ExcLusive
Kayıtlı Üye
Merhaba,
Sorun şu ki, hissedemiyorum. Eskiyle alakası ise; geçmişte hayata bakışım daha farklıydı. Düşüncelerim başkaydı. Gerçi hayata bakışım ve düşüncelerim hala aynı olabilir fakat o zaman ki gibi gerçek değil sanki. Enerjimi kaybetmiş gibiyim. Eskiden hayatı, yaşadıklarımı, yaşayacaklarımı, olayları ve kendi ruh halimi hissederdim. Enerjim çok fazlaydı bunu dahi hissedebiliyordum. Çok güzel hayaller kurardım. Kurduğum hayallere daldığımda enerjim kat kat yükselirdi, ve hislerim. O ân'ı yaşardım. İnsanlara, olaylara, hayatıma hissederek bakardım. Umudum ve inancım fazlaydı. Şuanda ise çok köreldiğimi düşünüyorum. Sanki hayatın sıradanlığına kapılmışım, hayatın ciddiyetine ve gerçekçiliğine dalmışım. Eskiden kurduğum hayaller bile artık haz vermiyor. Dediğim gibi işte hissetmiyorum yani hiç bir şey.
Yenilerini kurmayı deniyorum ama oda olmuyor. Hayal gücümde körelmiş. Şuanda sahip olduğum şeyleri o zamanlar arzulardım. Ve şuanda sahip olduğum imkanlarım ve hayatımla beraber yaptıklarım ve izlediğim yol o zaman ki kafam olsaydı çok farklı olurdu.
Sonuç olarak, eskiden hissettiğim gibi hissetmeyi, eskiden olduğu gibi haz duymayı, eskiden sahip olduğum duygularımı ve hayata bakış açımı, eski enerjimi, eski ruh halimi.. nasıl geri kazanabilirim? Gerçekten çok özlüyorum eski kendimi. O zamanlar yaptığım şeyleri yapmayı denedim, o zamanlar dinlediğim müzikleri dinlemeyi denedim. Ama bir sonuca ulaşamadım. Belki de o zamanlar ki gibi bir duygu yoğunluğu yaşadığım dönem yardımcı olacaktır bilmiyorum. O yıllarda daha gençtim, hala çok gencim ama bu kadarda hızlı olgunlaşmayı ve sıradanlığa kapılmayı, körelmeyi hiç istemiyorum. Belkide normalliğe doğru gidiyorum. Normali buysa bile istemiyorum ben bunu. Hayatı kendi inancıma, hayallerime, umutlarıma, hislerime, bakışıma, aykırılığıma, ruh halime ve enerjime göre yaşayım da varsın anormal oluyum. Doğrusu ben eski psikolojimi istiyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum, sevgilerle.
Sorun şu ki, hissedemiyorum. Eskiyle alakası ise; geçmişte hayata bakışım daha farklıydı. Düşüncelerim başkaydı. Gerçi hayata bakışım ve düşüncelerim hala aynı olabilir fakat o zaman ki gibi gerçek değil sanki. Enerjimi kaybetmiş gibiyim. Eskiden hayatı, yaşadıklarımı, yaşayacaklarımı, olayları ve kendi ruh halimi hissederdim. Enerjim çok fazlaydı bunu dahi hissedebiliyordum. Çok güzel hayaller kurardım. Kurduğum hayallere daldığımda enerjim kat kat yükselirdi, ve hislerim. O ân'ı yaşardım. İnsanlara, olaylara, hayatıma hissederek bakardım. Umudum ve inancım fazlaydı. Şuanda ise çok köreldiğimi düşünüyorum. Sanki hayatın sıradanlığına kapılmışım, hayatın ciddiyetine ve gerçekçiliğine dalmışım. Eskiden kurduğum hayaller bile artık haz vermiyor. Dediğim gibi işte hissetmiyorum yani hiç bir şey.
Yenilerini kurmayı deniyorum ama oda olmuyor. Hayal gücümde körelmiş. Şuanda sahip olduğum şeyleri o zamanlar arzulardım. Ve şuanda sahip olduğum imkanlarım ve hayatımla beraber yaptıklarım ve izlediğim yol o zaman ki kafam olsaydı çok farklı olurdu.
Sonuç olarak, eskiden hissettiğim gibi hissetmeyi, eskiden olduğu gibi haz duymayı, eskiden sahip olduğum duygularımı ve hayata bakış açımı, eski enerjimi, eski ruh halimi.. nasıl geri kazanabilirim? Gerçekten çok özlüyorum eski kendimi. O zamanlar yaptığım şeyleri yapmayı denedim, o zamanlar dinlediğim müzikleri dinlemeyi denedim. Ama bir sonuca ulaşamadım. Belki de o zamanlar ki gibi bir duygu yoğunluğu yaşadığım dönem yardımcı olacaktır bilmiyorum. O yıllarda daha gençtim, hala çok gencim ama bu kadarda hızlı olgunlaşmayı ve sıradanlığa kapılmayı, körelmeyi hiç istemiyorum. Belkide normalliğe doğru gidiyorum. Normali buysa bile istemiyorum ben bunu. Hayatı kendi inancıma, hayallerime, umutlarıma, hislerime, bakışıma, aykırılığıma, ruh halime ve enerjime göre yaşayım da varsın anormal oluyum. Doğrusu ben eski psikolojimi istiyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum, sevgilerle.