origanum
Yönetici
- Katılım
- 15 Eki 2008
- Mesajlar
- 3,090
- Tepkime puanı
- 377
ESKİ MISIR’DA TIP VE TEDAVİ
Nil vadisinde tıp, daha çok hastaları kötü ruhlardan kurtarmak amacıyla uygulanırdı ve bütün tedavi yöntemleri tanrılar tarafından vahiy yoluyla bildirilirdi. Bu yöntemler Yunanlar tarafından Hermes Trismegitus olarak bilinen Thoth tarafından bildirilirdi. Heliopolis’deki Sais tapınaklarına ait tıp okullarında gizli kitaplarda kanunlaştırılırdı. Bu kitaplar, adetleri bilen kişiler yani rahipler için hazırlanıyordu. İnanışa göre Thoth bilim ve sanatı icat etmişti bununla birlikte tanrıların sınırlarını ve hastalıklara nelerin sebep olduğunu, nasıl tedavi edildiğini bilirdi. Bunlardan başka zihinsel büyü yoluyla lanetlemeyi de icat ettiği söylenir.
Mısırlılara göre ölüm doğal bir olay olmayıp insanı etkileyen ve çoğunlukla doğaüstü olan bir etkiyle oluşmaktaydı. Bir ruh, Tanrı veya ölmüş bir kişinin ruhu yaşayan bir kişinin hastalığına sebep olabilirdi.
Mısırlı Şaman-doktorların iki önemli fonksiyonu vardı. İlk olarak kişiye zarar veren bu etkinin doğasını keşfetmek ve daha sonra da onu kovalamak veya yok etmek. Bu bazı ritüeller, dualar, yakarışları da içine alan büyülerdi. Bazı bitkiler de büyü devam ederken ağrıyı azaltmak için kullanılırdı.
Kehanet sanatının ilk olarak Mezopotamya’da, kişinin iyiliği ve geleceği ile ilgili astrolojik durumu belirlemekle birlikte ortaya çıktığı bilinmektedir. Mısır tıbbı, her ne kadar pratik kürler, ot karışımları, mineraller ve çeşitli hayvan parçalarını kullanıyor olsa da oldukça büyü-dinsel içerikliydi. Mısırlılar tıp alanında uyguladıkları tedavi yöntemleri şunlardı: ruhsal iyileşme, renkle terapi, masaj ve cerrahi ve bunların yanı sıra tedavi edici otlar ve besinler ile tedavi sayılabilir.
ESKİ MISIR’DA BİTKİSEL İLAÇLAR
Herodot yazılarında piramitlerin yapımında çalışan kişilerin büyük miktarda soğan ve sarımsak yediklerinden bahseder. Sarımsak bugün de olduğu gibi Antik Mısırlılar için önemli bir şifa kaynağıydı. Daha geç zamanlarda Romalı Plinus sarımsağın kullanımına oldukça büyük bir yer ayırır. Çiğ sarımsak astımlılara ve diğer bronşiyel - ciğer problemi yaşayan kişilere çok sıkça verilirdi. Taze sarımsak eşit miktarda sirke ve su içinde iyice ezilirdi. Bu karışım gargara yapmak, ağzı çalkalamak veya bazı yaraları ve diş ağrısını geçirmek için içilirdi. Sarımsağın kullanım ve tüketiminde lezzetli bir yol da zeytinyağında bırakmaktı. Sarımsak iç ve dış ağrıları giderici, sağlık verici, sindirimi destekleyici, cinsel arzuyu uyarıcı, uykusuzluğu giderici ve parazitlerden kurtarıcı olmuştur. Sarımsak neden olduğu kötü koku dışında hiçbir yan etkisi olmayan ve her türlü hastalığa karşı etkili olduğu söylenen bir bitkidir.
Mısırlılar tarafından kullanılan diğer bitkiler arasında:
Kimyon tohumları (Cunimun cyminum): Mısıra özgü, maydanozgillerden (Umbelliferae) bir bitkidir. Tohumları stimulan (uyarıcı) ve karminatiftir (bağırsak gazlarını giderici). Kişniş ile birlikte koku ve tat vermek için sıklıkla kullanılır. Lezzetinin yanı sıra pek çok tıbbi kullanımı da vardır. Kimyon tozu az miktarda buğday (tutucu olarak) ve suyla karıştırılıp ağrıyan eklemlerin acısını gidermek için kullanılırdı. Toz edilmiş kimyon iç yağı veya domuz yağı ile karıştırılıp anüsten fitil biçiminde kaşıntı gidermek için kullanılırdı. Bir çay kaşığı toz edilmiş kimyon az miktarda balla ve ılık sütle karıştırılıp öksürüğü kesmek için kullanılırdı. Kişniş (Coriandrum sativum): Eski ve Modern Mısırlılar tarafından yaygın olarak kullanılmıştır. Ferahlatıcı, uyarıcı, midevi, gaz giderici ve hazım faaliyetlerini destekleyici etkisi vardır. Hem meyve hem de bitki baharat olarak ve çay olarak da mide ve sistit dahil olmak üzere üriner hastalıklarda kullanılmıştır. Kişniş krallar tarafından tapınaklara sunulan bitkilerden biriydi ve tohumları Tutankhamun ve diğer mezar alanlarında bulunmuştur.
Bunlar dışında özellikle Ebers Papirüsünde adı geçen diğer tıbbi bitkiler şunlardır: Acımarul, adasoğanı, ardıç meyvesi, banotu, çiğdem, hardal, Hintyağı, İncir, centiyane, keten tohumları, mürver, nar kabuğu, pelinotu, safran, sakız, sarısabır, soğan, tarçın, terementi, üzüm gibi bitkiler ilaç yapımında kullanılmıştır. 110 sayfa ve 2289 satırdan oluşan Ebers papirüsü, toplam 77 kadar bitkisel, hayvansal ve madensel drog ve 800 den fazla reçete içermesiyle Eski Mısır tıbbı hakkında bize çok değerli bilgiler vermektedir.
Kaynak: Bir arkadaşımın eşinin çeşitli tıp tarihi kitaplarından derlediği çalışmasından alıntı.
Nil vadisinde tıp, daha çok hastaları kötü ruhlardan kurtarmak amacıyla uygulanırdı ve bütün tedavi yöntemleri tanrılar tarafından vahiy yoluyla bildirilirdi. Bu yöntemler Yunanlar tarafından Hermes Trismegitus olarak bilinen Thoth tarafından bildirilirdi. Heliopolis’deki Sais tapınaklarına ait tıp okullarında gizli kitaplarda kanunlaştırılırdı. Bu kitaplar, adetleri bilen kişiler yani rahipler için hazırlanıyordu. İnanışa göre Thoth bilim ve sanatı icat etmişti bununla birlikte tanrıların sınırlarını ve hastalıklara nelerin sebep olduğunu, nasıl tedavi edildiğini bilirdi. Bunlardan başka zihinsel büyü yoluyla lanetlemeyi de icat ettiği söylenir.
Mısırlılara göre ölüm doğal bir olay olmayıp insanı etkileyen ve çoğunlukla doğaüstü olan bir etkiyle oluşmaktaydı. Bir ruh, Tanrı veya ölmüş bir kişinin ruhu yaşayan bir kişinin hastalığına sebep olabilirdi.
Mısırlı Şaman-doktorların iki önemli fonksiyonu vardı. İlk olarak kişiye zarar veren bu etkinin doğasını keşfetmek ve daha sonra da onu kovalamak veya yok etmek. Bu bazı ritüeller, dualar, yakarışları da içine alan büyülerdi. Bazı bitkiler de büyü devam ederken ağrıyı azaltmak için kullanılırdı.
Kehanet sanatının ilk olarak Mezopotamya’da, kişinin iyiliği ve geleceği ile ilgili astrolojik durumu belirlemekle birlikte ortaya çıktığı bilinmektedir. Mısır tıbbı, her ne kadar pratik kürler, ot karışımları, mineraller ve çeşitli hayvan parçalarını kullanıyor olsa da oldukça büyü-dinsel içerikliydi. Mısırlılar tıp alanında uyguladıkları tedavi yöntemleri şunlardı: ruhsal iyileşme, renkle terapi, masaj ve cerrahi ve bunların yanı sıra tedavi edici otlar ve besinler ile tedavi sayılabilir.
ESKİ MISIR’DA BİTKİSEL İLAÇLAR
Herodot yazılarında piramitlerin yapımında çalışan kişilerin büyük miktarda soğan ve sarımsak yediklerinden bahseder. Sarımsak bugün de olduğu gibi Antik Mısırlılar için önemli bir şifa kaynağıydı. Daha geç zamanlarda Romalı Plinus sarımsağın kullanımına oldukça büyük bir yer ayırır. Çiğ sarımsak astımlılara ve diğer bronşiyel - ciğer problemi yaşayan kişilere çok sıkça verilirdi. Taze sarımsak eşit miktarda sirke ve su içinde iyice ezilirdi. Bu karışım gargara yapmak, ağzı çalkalamak veya bazı yaraları ve diş ağrısını geçirmek için içilirdi. Sarımsağın kullanım ve tüketiminde lezzetli bir yol da zeytinyağında bırakmaktı. Sarımsak iç ve dış ağrıları giderici, sağlık verici, sindirimi destekleyici, cinsel arzuyu uyarıcı, uykusuzluğu giderici ve parazitlerden kurtarıcı olmuştur. Sarımsak neden olduğu kötü koku dışında hiçbir yan etkisi olmayan ve her türlü hastalığa karşı etkili olduğu söylenen bir bitkidir.
Mısırlılar tarafından kullanılan diğer bitkiler arasında:
Kimyon tohumları (Cunimun cyminum): Mısıra özgü, maydanozgillerden (Umbelliferae) bir bitkidir. Tohumları stimulan (uyarıcı) ve karminatiftir (bağırsak gazlarını giderici). Kişniş ile birlikte koku ve tat vermek için sıklıkla kullanılır. Lezzetinin yanı sıra pek çok tıbbi kullanımı da vardır. Kimyon tozu az miktarda buğday (tutucu olarak) ve suyla karıştırılıp ağrıyan eklemlerin acısını gidermek için kullanılırdı. Toz edilmiş kimyon iç yağı veya domuz yağı ile karıştırılıp anüsten fitil biçiminde kaşıntı gidermek için kullanılırdı. Bir çay kaşığı toz edilmiş kimyon az miktarda balla ve ılık sütle karıştırılıp öksürüğü kesmek için kullanılırdı. Kişniş (Coriandrum sativum): Eski ve Modern Mısırlılar tarafından yaygın olarak kullanılmıştır. Ferahlatıcı, uyarıcı, midevi, gaz giderici ve hazım faaliyetlerini destekleyici etkisi vardır. Hem meyve hem de bitki baharat olarak ve çay olarak da mide ve sistit dahil olmak üzere üriner hastalıklarda kullanılmıştır. Kişniş krallar tarafından tapınaklara sunulan bitkilerden biriydi ve tohumları Tutankhamun ve diğer mezar alanlarında bulunmuştur.
Bunlar dışında özellikle Ebers Papirüsünde adı geçen diğer tıbbi bitkiler şunlardır: Acımarul, adasoğanı, ardıç meyvesi, banotu, çiğdem, hardal, Hintyağı, İncir, centiyane, keten tohumları, mürver, nar kabuğu, pelinotu, safran, sakız, sarısabır, soğan, tarçın, terementi, üzüm gibi bitkiler ilaç yapımında kullanılmıştır. 110 sayfa ve 2289 satırdan oluşan Ebers papirüsü, toplam 77 kadar bitkisel, hayvansal ve madensel drog ve 800 den fazla reçete içermesiyle Eski Mısır tıbbı hakkında bize çok değerli bilgiler vermektedir.
Kaynak: Bir arkadaşımın eşinin çeşitli tıp tarihi kitaplarından derlediği çalışmasından alıntı.
