Fiziksel ve ruhsal olarak korunma tılsımı var mı?

Retro' Alıntı:

Korunmak çok kolay, ama insan korunmak için hayatının sonuna kadar mesai harcaması gerektiğini idrak edemiyor. Her defasında istila edildilip kalesi içeriden elegeçirildiği zaman korunma yapması gerektiğini düşünüyor. İşler böyle yürümez. Kimyan bir kere bozulduğunda korunma yapsan da yapmasan da farketmiyor artık. Çünkü emir artık içeriden, kendinden gelmeye başlıyor. İş işten geçtikten sonra korunma değil, arınma yapılır. Arınma ise korunmaktan daha konsantre ve fedakarlık isteyen bir süreçtir. Sosyal hayatınızdan yer. Çünkü bir duygu otfajisi yapmak, yanmak ve yanarak temizlenmenin ızdırabını da gönüllü olarak üstlenmeyi gerektirir.


Bir saray gibi düşünün kendinizi. Masallardaki gibi bir saraysınız. Sarayının içi, dışı heryerisiniz. Sarayınızda balo veriyorsunuz. Eğlence ve refah üst düzey. Bizzat eğleniyorsunuz da doğal olarak. Ama sarayın muhafızları ve bekçileri de sizsiniz. Eğlenceye katılan 50 kişi varsa muhafızlar 500 kişi olmalıdır. Terasta eğlenen kişileri mi yoksa bütün gece kıpırdamadan kapılarda nöbet tutan muhafızları mi deneyimlemeyi tercih ederdiniz? İnsanların çoğu eğlenen kişi olmayı tercih ederler ve sinsi düşmanların bir maskeli baloya girebileceği olasılığını gözardı ederler. Yani insan biraz güvende ve rahat hissetti mi, keyfi yerine geldi mi artık dualarını da, korunma ritüellerini de terkeder. Halbuki en zayıf olduğumuz an aslında moralman en zirvede olduğumuz andır. Bu fiztyolojik olarak ta böyledir . Çünkü beyin dopaminini hızla tükettiğinde bunu yerine koymak için yeniden üretmeye başlar ve geçici bir düşüş oluşur. Bu düşüş kolayca tölere edilebilmesi gereken bir dalgalanmadır. Ama bu dalgalanmaya karşı kendimizi çoğu zaman yanlış konumlandırırız. İşte bu oluşan boşluklardan da birsürü parazit varlık, hatta neşenizi taşıyamayan kıskanç insanların nazarı bünyeye sirayet etmeye başlarlar.

Korunma sürekli olmalıdır. En güzende hissettiğiniz dönemlerde bile korunmanızı aksatmamalısınız.

Genişletmek için tıkla ...