Ben gerçekten uğursuzluğumun olduğunu düşünüyorum. Lisede dışlandım. Sınıfta 3 kızdık ve ikisi birbiriyle takılırdı. Erkeklerde sadece kendi aralarında takılıyorlardı ve ben nedensiz bir şekilde dışarda kalmıştım. O zaman büyük bir depresyon yaşadım. Burda tüm detayları anlatamam ama olay sadece dışlanmaklada kalmadı. İftiraya da maruz kaldım. Ergenlik dönemimdi ve bunları kaldıramıyordum. Kimsede bana inanmıyordu. En sonunda intihar ettim. Bir kaç kez denedim ama ölemedim. Sadece özgüvenimi kaybettim ve içime kapandım. Sonra kişisel gelişim kitapları okumaya başladım. Olumlama, format, çekim yasası gibi şeyleri denedim. Düzeltmek istiyordum ama olmadı. Üniversite de başka şehire geçtim. Yeni bir hayat diye çok inançlıydım ama burda da bir şeyler yaşadım. Artık diyorum ki neden ben? Kötü biri olduğumu düşünmüyorum. Yapmamama rağmen hep üzerime bir şeyler kalıyor. Sürekli kaza yaşıyorum. Bu durum nasıl düzelicek bilmiyorum. Mutsuzum. 22 yıldır tek bir mutlu günüm olmadı. Liseden beri kahkaha atmadım. Ağlayamıyorum bile artık. Hayat boyunca şanssızlık diye bir şey mümkün mü?