Disleksi için yardım

Herkese merhabalar iyi forumlar dilerim. Benim kız kardeşim 8 yaşında ve disleksi. Biz bunu yaklaşık üç yaşında iken farkettik. Ablam çocuk gelişimci olduğu için kendisine evde ufak ufak birşeyler öğretmeye başlamıştık. İlk başlarda gözleri bozuk olduğu için yanıldığını sandık fakat aradan zaman geçti ve büyüdükçe harfler konusunda ciddi sıkıntılar yaşadığını farkettik.

Beş yaşındayken psikiyatri ile görüşmeye başladı. Teşhisin konulması için 1. sınıfa başlamasını beklediler. Bu süreçte herhangi bir ilaç kullanmadık. Birinci sınıfa başladığında harflerle ciddi sıkıntılar yaşamaya başladı. Konuşarak kendini ifade edemiyordu, sadece resim çiziyordu. Bunun üzerine resimleri incelendi, IQ testi yapıldı. İQ su gerçekten yüksek çıktı. Eğer raporunu bulabilirsem bilgileri silerek ilgili arkadaşlarla paylaşabilirim.

Normal sohbet konusunda hiçbir sıkıntı çekiyordu aksine çok fazla konuşuyor asla susmuyordu. Fakat konu bir sorununu ifade etmesine geldiğinde sadece resim çiziyor ve ağlıyordu. İletişime tamamen kapalıydı.

İlaç isimlerini yazmak yasak mı bilmediğim için paylaşmayacağım. Yedi yaşındayken odaklanabilmesi için ilaç kullanımına başlandı. İlaçları kullanınca yazı yazmakta sıkıntısı azalmaya başladı, harfleri daha doğru görebiliyor ve yazarken ufak tefek hatalar haricinde eskisinden daha iyiydi. Fakat ilaçlar çok fazla yan etki yaptı, prospektüsünde yazan ne kadar yan etki varsa neredeyse hepsini yaşadı. Ağlama krizleri yaşıyordu ve vahşileşmişti. O çok narin ve kibar bir çocuk olmasına rağmen ilaçları kullanınca içinden bambaşka bir insan çıkıyordu.

Neden ağladığını yada saldırdığını sorduğumuzda ise bizi şok eden yanıtlar verdi. Kötü (örnek isim yazıyorum) Seda geldi çünkü diyordu. Bu bizi çok korkuttu çünkü kişilik bozukluğundan şüphelendik. Nitekim sadece kötü değil, Prenses Seda geldi, Akıllı Seda geldi, Mutsuz Seda geldi tarzında kendi kendine konuşuyor ve ruh hallerini bu şekilde bildiriyordu. Bu süreçte neredeyse üç ayda bir kullandığı ilaçları değiştirdi doktoru, psikiyatrlar artık birbirine danışıyor toplantı yapıyor, ona göre yeni yöntemler deniyorlardı.

Biz ona hiç şiddet göstermedik. O kadar narin ve akıllı bir çocuktu ki kendi aramızda bağırınca bile etkilenip korktuğu için herşeyi ondan sakınırdık. İlaçlardan sonra hepimize şiddet göstermeye başladı hatta bundan zevk alıyordu. Okuldakilerle asla arkadaşlık edemiyor, birine kafayı takıyor ve ona okulu zehir ediyordu. Son kullandığı ilaç ise aşırı derecede kilo yaptı ve vücudu ilaca alıştıktan sonra tekrardan bu vahşi davranışları katlanarak arttı.

Hastaneye gidemediğimiz için kafamıza göre ilacı kesmek istemedik ve bitirdik. Şuan ilaçları tamamen bitti ve kendi doktoru da başka şehire taşındı. Kardeşim asla başka doktorla görüşmek istemiyor, daha önce götürdüğümüzde başka doktor olduğu için ağzını bile açmadı. Okullar kapalı, ilacı yok ve harfleri o kadar karıştırıyor ki ödev yapamıyor. Derslerinden çok geri kaldı asla odaklanamıyor. Artık resim bile çizemiyor.

Acaba artık ilaç kullanmaksızın kardeşime meditasyon yaptırmak ve odaklanmasını artırmak için herhangi bir uygulama yapabilir miyiz? Belki ilaçlardan sonra kendisine kazınan farklı kişilikleri biraz törpüleyrbiliriz. Her gün ağlama ve saldırı krizleri yaşıyor. Ödev yapamadığı için sinirleniyor üzülüyor, rakamlarda sıkıntı yaşamıyor fakst harfler onun için işkence. Onun için yapabileceğim herhangi bir uygulama var mı? Yaşı küçük ama meditasyon yaptırmayı ve biraz oldun sakinleşmesimi sağlayabilir miyiz?

Bu alanda bilgim yok fakat meditasyonu denemenizi öneririm, bilincinin temizlenmesi gerek olduğunu düşünüyorum. Umarım en kısa zamanda iyileşir ?

Emin değilim ama musallat olabilir musallatının duyguları değiştiğinde kendi de değişiyor olabilir böylece. Ama korkutmak istemem çünkü ilaç falan da yazmışsınız sadece bir ihtimal olarak yazıyorum.

Merhaba. Kardesinizde de görülen bu ozel durum hakkinda ilk kez, Amir Khan'ın "Yerdeki Yıldızlar" adlı filmini izledikten sonra fikir sahibi olmuştum. Gerçekten hem aile, hem çocuk hem de ögretmeni açısından zor bi süreç.. Ama sizin gibi bilinçli ve naif bir aileye sahip oldugu icin kardesiniz cok şansli. Eminim ki sizin sevginiz ve çabalariniz sayesinde o da tıpkı Amirin filmindeki Ishan gibi bigün kendini keşfedecek ve mutlu bir insana dönüşecek. Yeter ki aile ve okul işbirligini asla birakmayin ve onu sabirla desteklemeye devam edin. Her ne durumda olursa olsun, ailesinin onu sevmekten asla vazgecmeyecegini onun her hucresine bir bir ogretin. Sevgi ve zaman herseyin ilacı..

Merhabalar.
Ben dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu, özgül öğrenme güçlüğü teşhisi almış biri olarak bir kaç tavsiye vermek isterim.

İlk okul yıllarımda, okul içinde öğretmen diye geçinen bir hayvandan hallice insan nedeniyle okuldan hep nefret ettim. Kayırdığı 3-5 öğrencisi dışında kalanlara şiddet uyguluyor ve hakaret ediyordu. Henüz ilk okulda karnelerim zayıf notlarla doluydu. Ailemde bu konuyla fazla ilgilenmedi. Tembel ve aptal olduğuma inandırılarak bir ömür yaşadım neredeyse.
Arkadaşlık edinmede çoğu zaman zorlandım, arkadaş edinsem de genelde dışlanan çocuk oldum. Bu anıların ruhumda bıraktığı yaralar halen canımı yakıyor.
Orta okulda sınıfta kalıyordum neredeyse, lise de dahil çoğu zaman öğretmenlerimin kanaat notları ile sınıf geçiyordum.
DEHB sahibi insanların sevdiği konularda yaşadığı bir durum var. Buna hiperfokus diyorlar. Ben elektrik ve elektronikle oynamayı çok sevdiğim ve çocukken mucit olmak istediğim için lisede meslek okuluna gittim. Bir bilinmeyenli denklem çözemezken, mikroişlemciler ile robotlar kodladım. Bunun sebebi hiperfokus yaşamamdı diye düşünüyorum. Lise yıllarımda meslek derslerimin not ortalaması sayesinde bir şekilde okulu bitirdim. Ancak beyin öylesine karmaşık ki, şuan 24 yaşındayım ve halen kendimi bir mesleğe ait hissedemiyorum.
2 üniversite, 3 bölüm değiştirdim. 4-5 farklı sektörde iş değiştirdim. Hala kendimi bulabilmiş değilim.
Bir yanda şiir yazıp bir yanda resim çiziyorum. Bütün bunları yaparken aklım yeni bir bilimsel araştırmanın son kısmında ki verilere gidiyor. Derken dur odamı toplayayım diyorum, açık olan filmi unutup, çalışmam gereken dersleri aklımın ucundan geçiremiyorum...
Bütün bu problemleri bir sorun olarak algıladığım ve ben aptal değilim dedikten sonra doktora gitmemle öğrendim kaynağını. Teşhisimi 21 yaşında aldım. İş yerinde çok fazla sorun yaşadım. İlaç kullanmayı denedim, bir çok çeşidini ancak bende fazla etki göremedim.Etken maddesi gereği uyarıcı ilaçlardır bunlar. Çekilme etkileri başladığı anda anksiyete krizi yapar, dengesiz ruh haline sokar ve çocuk "ne oluyor lan bana" moduna girdiği için korkup size bu şekilde yansıtıyor olabilir. Zira ben bile beynimin bazen farklı bir kişilik olduğunu hissederim. Çünkü kendi kendine fikir üretip onunla tartışabiliyorum. Ve bunu yapabilen diğer insanlar Nikola Tesla, Einstein, Da Vinci gibi isimler.. Türkiyede ve yurtdışında ne kadar kurum veya STK varsa hepsiyle iletişime geçtim ancak yaşımın eğitim veya rehabilitasyon için çok geçtiğini söylediler. İlaçlar anlık etki ettiğinden, bırakılınca semptomlar geri dönüyor.
Kardeşinizin B12 seviyelerine ve tiroit hormonlarına baktırmanızı tavsiye ederim.
Eğer küçük yaşta fark edilseydim şuan bam başka yerlerde olabilirdim. Siz şanslısınız ki bilinçli bir ailesi var.
Dilerseniz DEHB ile alakalı kitap tavsiyeleri verebilirim size.
DEHB ile beraber sıkça görülen diğer bozukluk öğrenme güçlüğüdür ve her çocukta farklı semptomlar şeklinde gelişir.
Disleksi dediğimiz yazma okuma sorunu, diskalkuli matematik, disgrafi gibi alt bozuklukları mevcut.
Kardeşiniz de sadece disleksi varsa, odaklanma veya hiperaktivite sorunu yoksa ilaç kullanmak yerine davranışçı terapiler ile çok rahat bu sorunlarla baş edebilmeyi öğrenir inşallah.
Türk disleksi derneği ile iletişime geçerseniz sizinle ilgilenebilirler..
Kendi deneyimlerimi anlatma sebebim, tedavi edilmediği takdirde benim gibi bir hayat yaşama ihtimalidir.
Her çocuk çok özeldir..En ufak konuda DM ile iletişime geçebilirsiniz. Elimden geldiğince size yardımcı olurum.
İlaç dozu veya ilaç markası deneme yanılma yoluyla belirleniyor DEHB teşhisinde. Çünkü bende işe yarayan sizde yaramıyor veya tam tersi. 10 kişiden 9 unda işe yarayan ilaç bende hiç işe yaramamıştı örneğin. Sağlam bir doktor ve sağlam bir terapi, bolca sevgi ile aşılamayacak hiç bir şey yok.. Kardeşinize özel eğitim ayrıcalığı isteme hakkınız var yasal olarak. MEB çoğu konuyu sallasa da bizim gibiler için bir kaç yasal hak vermiş sağ olsun. Yeterli mi? Değil. Ama inşallah daha da iyi olur şartlar.
Dediğim gibi DM kutum şüphe duyan, teşhis alan, soru sormak isteyen herkese açık.. Yeter ki başkaları benim yaşamak zorunda kaldığım hayatı yaşamasın.

Asperger sendromunu araştırmanızı da tavsiye ederim.
DEHB de alt çeşitlilikleri var. Kardeşinizin sinirlenmesi, ödev yapamadığı için üzülmesi odaklanamadığı ve zihnini kontrol edemediği için olabilir. Çünkü bende öyleydim. Çok basit soruları yapamadığım veya basit hatalarla yanlış yaptığım için sinir krizlerine girerdim. İleride arkadaşlarıyla oyun oynarken yenildiği zaman bunu kaldıramayacak, ya oyun bozan olacak yada sinirlenip ağlayacak.
Başarısızlık ve yenilgi hassasiyetimiz çok yüksek zira beynimizi kontrol edemiyoruz. Bunu klişe bir örnekle anlatmaya çalışayım, beynimizde 500 adet TV var. Hepsinde farklı kanal açık, hepsinin sesi sonda. Hangisini izleyeceğimizi bilmiyoruz/kontrol edemiyoruz. Ve kumanda bizim elimizde değil.. DEHB beyni buna benzer.
Aynı şekilde beyninizi ferrari gibi son model spor bir araba gibi düşünün. Tam gaz olduğu yerde araba gitmek isterken, motorunun gücünün bir önemi kalmıyor. Çünkü el freni çekik ve fren kontrolü bizde değil.
Daha da basitleştirecek olursak, her gün bir saat uyku ile yaşadığınızı ve beyninizi çok zorladığınızı düşünün. Biz bu hissi bir ömür yaşıyoruz.
Diğer çocuklardan erken olgunlaştığımız için oyuncak oynamayı erken bırakabilir ve boyundan büyük işlere kalkışabilir.
Yabancı bilimsel makaleleri okumanızı, ilaçların etkilerini ve etken maddelerini araştırmanızı tavsiye ederim.
Tedavi olamadığım için ne bir iş bulabiliyor nede bir işte çalışabiliyorum. Daha 4. sınıfa giderken ilk otonom robot projemin prototipini yapmıştım sıfır eğitimim olmasına rağmen.
Diğer ülkeler bu tarz özel çocukları özellikle eğiterek çok sağlam istihdam sağlıyorlar. Çünkü potansiyelleri çok yüksek.
Zeka testinden 137 puan almama rağmen, bir mesleğim veya işim yok. Neyi denersem elime yüzüme bulaşıyor.
Hala bir çıkış yolu arıyorum. Kardeşiniz için dua edeceğim.

Beyindeki dopamin seviyelerine duyarlı olduğumuz için mutluluk veren veya aşırı uyaran içeren aktiviteler bizi bağımlı edebiliyor kendilerine. Aksiyon, heyecan veya dopamini yükseltecek her detay bağımlı olmamıza yetiyor. Ben küçük yaşta sigara içmeye başlamıştım örneğin. Sonra patlayıcılar ile çok oynadım. Çok fazla araba kaçırdım.. DEHB bir paket gibi, içinden ne çıkarsa.
Dürtü kontrol bozukluğumu dizginlemeye çalışıyorum. Çünkü çok dürtüsel davranıyoruz.
TV izlemek, oyun oynamak çok fazla uyaran içerdiğinden bağımlı olabiliyoruz, kızmak veya mahrum bırakmak yerine kontrollü şekilde bu dopamin hormonunu artıracak veya kontrol etmeyi öğrenecek farklı aktiviteler yapabilirsiniz.
Örneğin çocuklar için geliştirilen kodlama öğreten robot oyuncaklar veya lego gibi kendin yap oyuncaklar ona harika bir beyin fırtınası imkanı sunar. Elbette ilgi alanları farklıysa o alanlara yönelik aktiviteler yapmanız daha yerinde olacaktır.

Okursanız fayda göreceğiniz bazı kitaplar:
-Çocukluktan Erişkinliğe Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu/Prof.Dr.Bengi Semerci, Prof.Dr.Atilla Turgay
-Dikkat Eksikliği Bozukluğu/Dr.Edward M. Hallowell, Dr.John J. Ratey
-DEHB ile Başarıya Ulaşmanın İlham Verici Yolları/Laurie Dupar
-Zeki Ama Saplatılı/Dr.Thomas Brown

Elimde yerli yabancı DEHB ve öğrenme bozukluğu ile ilgili 20 kadar bilimsel makale mevcut.
Dilerseniz internete toplu şekilde upload edebilir ve sizinle paylaşabilirim.

Castiél1' Alıntı:

Elimde yerli yabancı DEHB ve öğrenme bozukluğu ile ilgili 20 kadar bilimsel makale mevcut.
Dilerseniz internete toplu şekilde upload edebilir ve sizinle paylaşabilirim.

Genişletmek için tıkla ...

Sevgili @Castiél1 öncelikle burda yardımcı olmak için çabalıyorsunuz çok hoşuma gitti. Bunun için çok teşekkür etmek istiyorum ? Paylaşırsanız çok mutlu oluruz. En azından başkalarına da doğru şekilde yardımcı olmak adına herkes okumalı ?

Medea' Alıntı:

Sevgili @Castiél1 öncelikle burda yardımcı olmak için çabalıyorsunuz çok hoşuma gitti. Bunun için çok teşekkür etmek istiyorum ? Paylaşırsanız çok mutlu oluruz. En azından başkalarına da doğru şekilde yardımcı olmak adına herkes okumalı ?

Genişletmek için tıkla ...

Rica ederim, çok incesiniz. Hiç bir çocuğun benim yaşadıklarımı yaşamasını istemiyorum. İnanın daha fazla şey anlatmak istiyorum, daha fazla insana dokunabilmek istiyorum. Ama yapamıyorum.
Bu bozukluk nedeniyle çok acı çektim. Hala çekiyorum.
Hiç bir çocuk daha küçük yaşlarda bu kadar sert yumruk yemek zorunda kalmamalı hayattan. Buradan insanlara ulaşabilirsem ne mutlu bana. Ne mutlu bize.
Makaleleri bir klasörde topladım. Umarım faydası olur.

Castiél1' Alıntı:

Rica ederim, çok incesiniz. Hiç bir çocuğun benim yaşadıklarımı yaşamasını istemiyorum. İnanın daha fazla şey anlatmak istiyorum, daha fazla insana dokunabilmek istiyorum. Ama yapamıyorum.
Bu bozukluk nedeniyle çok acı çektim. Hala çekiyorum.
Hiç bir çocuk daha küçük yaşlarda bu kadar sert yumruk yemek zorunda kalmamalı hayattan. Buradan insanlara ulaşabilirsem ne mutlu bana. Ne mutlu bize.
Makaleleri bir klasörde topladım. Umarım faydası olur.

Genişletmek için tıkla ...

Çok çok teşekkür ederim öyle çaresiz bir anımızda yardımımıza yetiştiniz ki. Yazdıklarınız o kadar önemli ve değerli ki. Hepsini tekrar tekrar okuyup atlamadan ne gerekiyorsa yapmaya çabalayacağız. Bir umut oldunuz ne kadar teşekkür etsek azdır. Bir soru daha sorabilir miyim acaba? Kardeşim çok fazla yere düşüyor. Bazen kendini kasıtlı olarak yere atıyor bazen ise ciddi anlamda durduk yere yapışıyor. Bisiklet sürmeyi öğrenmesi aylar aldı. Ciddi bir denge problemi var. İp dahi atlayamıyor. Tıbbi muayenesi gayet normal çıktı. Orta kulakla ilgili herhangi bir problemi yok. Acaba sizde bu tarz sıkıntılar yaşadınız mı?

doacan' Alıntı:

Çok çok teşekkür ederim öyle çaresiz bir anımızda yardımımıza yetiştiniz ki. Yazdıklarınız o kadar önemli ve değerli ki. Hepsini tekrar tekrar okuyup atlamadan ne gerekiyorsa yapmaya çabalayacağız. Bir umut oldunuz ne kadar teşekkür etsek azdır. Bir soru daha sorabilir miyim acaba? Kardeşim çok fazla yere düşüyor. Bazen kendini kasıtlı olarak yere atıyor bazen ise ciddi anlamda durduk yere yapışıyor. Bisiklet sürmeyi öğrenmesi aylar aldı. Ciddi bir denge problemi var. İp dahi atlayamıyor. Tıbbi muayenesi gayet normal çıktı. Orta kulakla ilgili herhangi bir problemi yok. Acaba sizde bu tarz sıkıntılar yaşadınız mı?

Genişletmek için tıkla ...

Şuan Clostridium Bacteria isimli bir bakterinin DEHB ve öğrenme güçlüklerine sebep olduğu bulunmuş, bu bakteriyi araştırıyorum. Belki buda size yardımcı olur.
Dilediğiniz kadar soru sorabilirsiniz. Asla çekinmeyin.
Bisiklet sürmeyi bende çok zor öğrendim ve bolca düştüm. Hatta kendime çok kızıyordum beceremediğim için... Aynı şekilde paten ve kaykay sürmeyi, scooter sürmeyi de çok denedim, ama hepsinde başarısız oldum.
Motor koordinasyonlarımız oldukça zayıf. Tutma, yakalama gibi senkron isteyen sporlarda sorun yaşarız genel olarak.
Denge değil, beynin eli ve kolu, bacağı nereye nasıl koyacağını işlemede sorun yaşadığı için sıkça düşüyor veya kendini yere atıyormuş gibi geliyor olabilir. Mahallede futbol, basketbol, voleybol oynanırken asla aralarına dahil edilmezdim çocukların.
Çünkü oynayamıyordum.
Kaleye geçirirlerdi, top sağdan gelse ben sola çıkardım. Çoğu zaman kediler ve köpeklerle vakit geçirdim bu yüzden.
Ve 4 yıl kickbox gibi bir spor yapmış olmama rağmen, hala ip atlayamıyorum
Kısa süreli bellek sorunumuz sebebiyle 5 saniye önce okuduğu şeyi unutabilir, daha az önce baktığı bir görüntüyü hiç görmemiş gibi yeniden inceleyebilir..
DEHB Türkiye de daha yeni yeni tanınan bir durum. Araştırmalarınızı yabancı kaynaklardan yapmanızı şiddetle tavsiye ederim.
ADHD yada ADD gibi ingilizce isimleri ile araştırmalar yapmayı unutmayın.
En önemli ilaç, sevgi.
Sevin, ilgilenin, kızmayın, anlamaya çalışın ve yanında olun.
Biz her gün her dakika kendimizle savaşırken birde dünyayla ve hayatla savaşınca ilerleyen yaşlarda çok daha farklı bozukluklar meydana geliyor.
İlaç kullanmak yanlış bir şey değil. Ben kullandığım zaman insanlar bana deli gözüyle baktı. Lütfen bu muameleyi kardeşinizin görmesine izin vermeyin. Öz güveni ve kendine inancı hasar görmesin, çok önemli detaylar..

Bazı bilimsel çalışmalar protein ağırlıklı beslenmenin DEHB semptomlarını azalttığını okumuştum. Aynı zamanda kaliteli yağ asitlerinin semptomları hafiflettiği de yazıyordu. Balık yağı desteği, taş devri diyeti tarzı kısıtlı karbonhidrat ile belki semptomlar azalabilir ancak ben pek fazla fayda görmedim. Görenlerde var ama, dediğim gibi her insan özel ve farklı, kimisinde işe yarayan kimisinde işe yaramıyor. Onun dışında ginkgo biloba isimli bitkinin çayı da beyinde uyarıcı etki yaptığından odaklanma konusunda destekleyici bir besin desteği olabilir. Ancak bu dediklerimi lütfen detaylıca araştırın ve kardeşinize uygun olup olmadığını düşünün. Ben araştırmalarımı erişkin DEHB için yaptığımdan kavram karmaşası olmasın

Castiél1' Alıntı:

Şuan Clostridium Bacteria isimli bir bakterinin DEHB ve öğrenme güçlüklerine sebep olduğu bulunmuş, bu bakteriyi araştırıyorum. Belki buda size yardımcı olur.
Dilediğiniz kadar soru sorabilirsiniz. Asla çekinmeyin.
Bisiklet sürmeyi bende çok zor öğrendim ve bolca düştüm. Hatta kendime çok kızıyordum beceremediğim için... Aynı şekilde paten ve kaykay sürmeyi, scooter sürmeyi de çok denedim, ama hepsinde başarısız oldum.
Motor koordinasyonlarımız oldukça zayıf. Tutma, yakalama gibi senkron isteyen sporlarda sorun yaşarız genel olarak.
Denge değil, beynin eli ve kolu, bacağı nereye nasıl koyacağını işlemede sorun yaşadığı için sıkça düşüyor veya kendini yere atıyormuş gibi geliyor olabilir. Mahallede futbol, basketbol, voleybol oynanırken asla aralarına dahil edilmezdim çocukların.
Çünkü oynayamıyordum.
Kaleye geçirirlerdi, top sağdan gelse ben sola çıkardım. Çoğu zaman kediler ve köpeklerle vakit geçirdim bu yüzden.
Ve 4 yıl kickbox gibi bir spor yapmış olmama rağmen, hala ip atlayamıyorum
Kısa süreli bellek sorunumuz sebebiyle 5 saniye önce okuduğu şeyi unutabilir, daha az önce baktığı bir görüntüyü hiç görmemiş gibi yeniden inceleyebilir..
DEHB Türkiye de daha yeni yeni tanınan bir durum. Araştırmalarınızı yabancı kaynaklardan yapmanızı şiddetle tavsiye ederim.
ADHD yada ADD gibi ingilizce isimleri ile araştırmalar yapmayı unutmayın.
En önemli ilaç, sevgi.
Sevin, ilgilenin, kızmayın, anlamaya çalışın ve yanında olun.
Biz her gün her dakika kendimizle savaşırken birde dünyayla ve hayatla savaşınca ilerleyen yaşlarda çok daha farklı bozukluklar meydana geliyor.
İlaç kullanmak yanlış bir şey değil. Ben kullandığım zaman insanlar bana deli gözüyle baktı. Lütfen bu muameleyi kardeşinizin görmesine izin vermeyin. Öz güveni ve kendine inancı hasar görmesin, çok önemli detaylar..

Genişletmek için tıkla ...

Kardeşim artık ilaç konusunda nefret dolu.. En son doktora gittiğimizde "Üzerimde ilaç deniyorsunuz!" diye doktora saldırmaya çalıştı. Bu yüzden de artık vermek istemiyoruz. İşe yaramadığının ve kendisinde sorun olduğunun farkında. Neden başaramıyorum? Diye soruyor sürekli. Ablam uygun dille anlatmaya çalışıyor.. Herkes her şeyde yetenekli olamaz örneğin biz de bunu yapamıyoruz vs tarzında kendi üzerimizden de örnekler vererek bizdwn farklı hissetmemesini sağlamaya çalışıyoruz. O ip atlarken düşüyor diye bir keresinde bende düşme taklidi yaptım ki ben becereksizim kompleksine girmesin.

Sevgi açısından hiçbir eksikliği yok çünkü yıllar sonra eve doğan güneş gibi geldi hepimize. Sürpriz bir çocuktu. Bundan ötürü sevgiden yana bir eksikliği olmadığını düşünüyorum. Belki yeterli gelmiyordur.

Sizce bu yaklaşımlarımız doğru mu? Bizden farklı olmadığını benimsetmek amacıyla onun gibi davranmak yani? Çünkü bir şeyi kendisi yapamıyor fakat biz yapıyorsak deli oluyor. Onun üzülmesine dayanamıyorum.

İlaç uyarıcı etkisini kaybetmeye başladığı anda ani öfke patlamaları ve beyinde istenmeyen düşüncelere sıklıkla neden olur. Ben kullandığım zaman ilaç çekilme etkileri başladığı anda anksiyetem tavan yapıyor, boş boş tavana bakıp geçmesi için dua ediyordum. Belki doz belkide ilaç markası etkiliyor olabilir bu durumu. Yaşına göre oldukça fazla farkında olacak her şeyin, hazırlıklı olmalısınız..
Sizin düşme numaranızı yada başarısızlık taklidinizi algılayabilir, zira ben anlıyordum.
Açıkçası yaklaşımınız doğru veya yanlış diyemem zira bu işin eğitimini almış bir ablanız var, bende hiç farklı yaklaşımlar görmediğim için bu böyledir şöyledir diyemeyeceğim.. Ancak anladığım kadarıyla gayet uygun bir dille açıklamaya çalışmışsınız. Dikkati çok dağınık olduğundan, başarısız olduğu değilde yapabildiği ve başarılı olduğu şeyleri geliştirmesini sağlarsanız eminim kendini daha mutlu hisseder. Ben lego ve robot delisiydim mesela. Başarılı olduğum tek şey bunlar olduğu için, kendimi onlara adamıştım çocukken.
DEHB koçluğu yapanlar olduğunu duymuştum. Bilişsel davranışçı terapinin de çok işe yaradığını okudum internetten.
Nöroffedback gibi yöntemlerin ise para tuzağı olduğunu öğrendim bir nörofeedback çalışanından..
Türk disleksi vakfındaki psikolog görevlisi bu alanın ülkemizde fazlaca istismar edildiği ve insanların parası için çocuklarına boş umutlar sattığını söylediler. Piyasada yalan dolan doktor veya terapist fazla bunu da mutlaka göz önünde bulundurun.

Kardeşinize özel RAM raporu çıkartarak özel eğitim gereksinimli çocuk olarak farklı sınavlar yapılmasını ve farklı eğitim almasını sağlayabilirsiniz. Ancak ilk okul öğretmeninin bilinçli olması gerekiyor. Zira müdürün kovduğu, öğretmenin dışladığı öğrencilerin sayısı azımsanmayacak kadar fazla. RAM raporu olduğu halde kardeşinizi farklılaştırıp sınıf içinde kutuplaşmaya sebep olabilecek nitelikte öğretmenler var. Facebook gruplarında velilerin neler yazdığını görseniz eminim utanırdınız bu ülkeden.
İlgiyle, sevgiyle, çabayla normal bir hayat sürebilir. Erişkin yaşa gelmeden semptomlar kaybolabilir. Umutsuz bir durum değil bu, asla unutmayın.
Her şeyi açık açık anlatayım ki, ileride bir sorun çıkarsa bilinçli olun..

Ne kadar teşekkür etsem az. Size çok minnettarım. Bir de daha farklı sorularım olursa diye ilerde sizinle iletişime geçebilir miyim tekrar? Anlattıklarınızın neredeyse aynısını yaşıyor kardeşim.. Biz bu durumları ilaçların yan etkisi sanıyorduk. Doktorlar doğru düzgün ne bir teşhis koyabiliyorlar ne de veliye tam teşekküllü bilgi veriyorlar. Çocuğu dinleyip ilacı yazıyorlar. İnternette çok klasik bilgiler mevcut. Nereydeyse ezberledik artık.

doacan' Alıntı:

Ne kadar teşekkür etsem az. Size çok minnettarım. Bir de daha farklı sorularım olursa diye ilerde sizinle iletişime geçebilir miyim tekrar? Anlattıklarınızın neredeyse aynısını yaşıyor kardeşim.. Biz bu durumları ilaçların yan etkisi sanıyorduk. Doktorlar doğru düzgün ne bir teşhis koyabiliyorlar ne de veliye tam teşekküllü bilgi veriyorlar. Çocuğu dinleyip ilacı yazıyorlar. İnternette çok klasik bilgiler mevcut. Nereydeyse ezberledik artık.

Genişletmek için tıkla ...

Sizin için elimden geleni yapmaya hazırım. Bildiğim ne varsa anlatır, her tecrübemi paylaşırım. Yeter ki küçüğümüz mutlu olsun, mesud olsun.
Doktorlarımızın çoğu anti depresan reçete edip göndermek zorunda hissediyor kendini. DEHB konusunda üniversite profesörleri dışında bilgili doktor zor bulursunuz.. Tüm samimiyetimle söylüyorum, 7/24 fark etmez, DM'den mutlaka bana yazın. Elimden geleni yapacağım.
Sizin gibi bir ailesi olduğu için gerçekten çok şanslı.

Unutmadan, bazı doğum komplikasyonları DEHB gibi nörobiyolojik sorunlara yol açabiliyor. Doğum esnasında nefes veya oksijenle alakalı durumlar veya doğum anomalileri DEHB riskini önemli ölçüde arttırıyor. Örneğin ben eğer doktor fark etmeseymiş ölü doğacakmışım. Çünkü beslenme kordonu boynuma dolanmış. Doktor fark eder etmez direk sezaryen doğuma almış. Hamilelik esnasında sigara, stres, anneye bağlı çeşitli durumlarda DEHB için hazırlık olabiliyormuş.. Bunu da unutmadan paylaşayım istedim.

Castiél1' Alıntı:

Sizin için elimden geleni yapmaya hazırım. Bildiğim ne varsa anlatır, her tecrübemi paylaşırım. Yeter ki küçüğümüz mutlu olsun, mesud olsun.
Doktorlarımızın çoğu anti depresan reçete edip göndermek zorunda hissediyor kendini. DEHB konusunda üniversite profesörleri dışında bilgili doktor zor bulursunuz.. Tüm samimiyetimle söylüyorum, 7/24 fark etmez, DM'den mutlaka bana yazın. Elimden geleni yapacağım.
Sizin gibi bir ailesi olduğu için gerçekten çok şanslı.

Unutmadan, bazı doğum komplikasyonları DEHB gibi nörobiyolojik sorunlara yol açabiliyor. Doğum esnasında nefes veya oksijenle alakalı durumlar veya doğum anomalileri DEHB riskini önemli ölçüde arttırıyor. Örneğin ben eğer doktor fark etmeseymiş ölü doğacakmışım. Çünkü beslenme kordonu boynuma dolanmış. Doktor fark eder etmez direk sezaryen doğuma almış. Hamilelik esnasında sigara, stres, anneye bağlı çeşitli durumlarda DEHB için hazırlık olabiliyormuş.. Bunu da unutmadan paylaşayım istedim.

Genişletmek için tıkla ...

Mantıklı. Annem hamileyken sigarayı asla bırakmadı ve Tip 2 Diyabet hastası. Bunun da etkili olması büyük ihtimal.

Castiél1' Alıntı:

Bazı bilimsel çalışmalar protein ağırlıklı beslenmenin DEHB semptomlarını azalttığını okumuştum. Aynı zamanda kaliteli yağ asitlerinin semptomları hafiflettiği de yazıyordu. Balık yağı desteği, taş devri diyeti tarzı kısıtlı karbonhidrat ile belki semptomlar azalabilir ancak ben pek fazla fayda görmedim. Görenlerde var ama, dediğim gibi her insan özel ve farklı, kimisinde işe yarayan kimisinde işe yaramıyor. Onun dışında ginkgo biloba isimli bitkinin çayı da beyinde uyarıcı etki yaptığından odaklanma konusunda destekleyici bir besin desteği olabilir. Ancak bu dediklerimi lütfen detaylıca araştırın ve kardeşinize uygun olup olmadığını düşünün. Ben araştırmalarımı erişkin DEHB için yaptığımdan kavram karmaşası olmasın

Genişletmek için tıkla ...

Merhaba. @doacan arkadasimiza cani gonulden yardimci olgunuz icin cok tesekkurler oncelikle? Siz ve diger tüm özel kardeslerimizi, cahilce ve düsüncesizce incittip, actigi yaralarin sızısının bigün kendine döneceginin bilincine varamamis bir toplumun ferdi oldugum icin esef duyuyorum.. Gerek durumunuz hakkinda son derece donanimli bilgiye sahip olmaniz, gerekse icinde bulundugunuz duygu durumunu tüm içtenliginizle ifade etmeniz sayesinde, hem çok şey ögrendigimizi, hem de payimiza düşeni aldigimizi dusünüyorum forum sakinleri olarak. Güzel ülkemin yasal şartlarinin, sizler gibi özel arkadaslarimizin istihdam edilecegi ve sahip oldugunuz potansiyelin kiymetinin farkina varilacagi günler yakin olsun inşallah. Insanin kendini bilmesi, kendini sevmesi, kendini kabul etmesi; başkalarininkinden daha önemlidir diye düşünüyorum ben ayrıca. Ve siz de bunu başarabilenlerdensiniz anladigim kadariyla. Yolunuz acık olsun.

@Demre Güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim. Gözlerim dolu dolu okudum. Bunca zamandır anlaşılamamak, bağırmak ama duyulmamak çok yıpratıyor.
Ben ne kadar kendimi sevip kabullensem de maalesef toplum beni dışlıyor. Başkalarının fikirlerini ve düşüncelerini önemsemesem de, dışlandığım zaman asosyal olup kendi içime kapanıyorum oda haliyle farklı psikolojik sorunları davet ediyor ruhuma... Zaman içinde bu davranışlar olduğumuzdan farklı bir insan kılığına bürünmemize neden oluyor.
Kendi aileme dahi bu sorunları anlattığım zaman "aman benimde dikkatim dağınık n'olacak abartma" şeklinde cevaplar alıyorum, inanın bu insanı daha çok acıtıyor. Yapmak istediğim, bu dünyaya ve insanlara faydalı olmak istediğim çok şey var. Ancak aşmam gereken galaksi kadar engel var. İnşallah aşacağım. Aşamasam bile, en azından denedim diyebileceğim kendime.

Bu mesajları okuyan insanlardan tek ricam, çevrenizde bu tarz özel çocuklar varsa, belirtileri varsa, lütfen bir uzmana danışın.
Onlar aptal değil, onlar tembel de değil. Hayallerinde rengarenk dünyalarda yaşayan çocuklar onlar. Renklerini silip, hayallerini yıkmayın.
Onları sevin, anlamaya çalışın. Siz ilgilenmezseniz kimseleri yok zira.