Bir dönem enerji eğitimi aldığım bir süreçte bir takım şeyler öğrendim, fakat yarım bırakmıştım çünkü çok fazla ilgi gördüm sanırım ve zarar görmeye başlamıştım. Varlıkların ilgisini çekiyordum bir kaç tanesinden kurtulmak için yardım aldım. Fakat şuan tekrar bir his başlamam için beni dürtüklüyor adeta, aynı şeyleri yaşamaktan ziyade kafamı karıştıran tek bir düşünce var. Ya öğrendiğim şeyleri kötü birşey yapmak için bir gün kullanırsam düşüncesi. Bugüne kadar hep aydınlığa hizmet etmeye çalıştım. Müslüman'ım fakat kötü insanlar iradem ile oynuyor sanki, tahammül edemiyorum. Onlara zarar verme düşüncesi beynimi kemiriyor bazen. Hak ettiklerini alsınlar istiyorum. Bazen Araf dediğimiz yerde kalıyor düşüncelerim. Bu konu da muhakkak deneyimli veya yaşamış kişiler olduğunu düşündüğüm için buraya yazmak fikir almak istedim. Öneri ve fikirlerinize açığım. Şimdiden teşekkürler.
"Gizlimabet Parapsikoloji Platformu"
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
Fikir alışverişi
- Konbuyu başlatan AsiRuhh
- Başlangıç tarihi
Alakan
Elit Üye
Müslümanım dediğiniz için inancınız doğrultusunda yazacağımı belirteyim öncelikle. Bu düşünceden kurtulmak istiyorsanız yaratıcının size yapılan herhangi bir haksızlığı veya kötülüğü yapan kişinin yanına bırakmayacağını bilmelisiniz. Sizin alacağınız herhangi bir intikam yaratıcının sopasından daha etkili olamaz değil mi? Yusuf'un annesi Rahel Tanrı ile hesaplaşırken der ki "Tanrım ben senin yarattığın olarak merhamet etmişken sen bizlere merhamet edemez misin? Merhametin sonsuz değilse sen de sonsuz olamazsın" Rahel'in bu sözlerinden sonra tanrı dünyadaki yıkıma son verir. Bizim buradan çıkaracağımız sonuç bizde zerresi olan şeylerin tamamının mutlak sahibi tanrıdır. Sizin canınızı yakanların pekala canını yakabilirsiniz ama inanç yaratıcıya sonsuz güveni öğütler. Tıpkı tüm kainat korkusundan titrerken Rahel'in tanrının onlara merhamet edeceğinden şüphe duymayarak onun karşısına dikilmesi gibi...
Oldukça etkileyici bir durum bazen kendimi Allah'ın bir askeri gibi hissediyorum. Bir gün bir şey olacak ve savaşacakmış gibi. Garip bir his.
Aisling
Kayıtlı Üye
Bazen dua ederim ve Allah'a sığındıkça kabuslarım artar. Vazgeçmemi dua etmememi istiyorlar çünkü. Buradan anlıyorum hemen . Hani varlıkların ilgisini çektim demişsiniz ya, yükselişe geçtiğiniz zaman karanlık tarafın varlıkları bunu engellemek adına insanın hevesini kırar, korkutarak yıldırmaya çalışır vs... Önemli olan devam edebilecek olan çelik gibi bir irade. Eğer bir yolda yürürken hiç zorlanmiyorsaniz yürüdüğünüz yol, yol değildir.
Açıkçası bende bu şekilde düşünüyorum, sanırım aklımdaki şeyi yapacağım. Tek yol kolay olup olmayacağı şuan için.
Zor olacak. Kendinize güvenmiyorsanız girmeyin o yola.
Bir de yardımcı olacak bir ipucu vereyim. Enerjiniz fazla olunca ertrafiniza enerjinizi yemek için. Eğer onların baskılarına dayanamayacak gibi olursanız fazla enerjinizi harcayın. Anında dağılıyorlar.
Enerji yemek için varlıklar toplanır diye yazacaktım. Duzeltemedim.
Daha önce hiç aklima gelmemişti açıkçası ruhum savaşçı olduğu için genellikle kafa tutuyordum gücümün yettiği kadar
Zor kısmıni kabul ediyorum rehberim olsaydı çok daha kolay olabilirdi herşey.
Şimdi aklıma geldi, enerjimi dağıtırsam daha çok üstüme gelirler bence. Enerjim olmadan kafa tutmam pek mümkün olmaz gibi geldi.
Ben bunu kendi tecrübeme dayanarak yazdım. Yiyecek olmayan yere niye gelsinler ayrıca. Bu daha mantıklı....
Enerjimi dağıtırsam derken? Kendi yararınıza harcayın.
Anladım çok teşekkür ederim. Tecrübeli olduğunuzu biliyorum bir kaç yazınıza denk geldim.