Bir hikâye vardı, şu an tam aklıma gelmiyor.Hatta burda bi arkadaşımız geçtiğimiz aylarda yazmıştı.Sadece özeti aklımda.Sanırım Peygamberimizdi sıradan bir kul ile aynı duayı ediyordu.Peygamberimizinki kabul olurken diğer kişininki olmuyordu."Dua aynı dua ama nefes farklı"diye sonlanıyordu.Duayı yapan insanın ve duaya inancın önemini bu örnekle anlamamak mümkün değil.(Tam olarak bilen bir arkadaşımız yazarsa çok sevinirim,özeti sırasında hatam olmuşsa affola.)
Ben 10 defa aynı duayı okurum kabul olmaz başkasında 1 defada kabul olur.
Yalnız buna tezat tek bi durum var.Allah sevdiği kulun duasını hemen kabul etmezmiş.Sesini duymayı çok sevdiğinden ,kuluma dileğini verirsem duayı keser diyede vermezmiş.Her şekilde duayı etmek gerek,edip oldumu olmadımı düşüncesinden sıyrılıp duayı takibi bırakmak..Allah'ın dualarımızı bir defada kabul etmesi temennisiyle..
