

Bilmiyorum aranızda yaşayanlarınız varmı biraz asosyal bi insanım ondan kaynaklanıyor da olabilir ama sanmıyorum öncelikle surdan başlıyım 17 yaşındayım baya bi uzun zamandır içimde derin bi boşluk vardı geceleri öyle bir canımı acıtıyordu ki anlatabileceğim tarza bişey değil psikiyatriye gittim ilaç tedavisi denedim hacı hoca denedik bi ara dua okudukça rahatlıyordum artık onunlada üstesinden gelemiyorum herneyse yazın sonundan beri gündüzleri hiç birşey yokmuş gibi ama akşam yada gece vakitlerinde sanki gecenin karanlığı doluyor o boşluğa nasıl tabir etsem kalbimin biraz üstünde 2 akciğerimin ortasında bi el gibi bişey var gibi ha bide bu yaz gündüz demeyimde öğlen vakti tanıyamadığım bir sesle uyandım nerdeyse her gün tabi okul başlayınca o kadar erken kalkamıyor sanırım bu arkadaş kesildi. genelde yalnız oluyorum evde suan hertürlü yoruma ve yardıma açığım teşşekürler

Geceler düşüncelerimizin derinleştiği vakitlerdir özellikle yanlız isek ve hemen hemen her insanın hayatında boşluk olarak tabir edilen araf zamani vardır her insanın arafı onun yolunu çizmeye başlaması halidir hayattaki seçimlerimiz ve şüphelerimiz bu zamanlarda baş gösterir , sonlara doğru artık seçimler yapılır ve gidilecek yol seçilir , bu zamanı iyi değerlendirin derim ben . İnançlarınız ve hayalleriniz doğrultusundan yolunuzu cizin ve unutmayın yüce allah bize cüzi irade vermiştir ve hangi yolu seçersek seçelim bizi o yolda ilerleteceğini söyler . İyi forumlar dilerim

Bilinçaltına işlemiş seni üzen bir şeyler olabilir, ama her şeyin altında bir şeyler aramamalı insan bu seni yıpratır. 17 yaşındaymışsın henüz ergenlik çağını da atlatmamış sayılırsın buna bile bağlanabilir. Bazen yüzeysel bakmayı ve kafanda büyütmemeyi dene bence mutlaka işe yarar hiç olmuyorsaa meditasyon yapmayı dene , yatmadan önce dua oku ve daha olumlu yaklaşmaya çalış. Her insan böyle dönemler geçirir bunlara korkulacak şeyler gözüyle bakmamak lazım

simlasevval' Alıntı:

Bilinçaltına işlemiş seni üzen bir şeyler olabilir, ama her şeyin altında bir şeyler aramamalı insan bu seni yıpratır. 17 yaşındaymışsın henüz ergenlik çağını da atlatmamış sayılırsın buna bile bağlanabilir. Bazen yüzeysel bakmayı ve kafanda büyütmemeyi dene bence mutlaka işe yarar hiç olmuyorsaa meditasyon yapmayı dene , yatmadan önce dua oku ve daha olumlu yaklaşmaya çalış. Her insan böyle dönemler geçirir bunlara korkulacak şeyler gözüyle bakmamak lazım

Genişletmek için tıkla ...

denedim bunuda ancak karamsar bi insanım buda optimistik bi yapıya girmemin önüne geçiyor karamsarlığa kapılmamak için aldırış etmemeyi öğrendim en azından işe yarıyor bu dönemden kormuyorum ancak bu kaburgalarımdaki sızlamayı durduramıyorum bi türlü uzun bir zaman dediğim 6-7 yıldan daha uzundur belki alışamadım ancak buna

Peki neden asosyal bir insansınız ?

bilmem insanlarla fazla iletişim kurmayı sevmem itici geliyorlar bana daha çok hayvanları seviyorum tarantula yılan kedi köpek ve cesitli bitkilerle konuşmayı insanlarla konuşmaya tercih ederim en son ki hayvanım tarantulaydı nedense biraz daha kendime yaklaşıyorum aslında çok uzun bi kavram

Bir üstada bakım yaptırmanızı öneririm , genelde bu yaşlarda psikolojik çok görülüyor ama sorun manevi de olabilir ..
Bence asosyalliği o kadar kötü görmeyiniz Hz.Ali'nin bir sözü var ; İnsanları tanıyan yalnızlaşır diye ..
Çok fazla arkadaş bazen iyi olmayabilir .Belkide zor bir kişiliğiniz var her insan size uyum sağlıyamıyor bunlar tartışalacak konular
Dediğim gibi ilk bakım yaptırmanızı öneriyorum orda sorunun psikolojik mi olduğu çıkacaktır bunu öğrenince de ona göre tedavi şekli uygularsınız sevgiyle ..

Dediğim gibi psikolojik yardımlarda aldım gerek psikiyatristlerden gerek psikologlardan yorumlar hepsinde ayrıydı ve birbiriyle uyuşmuyordu.Kimi ergenlik diyordu kimi depresyon diyordu kimi büyü dedi çok acayip yorumlar duydum hatta hocanın biri dinden çıkmışsın sen yavrumda dedi.Ancak bu boşluk ergenliğe girmeden öncede vardı. Dediğim süre gerçekten çok uzun bir zaman hani 1-2 yılda yapılaşmış bişey değil.Dinle ilgili çelişkilerim var kabul ediyorum ancak inanıyorum ve bu bana yeterli düzeyde olduğuna inanıyorum.Asosyalliğe gelince bu insanların değil benim tercihim birden soğuyabiliyorum konuştuğum kişiden aniden soyutlaşıyor benim için.

Dinle olan çelişkiler nerdeyse çoğu insanda var . Bence dini kitaplar okumaya başlarsanız islami bilgisi çok iyi kişilerle sohbet ederseniz bu sorular aklınızdan kalkacaktır .
Eğer büyü yada musallat ile ilgili bir sorununuz varsa bunları psikiyatriye anlatmayın çoğu inanmaz halüsinasyon der geçer .
Aklınızdaki sorunları siteye sorarsanız yanıtlayan çıkacaktır ben bilemesem başkası söyler . Dini kitap tavsiyeleride isterseniz birkaç bildiğim güzel kitaplar var çoğu sorunun nerdeyse yanıtlarıda var kitapları zamanın büyük alimleri yazmış ..

Ben yapılcak fazla bir şey görmüyorum açıkçası.Cevaplar yine sizin içinizde.Sonuçta bu sadece bir his ? Asosyallik konusu ilginç.Hiç sevdiğiniz biri yok mu ? Veya insanlar size ne yaptı ?

yok benim sormak istediğim o değilde bu dediğim hissi daha önce yaşamış yada yaşayan birileri varmı diye merak ediyorum sorularım din yada büyüyle alakalı değil sadece bu his ciddi anlamda canımı yakıyor ye bişeyle bağdaştıramıyorum

Emin olun ki böyle hissi yaşayan binlerce belkdie milyonlarca insan vardır .Hissinizi tam olarak anlayamadım fakat sanırım biraz ilgiye sevgiye ihtiyacınız var . Sizin burda asıl yapmanız sabretmektir ve bu size zorda gelebilir ama kapıyı açacak en etkili anahtar o 'dur umarım yardımcı olabilmişimdir sevgiyle

Arkadaşlar hepinize teşşekür ederim değerlendirmek için bir kaç sebep daha verdiniz bana asosyallik konusuysa biraz güven birazda saygı meselesi kendimi bile zarzor seviyorum ^^ ama genede ailem felan var en azından fazla görüşmesemde